Η Ελλάδα όμηρος του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Κάποτε, όχι πριν πολλά χρόνια, υπήρχε μια χώρα που έλεγε ότι είναι δημοκρατική.

Σ’ αυτή τη χώρα δεν επιτρεπόταν η αντίθετη άποψη, η ελεύθερη έκφραση ενώ η επαφή με το εξωτερικό της απαγορευόταν με τείχη και συρματοπλέγματα.

Σ’ αυτή τη χώρα η οικονομία ήταν πλήρως ελεγχόμενη, με αποτέλεσμα την έλλειψη αγαθών και τις ουρές ακόμη κι για ένα κομμάτι ψωμί.

Σ’ αυτή τη χώρα,  η ψήφος των μελών του ενός και μοναδικού κόμματος, έκρινε τις τύχες όλων των ανθρώπων.

Αυτή η χώρα, αν και

κατέρρευσε εξακολουθεί και σήμερα να αποτελεί πρότυπο για μεγάλη μερίδα της ελληνικής κοινωνίας και δη εκείνων που υπηρετούν το κυβερνών κόμμα, είτε ως απλοί ψηφοφόροι είτε ως πολιτικό προσωπικό, είτε ακόμη ακόμη κι ως συγκυβερνήτες.

Το θέμα θα ήταν ήσσονος σημασίας, αν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν εγκλωβισμένη στο κόμμα.

Από την ώρα που ο Τσίπρας έκανε τη θεαματική στροφή -αναδίπλωση προς τον πολιτικό ρεαλισμό, η Ελλάδα ασχολείται με το αν διασπαστεί ή όχι ο ΣΥΡΙΖΑ, αν θα πάμε σε εκλογές, σε ψήφο εμπιστοσύνης ή αν ο Λαφαζάνης με τη Ζωή και τον Βαρουφάκη προχωρήσουν ή όχι σε νέα σχήματα.

Με το θέμα ουδείς θα ασχολείτο, αν ο θεωρητικά υπεύθυνος πρωθυπουργός έδειχνε τι ψάχνει και γιατί επιμένει να συγκεράσει με το ζόρι τις απόψεις της κάθε παλαβής συνιστώσας του κόμματός του, ειδικά στο ζήτημα της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας.

Η ουσία είναι ότι η Ελλάδα βρίσκεται όμηρος του ΣΥΡΙΖΑ και των στελεχών του.

Με πείσματα, με τερτίπια, με πολιτικαντισμούς, με τακτικισμούς, με αέναες εσωκομματικές διεργασίες και μπόλικη ουτοπία, έχουν καταστήσει τη χώρα ακυβέρνητη.

Έχουμε μια κάκιστη κυβέρνηση.

Σιγά τα ωά, θα πείτε.

Κι άλλες φορές είχαμε.

Εδώ όμως δεν μιλάμε απλώς για μια κάκιστη κυβέρνηση, αλλά για μια κυβέρνηση που είναι όμηρος του βασικού κόμματος εξ εκείνων που συγκροτείται.

Δεν πρέπει δε να λησμονάμε, ότι κι ο ίδιος ο πρωθυπουργός –που εσχάτως από κάποιους κύκλους και μερικά ΜΜΕ θεωρείται …σοβαρός- ήταν εκείνος που προσφάτως δήλωσε ότι πρέπει να διενεργηθεί….  εσωκομματικό δημοψήφισμα στο κόμμα του, προκειμένου να αποφασιστεί η κυβερνητική γραμμή αναφορικά με το χρέος και τις σχέσεις της χώρας με τους δανειστές!

Δηλαδή, να εξαρτάται η τύχη της Ελλάδας από την κομματική του καμαρίλα…

Μετά την χαμένη δεδηλωμένη στη Βουλή από τον ΣΥΡΙΖΑ, το πρωθυπουργικό περιβάλλον διέρρευσε ότι ο Τσίπρας θα ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης.

Προσοχή:

Όχι για να εγκλωβίσει την αντιπολίτευση ή να τη θέσει προ των ευθυνών της, αλλά για να ξεκαθαρίσει τα κομματικά και την κοινοβουλευτική του ομάδα.

Μόλις διεφάνη ότι θα βρεθεί προ ενός συντριπτικού φιάσκου, η ψήφος εμπιστοσύνης ανεστάλη προς το παρόν.

Κι όλα αυτά, επειδή μαίνεται η παρασκηνιακή μάχη στον ΣΥΡΙΖΑ, αναφορικά με το ποιος θα κρατήσει το όνομα του κόμματος και να γίνει η συνεννόηση για την μοιρασιά της κρατικής επιχορήγησης.

Κι η χώρα πνίγεται στις θάλασσες των προβλημάτων.

Παντού!

Σε όλους τους τομείς.

Από την οικονομία, μέχρι την υγεία, την παιδεία, το ασφαλιστικό και το μεταναστευτικό.

Όμηρος του ΣΥΡΙΖΑ!

Στον οποίο η ψήφος της κομματικής νομενκλατούρας, καθορίζει το μέλλον της Ελλάδας.

Όπως, κάποτε, σ’ εκείνη τη χώρα που λέγαμε στην αρχή.