Μεταξύ μας με καφέ και με τσιγάρο (Νο 92)

Το εβδομαδιαίο χρονογράφημα του grpost

δια χειρός Πέμυς Γκανά

Άγνωστες λέξεις

Και να πεις ότι δεν του κάνω συνεχώς παρατηρήσεις, όπως κάνουν όλες οι μανούλες που ξέρουν τα πάντα, δηλαδή...

-Μην χρησιμοποιείς, Δημητράκη, λέξεις, που δεν ξέρεις τι σημαίνουν, του λέω και του ξαναλέω.

Το χαβά του όμως ο μικρός (έξι ετών και κάτι ψιλά).

Προχθές, για παράδειγμα, του είχε κολλήσει το «τουτέστιν»..

Τουτέστιν αυτό, τουτέστιν εκείνο, τουτέστιν το άλλο.

-Βρε ζαβό, του λέω, τι σημαίνει τουτέστιν, ξέρεις;

Κουνά αδιάφορα τους ώμους και μου λέει:

-Δεν ξέρω, αλλά μου αρέσει να λέω

«επίσημες» λέξεις, φαίνομαι έξυπνος και οι φίλοι μου με θαυμάζουν!

Χθες λοιπόν στην πλατεία, ανάμεσα σε τριάντα επτά μαμάδες -εκ των οποίων τουλάχιστον οι τριάντα εννέα αρχικουτσομπόλες- τέσσερις θείες, οκτώ παππούδες, έξι καρότσια με μωρά, τρία κοπροσκυλάκια, και καμιά πενηνταριά αλλόφρονα παιδιά με δεκαπέντε μπάλες, ο Δημητράκης φώναξε στα ξαφνικά -και δίχως καμία αιδώ- ότι η μαμά του κάνει φοβερό «Κόπι  Πάστε»!!!

Κόπι πάστε, φίλοι μου καλοί και αγαπημένοι.

Κόπι πάστε...

Που να άνοιγε η γης να κρυφτώ.

Με αγριοκοίταξε όλη η πλατεία, με τα δέντρα, και το σιντριβάνι με όλα του τα σκουπίδια και τα στάσιμα νερά (Ακούς δήμαρχε εδώ στα Βριλήσσια;)

Κάποιες μαμάδες, μάλιστα, ψιλογέλασαν με περισσή ειρωνεία, και κάποιες άλλες, οι πιο στριμμένες, μαζεύτηκαν ανά τριάδες, άνοιξαν τα τάπερ με τα τυροπιτάκια πήραν και τα μεγάλα φτυάρια και άρχισε το θάψιμο.

-Και μας λέει πως εκείνη γράφει, σιγά καλέ και δεν την πίστευα ποτέ, λογοκλοπή, κοιτάξτε την, σιγά μην ξέρει να γράφει και το όνομά της.

Και να εκτοξεύεται το λαδωμένο φύλλο κρούστας, ολούθε!

Να ανοίξει η Ανωβριλησσιώτικη – κακοσυντηρημένη, για να λέμε και αλήθειες- πλατεία και να με καταπιεί.

-Από μικρό και από μουρλό μαθαίνεις την αλήθεια, μου σφύριξε μια κακιασμένη, αχώνευτη, και γελώντας δυνατά πήρε παιδί και σκυλί και αναχώρησε με το κεφάλι ψηλά και τη Λένα Μαντά στο αριστερό χέρι...

Σαν να με φασκέλωσε ακόμη και το Σπίτι δίπλα στο ποτάμι (σιγοκλαίω)…

-Έλα δω βρε Δημητράκη, φώναξα στο μικρό με γυρισμένο το μάτι.

Ήρθε ο σταυραετός.

Αργά.

Θριαμβευτής.

Με τα χέρια στις τσέπες.

Σίγουρος για τον εαυτό του.

-Τι είναι βρε παλιόπαιδο το «κόπι πάστε»;

-Και που ξέρω, και τι με νοιάζει, απάντησε δίχως ντροπή.

-Με έκανες ρεζίλι βρε, του ψιθύρισα θυμωμένη.

-Σιγά!

-Τι σιγά βρε;

-Κοίτα, παιδί είμαι, ότι θέλω λέω, και θέλω να πάω στους φίλους μου, τουτέστιν (!)

Έφαγε μια αντιπαιδαγωγική ελαφριά σφαλιάρα και έφυγε θυμωμένος να παίξει με τους φίλους του...

Σήμερα δεν θα πάμε στην πλατεία.

