Μεταξύ μας με καφέ και με τσιγάρο (Νο 38)

Το εβδομαδιαίο χρονογράφημα του grpost,

δια χειρός Πέμυς Γκανά

Επιστρέψατε;

Ο ήλιος άρχισε να δύει.

Μια απροσδόκητη βουτιά μέσα στην σκούρα θάλασσα που προς στιγμή αγριεύει.
Ψύχρα καλοδεχούμενη στο τέλος του Αυγούστου.
Τζιν μπουφάν ρίχνονται πάνω απ τα αμάνικα πουκάμισα και τις βερμούδες, μαντήλια περνιούνται απαλά γύρω απ το λαιμό.
Πολύχρωμα λαμπιόνια πάνω σε χοντρά λευκά καλώδια ανάβουν όλα μαζί, οριοθετώντας τις

ταβέρνες της πλακόστρωτης πλατείας.

¨Το μαϊστράλι¨ κάτω απ τα πεύκα και πλάι στον ¨Καπτα Σίμο¨ απέναντί τους ¨ Η κόρη του τσέλιγκα¨ .

Δίσκοι γεμάτοι καλαμαράκια, πατάτες τηγανιτές, χωριάτικες σαλάτες και χύμα λευκό, τοπικό κρασί πηγαινοέρχονται με επιδεξιότητα. Φασαριόζικοι πελάτες, τρανταχτά γέλια, μυρωδιές, μπλεγμένες μουσικές, Έλληνες με ανακατωμένους λιγοστούς ξανθούς, βορινούς τουρίστες, με καμένα πρόσωπα από τον Μεσογειακό ήλιο μας. Ένα χαρούμενο, ανέμελο μωσαϊκό διαφορετικών ανθρώπων.

Μικρές στιγμές ξεγνοιασιάς.

Πολύβουη και η προβλήτα παραπέρα, γεμάτη παιδιά που τρέχουν με ανοιχτά χέρια έχοντας  πασαλειμμένα μουτράκια και ροζ μυτούλες κρατώντας μαλλί της γριάς -υπάρχει ακόμη;- και μισοφαγωμένα, κατακόκκινα γλειφιτζούρια κοκοράκια.

Φρεσκοψημμένο ποπ κορν. Καραμελωμένα μήλα. Καλαμπόκια που ψήνονται μπροστά σου.

-Λίγο ακόμη αλάτι, παρακαλώ!!!

Όμορφα κορίτσια με κυματιστά μαλλιά, αέρινα ρούχα και κόκκινα χείλη μπρος σε αυτοσχέδιους πάγκους πουλάνε βραχιόλια και χαϊμαλιά, όλα χειροποίητα.

Ο μονότονος βόμβος απ τις γεννήτριες χάνεται μέσα στα γέλια του κόσμου που σουλατσάρει κατά μήκος του λιμανιού.

Ένας Σαρλώ και ένας ξυλοπόδαρος μονοπωλούν το ενδιαφέρον.

Γιορτή σαρδέλας, γιορτή πατάτας, γιορτή κρασιού, μια γιορτή Αυγουστιάτικη όλη η χώρα.

Το φεγγάρι ανατέλλει περήφανο, μεγάλο, λαμπερό.

Βάφει ασημένια την θάλασσα που ηρεμεί.

Αστράφτουν τα φλας, αιχμαλωτίζοντας για πάντα την στιγμή.

Δεμένα τα ψαροκάικα με τακτοποιημένα σχολαστικά τα δίχτυα και οι ψαράδες ικανοποιημένοι συζητούν μεταξύ τους.

-Καλή ψαριά.

Το μικρό πέτρινο θεατράκι στο βάθος ετοιμάζεται πυρετωδώς για να υποδεχθεί μια τζαζ μπάντα, ηχεία ρυθμίζονται και πρόβες, κόσμος πολύς στην σκηνή, καλώδια και μικρόφωνα.

Οι θείες της περιοχής - καμιά τριανταριά μετρήσαμε- με πεντακάθαρα τα Κυριακάτικα ρούχα μπαίνουν δυο δυο αγκαζέ και κάθονται στις κερκίδες μπροστά. Στις καλύτερες θέσεις.

Σταυρώνουν τα πόδια και τα χέρια σφιχτά κάτω από το στήθος, και περιμένουν.

Ένας μελαχροινός νεαρός τις πλησιάζει.

Ευγενικός τους χαμογελά.

-Αύριο είναι το Θρακιώτικο χορευτικό. Σήμερα είναι η τζαζ συναυλία.

-Δεν πειράζει αγόρι μου, ότι μας δείξετε θα μας αρέσει...

Χαμόγελα ολούθε.

Ο νεαρός παίρνει το σαξόφωνο του και τις πλησιάζει. Νότες δυνατές, νοσταλγικές πλημμυρίζουν  το θέατρο, παίζει μόνο για αυτές.

Σφυρίγματα και χειροκροτήματα. Οι θείες γελούν, οι μισές κοιτούν με απορία.

-Πολύ σαματά κάνεις, αλλά είναι ωραία η μουσική σου.

Ο σαξοφωνίστας υποκλίνεται μπρος τους και εκείνες τον σταυρώνουν από μακριά.

Γελάμε και προχωράμε.

Κοιτάζουμε τον ουρανό και όλοι σκεφτόμαστε -είμαι σίγουρη- το ίδιο.

Αύριο είναι η πανσέληνος η τελευταία του καλοκαιριού και η τελευταία μέρα των διακοπών μας.   Πίσω στα ίδια...

Η πρόσκαιρη μελαγχολία εξαφανίζεται μπρος σε ποτήρια γεμάτα πάγο και ούζο.

Υψώνουμε για λίγο τα ποτήρια και τα τσουγκρίζουμε.

-Και του χρόνου, ευχόμαστε.

Θα μπορούσαμε να βρισκόμαστε στην πλατεία της Φολέγανδρου ή και των Φούρνων. Μα όχι, είναι μόνο η Παλαιά Φώκαια Αττικής...

-Παίζει να είναι τα πιο hot spot και του χειμώνα!!! λέει η Αθηνά πίνοντας ηχηρά δυο γουλιές απ το ούζο της.

-Ποια; την ρωτάμε.

-Τα γουναράδικα, απαντά με σιγουριά παντογνώστη.

-Ποια γουναράδικα;

-Τα γουναράδικα της Ραχήλ...

Μετά από ένα δευτερόλεπτο, τόσο μας πήρε, σκάμε στα γέλια.

Και γελάσαμε με την ψυχή μας λες και είχαμε χρόνια στέρησης...

-Προτιμώ ραντεβού στο Κεραμεικό, λέω.

-Πάντα εκ του ασφαλούς εσύ!

Γέλια και πάλι.

Φεύγουμε ζαλισμένοι, τραγουδώντας. Λικνιζόμαστε κάτω από τη μουσική της μπάντας που το ελαφρύ βοριαδάκι τη στέλνει παντού.

Το Σάββατο το βράδυ θα δούμε το ολόγεμο φεγγάρι στον Αρχαιολογικό χώρο της Βραυρώνα κάτω απ τους ήχους μιας άρπας, αφού πρώτα παρακολουθήσουμε τη ξενάγηση της Κατερίνας.

Και την Κυριακή πίσω και πάλι...

Εσείς;

Επιστρέψατε;

Καλημέρες...