Το γράψαμε και στο «Καλντερίμι» στα αθλητικά σχόλια.
Ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος στα τρία πρώτα παιγνίδια (νίκησε στα δυο) κι ο Παναθηναϊκός χάλια.
Στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος.
Κι αυτός, μέχρι την Κυριακή το βράδυ ήταν ο Ολυμπιακός.
Έχουμε γράψει κι άλλα.
Όπως, ότι ελπίζουμε πως όποια ομάδα πάρει τον τίτλο του μπάσκετ –πολύ περισσότερο η άλλη- να μη «μεθύσει» απ’ το γεγονός και να σταθεί στην ουσία του πράγματος.
Ότι, δηλαδή, χρειάζεται γερό ρεκτιφιέ.
Ο τέταρτος τελικός έδειξε ότι ο…μονόφθαλμος έγινε τυφλός κι ο τυφλός μονόφθαλμος.
Έτσι, η σειρά μεταφέρεται στο ΟΑΚΑ για την τελευταία πράξη.
Όμως, έχει σημασία πριν προχωρήσουμε στα ενδότερα του φαληρικού παιγνιδιού, να σταθούμε για λίγο στην διαιτησία, για την οποία οι πρόεδροι κι ο προπονητής του Ολυμπιακού υπερέβησαν κάθε όριο. Όπως άλλωστε κι ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού πριν λίγες ημέρες.
Ο Ολυμπιακός, αν για κάτι πρέπει να φωνάζει είναι μια και μόνο φάση.
Αυτή των τελευταίων επτά δευτερολέπτων, στην οποία έχει κατοχή ο Διαμαντίδης, του κάνει πασιφανές φάουλ που δεν σφυρίζεται ο Πρίντεζης, δεν σταματά ο χρόνος, πάει η μπάλα στον Λάσμε …κι όλα ουσιαστικά τελειώνουν.
Και να δινόταν, όμως, ποιος λέει ότι θ’ αστοχούσε ο Διαμαντίδης, δεν θα πήγαινε η διαφορά στους τρεις πόντους κι ότι μετά δεν θα έκανε φάουλ ο Παναθηναϊκός;
Προηγουμένως, ακυρώθηκε πεντακάθαρο καλάθι του Λάσμε ως …βήματα, ενώ δόθηκε και κατοχή μπάλας στον Ολυμπιακό σε σωστή επαναφορά της μπάλας από τον Κάρι. Αυτά, τελεία και παύλα για τα περί διαιτησίας.
Είναι, όμως, κρίμα κάποιοι γεννημένοι από «χρυσούς» όρχεις, να συμπεριφέρονται όπως τα διάφορα χουλιγκάνια. Ένθεν κακείθεν.
Πάμε παρακάτω.
Ο Παναθηναϊκός είχε το γνωστό του χάλι στην περιφέρεια.
Μόνος του ο τεράστιος Διαμαντίδης παίζει σχεδόν 38 -39 λεπτά σε κάθε παιγνίδι, ενώ οι Ούκιτς, Κάρι, Ράιτ είναι εκτός αγώνων. Χθες μόνο ο δεύτερος πέτυχε ένα καλάθι!
Από την άλλη πλευρά, αυτό το χάλι φρόντισαν οι παίκτες του να το υπερκεράσουν με το ξύπνημα του πληγωμένου εγωισμού τους.
Κι είναι γνωστό ότι το πληγωμένο θηρίο είναι πιο επικίνδυνο.
Από τη δική του πλευρά ο Ολυμπιακός, παρ’ ότι είχε κάνει «σπάσει» την έδρα του αντιπάλου μετά από 21 χρόνια, παρ’ ότι είχε όλο το ψυχολογικό πλεονέκτημα, παρ’ ότι ήξερε πως με το χάλι του αντιπάλου του χρειαζόταν μια απλά υποφερτή απόδοση για να πάρει το πρωτάθλημα και δη στο γήπεδό του, με τους οπαδούς του αφιονισμένους, τα έκανε μούσκεμα.