Μετά από τρεις μέρες θα ξεμυτίσω από το σπίτι, που όλα, κατά την πάγια ελληνική συνήθεια, θα ξεχαστούν.

Μια συμβουλή φιλική, και εάν είστε και υπουργός ας πούμε, να μην χρησιμοποιείτε λέξεις δύσκολες, που δεν ξέρετε τι σημαίνουν.

Γινόσαστε, πως να σας το πω ευγενικά;

Περίγελος...

Ναι, περίγελος είναι η σωστή και πρέπον λέξη...

Ακούτε κύριε...»Χιβ» Πολάκη;

Γιατί άντε και τον Δημητράκη να τον δικαιολογήσουμε, εσάς όμως;

Κοτζαμάν υπουργός;

Έγκριτος και μορφωμένος!

Σας χαλά το ίματζ και κακά τα ψέματα, για ένα ίματζ ζούμε όλοι!

Κατά τα άλλα, καλά τα πάμε.

Είδα και τον μουσιέ Κατρουγκάλ στο τελεβίζιον χθες πρωί, και τι να σας πω, άνοιξε η ματιά μου, γαλήνεψε και το βλέμμα, το αγριεμένο.

Μωβ λιλά γραβάτα συνδυασμένη με παιχνιδιάρικο μωβ πουά μαντιλάκι στ αριστερό- πολίτικαλ κορέκτ πάντα ο μουσιέ- τσεπάκι του σακακιού του!!!

Τι είπε;

Πολλά και ωραία και διάφορα, αφού σκέφτομαι να του προτείνω να πάρει μέρος στον λογοτεχνικό διαγωνισμό του φανταστικού, που διοργανώνεται οσονούπω...

Θα διαπρέψει πιστεύω.

Είδα και τις φωτό του πρωθυπουργού!

Στο Νιου Γιόρκ!

Άμα ο άνθρωπος είναι πολυτάλαντος όλα τα προκάνει!

Εάν τον ξαποστείλουνε οι αγνώμονες Έλληνες στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, τον βλέπω και κεντρικό μοντέλο μην σας πω, του Κλάιν...

Αμάν το στραβό μυαλό σας!

Του Κάλβιν Κλάιν εννοώ.

Αμ το άλλο το ακούσατε;

Η μαντάμ Κάνω wow γεμιστά Φωτίου, άστραψε και βρόντηξε μιλώντας για τους υπαλλήλους του υπουργείου της.

Να πω πως έπεσα από τα σύννεφα, ψέμα θα είναι...

Σας έχω νέα που μόνο εδώ θα τα ακούσετε, πρωτίστως γιατί κανείς δεν θα τολμήσει να σας πει την αλήθεια...

Διαταράσσεται ο χωροχρόνος!!!

Χθες βράδυ κρατούσα το κοντρόλ της τηλεόρασης και περιφερόμουν στο σαλόνι, και μετά το κοντρόλ χάθηκε, μυστηριωδώς...

Χάθηκε και εμφανίστηκε στο πάσο της κουζίνας...

Πως πήγε εκεί ε;

Ε;

Διαταραχή του χωροχρόνου...

Μάτριξ ζούμε.

«Δοιαδόσται», πριν το κατεβάσουν!!!

Σας φιλώ σταυρωτά και σας χαιρετώ ανανεώνοντας το ραντεβού για το άλλο Σάββατο!

ΥΓ1. Εαν ο άνθρωπος δεν ακούει...

Τι έλεγα το προηγούμενο Σαββάτο στον κ. Σακελλαρόπουλο;

Να νοικιάσει ένα λιόφυτο για να πάρει ένα κανάλι τηλεοπτικό!

Εκείνος όμως προτίμησε εκπομπή ραδιοφωνική...

Τώρα που ξαποστείλαμε τον καθόλα αξιοσέβαστο Καλογρίτσα, άνοιξε ο δρόμος για να πάρουμε και εμείς ένα κανάλι!

Και ο κος Σακελλαρόπουλος αδικαιολογήτως απών.

Θα νοικιάσω εγώ λοιπόν δυο λιόφυτα με δεκατρείς ρίζες το καθένα στο το Αρκαλοχώρι της λεβεντογένας Κρήτης, και θα δανειστώ δυο λεμονόφυτα από το ένδοξο Κιάτο Κορινθίας (αν έχετε ακουστά) και αν δεν πάρω εγώ το Pemy s channel να μην σώσω να κάνω Κόπι πάστε, ποτέ ξανά!!!

Καταλάβατε, τουτέστιν;