Τα «ψιλά» γράμματα της αλήθειας κι ο ανασχηματισμός

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Η δημοσιογραφική αίσθηση μου λέει ότι περισσότερα προβλήματα περιμένουν την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό από τη μη εφαρμογή των απαιτούμενων μεταρρυθμίσεων, παρά από τον σκόπελο της προεδρικής εκλογής.

Προσωπικά περιμένω νέο παραλήρημα των λεγόμενων αντιμνημονιακών δυνάμεων, νέα έξαρση του λαϊκισμού και διάφορες γραφικότητες εκείνων που είναι σφιχταγκαλιασμένοι με συντεχνίες κι επιμένουν στην κρατικιστική κουλτούρα.

Από την άλλη πλευρά, οι χειρισμοί της κυβέρνησης στα οικονομικά ζητήματα κι η επιμονή της να στηρίζει με κάθε τρόπο το πελατειακό σύστημα, έχουν αναγκάσει μεγάλο μέρος της κοινωνίας να υπερβεί τα όριά της.

Υπουργοί πολιτεύονται με το βλέμμα στις ψήφους και με παντελώς παλαιοκομματική νοοτροπία, ενώ καραμπινάτες υποθέσεις αναξιοκρατίας (όρα διορισμός του πρώην ποδοσφαιριστή και βουλευτή του ΛΑΟΣ στο υπουργείο Παιδείας) διαλύουν και τα τελευταία ψήγματα εμπιστοσύνης προς τους κυβερνώντες.

Ακούμε γι’ ανασχηματισμό και θα τον δούμε στην πράξη μέσα στην επόμενη εβδομάδα.

Με τι υλικά όμως; Και με τι πολιτικές;

Όλα περιστρέφονται πέριξ του επόμενου υπουργού Οικονομικών.

Αρκεί μια αλλαγή εκεί;

Νομίζω όχι.

Ακούμε για μείωση των φόρων;

Και πώς θα πληρωθεί όλο αυτό το τεράστιο Κράτος; Το οποίο μπορεί να μειώνεται σε αριθμούς εργαζομένων, αλλά παραμένει το ίδιο αναφορικά με τις δομές του.

Συνεπώς, αν δεν υπάρξει σαφέστατη αλλαγή πλεύσης του συνόλου της κυβέρνησης, ο λαϊκισμός και τα άκρα παραμονεύουν.

Η κυβέρνηση κι ο πρωθυπουργός δεν μπορεί πια να κρύβουν τα ζητήματα κάτω από το χαλί για ν’ αποφεύγουν το πολιτικό κόστος.

Ο εξαναγκασμός σε παραίτηση του Γενικού Γραμματέα Εσόδων –του μόνου ανθρώπου που επιχείρησε και σε μεγάλο κατάφερε να δημιουργήσει νέες δομές κι υποδομές στους κρατικούς μηχανισμούς- καταδεικνύει ότι η κυβέρνηση υπέκυψε στον λαϊκισμό της Δεξιάς της πτέρυγας που είχε στοχοποιήσει τον Χάρη Θεοχάρη ως αιτία όλων των κακών.
Επιπλέον, όλες οι πληροφορίες αναφέρουν ότι θα βρεθεί εκτός κυβέρνησης ή θ' αλλάξει υπουργείο, ο μόνος υπουργός που ...έσπασε αυγά. Είτε συμφωνούμε μαζί του είτε διαφωνούμε οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι αυτός ήταν ο Άδωνις Γεωργιάδης. Που συγκρούστηκε σκληρά με συντεχνίες και συμφέροντα στον χώρο της Υγείας κι είδε εναντίον του μέχρι και πρωτοσέλιδα...αθλητικών εφημερίδων!

Όμως, δεν γίνεται έτσι.

Χρειάζονται άνθρωποι που δεν θ’ ακούνε την εξουσία για τ’ αυτονόητα.

Χρειάζονται άνθρωποι που έχουν διάθεση και όρεξη να πολεμήσουν με συντεχνίες και συμφέροντα.

Χρειάζονται άνθρωποι που δεν θα έχουν το άγχος της επανεκλογής.

Πολύ περισσότερο όταν στα «ψιλά» γράμματα της αλήθειας, έχουν εμφανιστεί μεγάλες ρωγμές στον μύθο του succes story.

Κοντά στα 2 δισεκατομμύρια ευρώ υπολογίζεται μόνο η μαύρη τρύπα του ασφαλιστικού μέχρι το τέλος του 2014.

Οι δε οφειλές των ταμείων προς τον ΕΟΠΥΥ ξεπερνούν τα 570 εκατομμύρια ευρώ.

Τι σημαίνει αυτό;

Σημαίνει ασυνέπεια του ΕΟΠΥΥ προς τους παρόχους μ’ ότι αυτό συνεπάγεται, τόσο στα ελλείμματα, όσο και στο όποιο πλεόνασμα…

Τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου…

Συνεπώς, χωρίς γενναίες παρεμβάσεις, χωρίς μεταρρυθμίσεις στην καρδιά του προβλήματος, χωρίς διάθεση για συγκρούσεις με την ακινησία, ότι ανασχηματισμός κι αν γίνει θα τον πάρει το ποτάμι.

Όχι του Θεοδωράκη, αλλά της μαύρης τρύπας που δημιουργούν τα συνεχώς παραγόμενα ελλείμματα από τις απαρχαιωμένες δομές του Κράτους.