Με προπονητή που περισσότερο ταιριάζει σε πάγκους λαϊκής αγοράς παρά σε πάγκους ομάδων όπως ο Ολυμπιακός και τον Σπανούλη που εισπράττει 2,5 εκ. ευρώ ετησίως, να βάζει έναν (1) πόντο σε παιγνίδι τίτλου, δεν μπορούσε να περιμένει περισσότερα.
Όταν στο γήπεδό σου δεν μπορείς να βάλεις βολή (19/31), τότε δεν σου φταίει κανένας διαιτητής.
Σου φταίει ότι είσαι ανέτοιμος, ότι σε έχει «πλακώσει» η πίεση κι ο προπονητής είναι ελάχιστος για να μπορέσει να την αποβάλλει…
Πάμε, λίγο και στα τεχνικά στοιχεία του παιγνιδιού.
Ο Αλβέρτης, που ήταν ψιλοαδιάβαστος σε προηγούμενα παιγνίδια, εμφανίστηκε στο ΣΕΦ έχοντας αναλύσει περισσότερο τον Ολυμπιακό, βγάζοντας κι απ’ το καπέλο του τον άσσο του Γιάνκοβιτς, που έδωσε ενέργεια και πόντους στην ομάδα του.
Έτσι, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, εφαρμόζοντας τακτική …Πεδουλάκη, έστειλε τον ψηλό Γκιστ επάνω στον Σπανούλη και βραχυκύκλωσε και πάλι τον Μπαρτζώκα.
Αν σ’ αυτό το γεγονός προσθέσουμε και την άμυνα –ατσάλι, αλλά και τον ρυθμό …βαθύτατης υπνηλίας που επέβαλλε, αντιλαμβανόμαστε για ποιον λόγο το πρώτο ημίχρονο υπήρξε «καταπράσινο» και προοιώνισε τον τελικό νικητή.
Τα ίδια, σε γενικές γραμμές συνέβησαν και στο δεύτερο ημίχρονο.
Ο δε κόουτς «Β», κατά κόσμο Μπαρτζώκας, το μόνο που έκανε ήταν… διαμαρτυρίες που άγχωναν και βάραιναν περισσότερο τους παίκτες του.
Οι άλλοι του έφταιγαν κι όχι η ομάδα του.
Μάλλον έψαχνε άλλοθι.
Τι άλλοθι, όμως να υπάρχει με τόσες χαμένες βολές;
Τι άλλοθι να υπάρχει όταν ο πιο αργός κι από ριπλέι αντίπαλός του, είχε έναν αιφνιδιασμό περισσότερο;
Τι άλλοθι να υπάρχει όταν έχεις στο γήπεδό σου 0/9 τρίποντα;
Τι άλλοθι να υπάρχει όταν ο αντίπαλός σου από τα μέσα της δεύτερης περιόδου είναι 12-13 πόντους μπροστά;
Το μόνο άλλοθι που μπορεί να υπάρχει, είναι ένα καλάθι του Λοτζέσκι που δεν μέτρησε αφού η μπάλα είχε κτυπήσει στο ταμπλό. Κι αυτό στο πρώτο ημίχρονο.
Το οποίο αντισταθμίστηκε στην αμέσως επόμενη φάση με το ανύπαρκτο τρίτο φάουλ στον Λάσμε.
Όλα τ’ άλλα είναι …απόπειρες ανεύρεσης δικαιολογιών.
Το βέβαιο είναι ότι κι οι δυο ομάδες έχουν μικρύνει.
Το είδαμε στην ευρωλίγκα, το βλέπουμε και στους τελικούς του πρωταθλήματος.
Οι δε δυο μεγάλοι Σέρβοι προπονητές που άλλαξαν τον ρου του ελληνικού μπάσκετ στην Ευρώπη, είναι δυστυχώς στην άλλη μεριά του Αιγαίου…
Τι θα γίνει στον πέμπτο και τελευταίο τελικό;
Τι να σας πω;
Προσωπικά θεωρώ ότι όλα μπορεί να συμβούν.
Απλά, όπως χθες είχε τεράστιο πλεονέκτημα ο Ολυμπιακός, τώρα λόγω έδρας κι αλλαγμένης ψυχολογίας είναι ο Παναθηναϊκός…
Ο μονόφθαλμος θα στεφθεί πρωταθλητής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου