Μεταξύ μας με καφέ και με τσιγάρο (Νο 94)

Το εβδομαδιαίο χρονογράφημα του grpost

δια χειρός Πέμυς Γκανά

Η απογείωση

(Μουσική υπόκρουση σε λα ή φα μείζονα (!)  

Η ΔΙΕΘΝΗΣ : Εμπρός της γης οι κολασμένοι. Της πείνας σκλάβοι εμπρός εμπρός. Το δίκιο απ τον κρατήρα βγαίνει )

Κλίνουμε όλοι μαζί, με μια φωνή:

Ενικός Αριθμός

Ον. Η απογείωση

Γεν. Της απογείωσης

Αιτ. Την απογείωση

Κλ. - απογείωση....

Δεν θα πάμε αγαπημένοι μου στον πληθυντικό αριθμό, διότι, ο πρωθυπουργός μίλησε μόνο στον ενικό, και μίλησε για την απογείωση της χώρας, και όχι για

απογειώσεις αεροπλάνων, πυραύλων, αναπτύξεων, αναθεωρήσεων κ.α.

Ωραίο, μα την αλήθεια, το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι κομμουνιστές με τις δεκαεπτά συνιστώσες- ή και τριάντα δυό, άβυσσος οι ψυχές των απανταχού κομμισαρίων-, οι παλαιοπασόκοι, όχι, το Κάρμινα Μπουράνα δεν ακούστηκε μην σκιάζεστε, ένας ταλαίπωρος βέβαια μπερδεύτηκε και φώναξε δυνατά «Μαζί σου Αντρέα για μια Ελλάδα νέα» και καταχειροκροτήθηκε - που το κορίτσι τ’ όμορφο με το τρέντι και αντισυμβατικό μαλλί, τους παρομοίασε με τους Έλληνες που  συνεργάστηκαν με τους Οθωμανούς προ 1821, και μετανοούντες, μετά 1821 βεβαίως βεβαίως, συνδράμανε στην επανάσταση με τα γνωστά αποτελέσματα και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε- ο καθόλα και παντός καιρού - που σαι Λεωνίδα να τον δεις να τον καμαρώσεις-  αξιοσέβαστος κος Κουβέλης, που κάθισε στα  αριστερά (που αλλού;) και ο Δεξιός κος Πάνος που κάθισε μόνος, δεν τον πολυπαίζανε οι φιλενάδες του, κάπου στα ακροδεξιά, όπως κοιτάμε τον χώρο, τώρα, το ότι προσφώνησε τους συνέδρους με το άκρως «αριστεροσοβιετικό»… «Συντρόφισσες, σύντροφοι»,  προκαλεί από απορία έως και γέλωτα ένα πράγμα..

Ωραίο συνέδριο, πλουραλισμός, πολυφωνία, ευάερο μα πρωτίστως ευήλιο το περιβάλλον (όχι δεν είναι σημειολογικό το ότι επιλέχθηκε το κλειστό του τάεκ βο ντο) μάθαμε, λοιπόν, θαυμαστά πράγματα για την πορεία της ένδοξης χώρας μας.

Μπήκαμε, λέει, σε τροχιά ανάκαμψης!

Απογειωνόμαστε -παρακαλώ προσδεθείτε, είναι και κάποιες αναταράξεις μπρος μας, μα μην μου ανησυχείτε, το ατομικό κιτ διάσωσης βρίσκεται ακριβώς κάτω από το κάθισμά σας - και ετοιμαστείτε να εκτοξευτείτε !!!

Η χώρα αργά μα σταθερά, είπε ο πρωθυπουργός, μετατρέπεται σε παράδεισο, παρόλο που μας επιβουλεύονται οι... «κσένοι», αυτοί οι… οι κακοί οι Ευρωπαίοι, που ούτε τότε, στην άλωση της Πόλης, δεν μας βοήθησαν.

«Είναι και κάποιοι σύντροφοι», μας εξομολογήθηκε με σπαραξικάρδια φωνή, «που γκρινιάζουν και ροκανίζουν τα θεμέλια της κυβερνήσεώς μας».

(Μεταξύ μας και με όλο το σεβασμό που τρέφω για το πρόσωπό σου αγαπητέ Αλέξη, το ότι βλέπεις παντού εχθρούς πρέπει, μάλλον, να σε προβληματίσει).

Ακούστηκαν, που λέτε, σπουδαίες και «επίσημες» λέξεις.

