Από τα πρώτα μετεμφυλιακά χρόνια, με ελάχιστες εξαιρέσεις, κυριάρχησε η λούμπεν Ελλάδα. Η Ελλάδα που προσκολλήθηκε στο παλάτι και στους συνοδοιπόρους του, σε ακραίες Δεξιές κι Αριστερές φωνές, στο «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών», στην κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα, στο βόλεμα του δημοσίου, στην ανατριχιαστική υποκουλτούρα του λαμέ, στις λογικές της ήσσονος προσπάθειας και της «πελατειακής» ανέλκυσης κάθε είδους μετριότητας.
Η άλλη, η κανονική Ελλάδα της προσπάθειας, της αξίας, της ανταγωνιστικότητας και του πνεύματος, που δεν απομύζησε το Κράτος, ήταν παραδοσιακά ηττημένη και στο στόχαστρο της Κόζα Νόστρα που συνωστιζόταν εντός και στα πέριξ του.
Μοιραία, η δημόσια ζωή του τόπου απέκτησε επιβήτορα τη λούμπεν Ελλάδα.
Εσχάτως κι επισήμως πλέον ανελκύεται πολιτικά κι ο υπόκοσμος.
Που λαμβάνει πλέον επισήμως κρατικούς και θεσμικούς θώκους.
Με την ψήφο αυτής της Ελλάδας.
Η κανονική Ελλάδα, βρίσκεται στην απόλυτη διάλυση.
Έρμαια των διαθέσεων της λούμπεν αριστεροδέξιας νομενκλατούρας.
Η επιχειρηματικότητα εξακολουθεί να τελεί υπό διωγμό (όρα φορολογία γενικώς, φορολογία ειδικώς με λογής λογής χαράτσια, όρα φορολογία επί ήδη …φορολογημένης ύλης, όρα ασφαλιστικές εισφορές κλπ), ενώ το κέρδος εξακολουθεί να θεωρείται…περίπου ποινικό αδίκημα.
Έχει δεν έχει δουλειά κάποιος, έχει δεν έχει εισοδήματα, πρέπει να πληρώνει ποικιλοτρόπως την λειτουργία και διαιώνιση της μεγάλης λούμπεν κάστας.
Κι αν δεν έχει να πληρώσει, καταφθάνουν τα κατασχετήρια.
Η λούμπεν Ελλάδα πίεσε, κατέστρεψε την κανονική κι εξακολουθεί να το πράττει.
Δεν έχει πρόβλημα να μετακινηθεί ιδεολογικά, πολιτικά και κομματικά, αρκεί κάποιος να της εξασφαλίσει την επιβίωση και διαιώνισή της.
Το παρακολουθήσαμε – για να σταθούμε μόνο στο δεύτερο μισό του προηγούμενου αιώνα- το 1956, το 1963, το 1967, το 1977, το 1981, το 1990, το 1993, το 2004, το 2009. Το είδαμε και το 2012 με την καταπληκτική μετακίνηση ολόκληρων κοινωνικών ομάδων και συντεχνιών από το κόμμα του Παπανδρέου προς το κόμμα του Τσίπρα ή από τη Νέα Δημοκρατία προς το ναζιστικό ή άλλα πολιτικά μορφώματα.
Ποιοι κυβέρνησαν;
Όσοι έδωσαν λεφτά, χάρισαν λεφτά, σπατάλησαν λεφτά (κατά κύριο λόγο δανεικά) κι όσοι τάισαν το αδηφάγο δημόσιο τέρας με χιλιάδες μπλε, πράσινο και κόκκινο λουμπεναριό.
Σήμερα, που η άλλη Ελλάδα έχει φτάσει στα όρια ασφυξίας, μόνο και μόνο για να συντηρείται η λούμπεν αριστεροδέξια νομενκλατούρα, σήμερα που η απελπισία οδηγεί ακόμη και σε παραλογισμούς, δεν μένει πολύς χρόνος μέχρι την οριστική έκρηξη…για την ανασυγκρότηση του τόπου σε ευρωπαϊκές βάσεις και δομές.
Το πρόβλημα, πριν το αναπόφευκτο πολιτικό και κοινωνικό μπινγκ μπανγκ, είναι ότι απαιτείται μια σημαντική μεταβατική περίοδος για να μπορέσει κι η λούμπεν Ελλάδα να κατανοήσει (;;;) και να προσχωρήσει σε λογικές (;;;) και πρακτικές, πέραν του πελατειακού και συντεχνιακού τρόπου σκέψης.
Να μπορέσει να κατανοήσει ότι λεφτόδεντρα δεν υπάρχουν πια κι ότι πρέπει να γίνουν τεράστιες μοχλεύσεις για μεταρρύθμιση σε ευνομούμενη κι αξιοκρατική κοινωνία.
Να μπορέσει ν’ απεγκλωβιστεί από Δεξιούς κι Αριστερούς λαϊκιστές που μιλάνε για προδότες, για κρεμάλες, για γουναράδικα και τάζουν την επιστροφή στην φαύλη Ελλάδα…ή απλώς δεν κάνουν τίποτα.
Φοβάμαι όμως, πως η λούμπεν Ελλάδα, θα κάνει μια ακόμη σοβαρή επιχείρηση επιβίωσής της.
Θα τα καταφέρει;
Η ιστορία, πάντως, είναι με το μέρος της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου