Μεϊμαράκης παντός καιρού

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Πώς τα φέρνει η ζωή…

Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης ανέλαβε πριν λίγους μήνες μεταβατικός πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας για να οδηγήσει το κόμμα σε διαδικασίες εκλογής νέας ηγεσίας και βρίσκεται μπροστά από μια πιθανότατη πρωθυπουργοποίησή του.

Για να πούμε όλη την αλήθεια, αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή πέριξ της Νέας Δημοκρατίας, μόνο

ένας άνθρωπος σαν τον Μεϊμαράκη θα μπορούσε να καταφέρει.

Σαρξ εκ σαρκός του κόμματος, διετέλεσε αρχικά αντισυμβατικός (με την κίνηση Βόλβης στην περίοδο του Κωνσταντίνου Καραμανλή), διεγράφη, επανήλθε, έγινε πρόεδρος της νεολαίας του, γραμματέας επί χρόνια κι άκρως ενωτικός, βουλευτής του στην πιο μεγάλη εκλογική περιφέρεια της Ευρώπης, υπουργός και πρόεδρος της Βουλής.

Κι εκεί που έδειχνε ότι ο πολιτικός του κύκλος δεν μπορούσε να έχει υψηλότερες σκαλοπάτια, τον φωνάζει ο ανεκδιήγητος και καταστροφικός Σαμαράς και του παραδίδει το κόμμα, με εντολή να φροντίσει την επόμενη ημέρα.

Προσοχή: Του παραδίδει ένα διαλυμένο κόμμα στον οποίο έδεναν κι έλυναν άνθρωποι που ουσιαστικά δεν είχαν καμιά σχέση με τη Νέα Δημοκρατία.

Κι ιδού λίγους μήνες μετά, έφερε τη Νέα Δημοκρατία σε απόσταση δημοσκοπικής αναπνοής από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κι ο ίδιος καταγράφεται ως πιο δημοφιλής από τον Αλέξη Τσίπρα, δηλαδή από τον βασικό του αντίπαλο.

Μπορεί να εκμεταλλεύεται απολύτως τις σπαρακτικές τάσεις εντός του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά είναι βέβαιο ότι ουδείς άλλος θα μπορούσε να το επιτύχει.

Κι αυτό, εκτός άλλων, πρέπει να του πιστωθεί.

Ακόμη κι αν είχαν ολοκληρωθεί οι διαδικασίες κι είχε εκλεγεί νέος πρόεδρος στη γαλάζια παράταξη, αυτός θα ήταν και «ψαρωμένος» κι υπό αμφισβήτηση από τους συνυποψηφίους του για την ηγεσία.

Χώρια που θα έπεφταν στο τραπέζι κι οι «έριδες» αναφορικά με την πολιτική του καταγωγή του νέου προέδρου…

Ο Μεϊμαράκης αυτήν τη στιγμή, κάνει την υπέρβασή του και δη σ’ ένα κόμμα που είναι σαφές ότι δεν έχει απαλλαγεί ακόμη από τα βαρίδια του.

Δείχνει να μιλάει στις καρδιές των Νεοδημοκρατών αλλά και σ’ εκείνους που είχαν απομακρυνθεί για πολλούς και διάφορους λόγους.

Αυτό, δηλαδή, που δεν είχε καταφέρει ποτέ ο Σαμαράς και η ομαδούλα του.

Ο Μεϊμαράκης μιλάει για την ανάγκη συνεργασιών, δηλαδή εκφράζει απολύτως ρεαλιστικό λόγο και προβάλλει εγγυητής της πολιτικής σταθερότητας και δη τη στιγμή που ο βασικός του αντίπαλος περί άλλων τυρβάζει κι αφήνει να δημιουργείται μεγαλύτερη αβεβαιότητα για το μέλλον του τόπου.

Ο Μεϊμαράκης είναι λαϊκός.

Όμως δεν είναι λαϊκιστής. Το ξέρουν όλοι μέσα από την πολύχρονη διαδρομή του.

Δεν είναι ψεύτης. Κι αυτό το ξέρουν.

Δεν είναι ακραίος. Κι αυτό γνωστό.

Δεν είναι αλαζών. Το είδαμε κυρίως από τη θητεία του στον προεδρικό θώκο του κοινοβουλίου.

Κι είναι ο άνθρωπος που μπορεί να δημιουργήσει τη μέγιστη συσπείρωση πέριξ της Νέας Δημοκρατίας, πολύ περισσότερο σπρώχνοντάς τη στον Μεσαίο χώρο, τον φυσικό της χώρο, τον χώρο που πάντα δίνει πλεονέκτημα σ’ εκείνον που αναζητά την πρωτιά στις εκλογές.

Από την άλλη πλευρά, ο Μεϊμαράκης δεν είναι αυτό το είδος φιλελεύθερου πολιτικού που θα μιλήσει με την ιδεολογική καθαρότητα ενός φιλελεύθερου.

Είναι ένας συντηρητικός πολιτικός που δεν θα προβεί σε ρήξεις με κατεστημένες νοοτροπίες.

Θα ψάξει και τον παπά της ενορίας, θα κτυπήσει στην πλάτη και τον λαϊκοδεξιό συνδικαλιστή, ενώ δεν θα τον ακούσει κάποιος να μιλάει εύκολα για τις τομές που πρέπει να γίνουν στο κράτος και την αναγκαία συρρίκνωση του.

Δεν θα τον ακούσει εύκολα κάποιος να μιλάει για το άνοιγμα των επαγγελμάτων, ούτε για την φορολόγηση των αγροτών, ούτε καν για τον αναγκαίο κι άκρως φιλελεύθερο διαχωρισμό εκκλησία και κράτους.

Όμως, το παρελθόν του δείχνει ότι είναι τίμιος μ’ αυτά που πιστεύει και εκφράζει.

Κι αυτό στην εποχή μας είναι μέγιστο πλεονέκτημα.

Αν μάλιστα αναλογιστούμε την επτάμηνη λαίλαπα της «Πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνησης, τις παλινωδίες και την πολιτική ελαχιστότητα του Τσίπρα, τότε φαντάζει ιδανική περίπτωση για το αύριο του τόπου και του μεγάλου στόχου της σωτηρίας του.

Μέχρι τώρα τα έχει καταφέρει στο εσωκομματικό πεδίο, στην επιχείρηση επανασυσπείρωσης του κόμματός του, αλλά και στην αντιπαράθεση με τον Τσίπρα.

Θα καταφέρει ν’ ανατρέψει τα μέχρι προσφάτως δεδομένα και να ολοκληρώσει τον στόχο του;

Ίδωμεν.