Όπως  π.χ.  Διεύρυνση, Καινούργιο (μην κοιτάτε βρε τον Τζουμάκα και την Μαριλίζα, κοιτάτε τον κο Φώτη! Καινοτομία γαρ) και Ανασχηματισμός...

Προσοχή πρωθυπουργέ, μην τα σπάσουμε και οι δυό μας...

Πολάκης και μουσιέ Κατρουγκάλ δεν αλλάζουνε, γκέγκε;

Τι θα γράφω εγώ;

Όλα καλά λοιπόν.

Ερώτηση από το κοινό, παίζει;

-Ποια χώρα μετατρέπεται σε παράδεισο; ρωτά η μανδάμ...

-Μα προφανώς η αγαπημένη μας πατρίδα, τι, δεν βλέπετε ότι βλέπει ο πρωθυπουργός;

Κακό της κεφαλής σας...

Κατά τα άλλα οι κυρίες σύνεδροι ντυμένες με όμορφα και κομψά ρούχα, και οι κύριοι, αγέρωχοι με μια λάμψη επαναστατική στα μάτια καταχειροκροτήσανε, τους ομιλούντες.

Αντάρτικα;

Δεν άκουσα τίποτα.

Τα εξάντλησαν σαν ρεπερτόριο την περασμένη εβδομάδα με τον κο Ζουράρις, στ’ άρματα στ’ άρματα, στο πιάνο!

Χάρμα οφθαλμών και ώτων, άλλο να σας το λέω και άλλο να το ακούτε και να το βλέπετε!

Ζούμε μεγάλες και ένδοξες στιγμές, να είστε βέβαιοι πως ο ιστορικός του μέλλοντος, αν γλυτώσει τα εγκεφαλικά, θα έχει πολλά να γράψει!

Τι άκουσαν προχθές τα όμορφα αυτάκια μου;

Ο πρόεδρος Πάνος, με λυγμούς ρώτησε τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο αν θέλει -ο Αρχιεπίσκοπος- να ρίξει, το Χριστιανό παλικάρι που αρέσκεται να πετάει ολημερίς κι ολονυχτίς με ελικόπτερο, την άπιστη κυβέρνηση;

Φαντάζομαι πως ο πρόεδρος έκλαιγε προκαταβολικά, φαντάσου να του έλεγε ο παπάς «Για την Ελλάδα βρε γαμώτο» ... Τυχερό στάθηκε το αγόρι, ούτε του παπά να το πει...

Στον ίδιο χρόνο μια όμορφη, αν και μικρή και μοναδική πλατεία, στα Άνω Βριλήσσια σίτυ, έχουσα ένα πανέμορφο μα στεγνό από νερό συντριβάνι, συνεχίζει να προσελκύει μαμάδες και παιδάκια κάθε απόγευμα...

Τι και αν οι λάμπες είναι σπασμένες, τι και αν το συντριβάνι σκουπιδότοπος- λασπότοπος, εμείς εκεί να πηγαίνουμε, σάματι έχουμε και κάτι καλύτερο;

Μιζέρια και γκρίνια; μπα...

Το συνηθίσαμε, ακόμα χειρότερα δηλαδή!!!

Θέλαμε κι εμείς ν’ αλλάξουμε δήμαρχο…

Πήγαμε και οι μαμάδες Βίλλυ και Κουλίτσα για καφέ, ήρθε κι η Βιβή, καλά ήταν.

Κουβεντούλα, γέλια, τέσσερις καφέδες, ήρθε και ο λογαριασμός,18ευρώ και 70λεπτά, πες 19 για την στρογγυλοποίηση, κλάματα!!!

Κόπηκε το γέλιο, μελετήσαμε τον λογαριασμό, εντάξει σωστός ήταν.

Απλά,  ήταν ακριβός ο καφές, φίλε μου, πολύ ακριβός.

Όχι τιπ δεν αφήσαμε.

Και ίσα που δεν θα ξαναπάμε.

Σας ασπάζομαι και σας φιλώ σταυρωτά, και μακριά από τα ακριβά καφέ, γιατί μα το Θεό, σε λίγο θα πιστέψω πως μόνο εγώ και η οικογένεια μου βάλλεται από την άτιμη την κρίση!

ΥΓ.

Κυκλοφόρησε το βιβλίο του...Ολαντρέου...κάποιοι ήδη κρύβονται και κάποιοι μιλούν, οι λοιποί κλαίμε...