Μεταξύ μας με καφέ και με τσιγάρο (Νο 125)

Το εβδομαδιαίο χρονογράφημα του grpost

δια χειρός Πέμης Γκανά

Μια Βουλή και μια survivor…

Καλημέρες, καλημέρες, και ξανά μανά, καλημέρες.

Τι κάνετε;
Πως είστε;

Περίεργος καιρός, μα την αλήθεια.

Την μια μέρα καλοκαίρι, την άλλη χειμώνας.

Τι χειμώνας δηλαδή; Καταχείμωνο.

Μέχρι και ο καιρός μας σιχτίρισε.

“Βρε δε με παρατάτε” σκέφτηκε “Τη μια κρύο ζητάτε, την άλλη ζέστη, αλλά απ τον ζαβό τον τόπο τι να περιμένεις, αυτοί μάτια μου, δεν μπορούν να συμφωνήσουν τι μέρα της εβδομάδας έχουμε...”
Αυτά σκέφτηκε ο καιρός, που λέτε, σύμφωνα με

πληροφορίες που έχω εκ των έσω, και δώστου μπουμπουνιτά, δώστου και χαλάζι.

Βγήκε, το λοιπόν, η μαντάμ Ευθαλί, η γνωστή, της γειτονιάς μας, και ανεβοκατέβαινε στις ρούγες των ένδοξων άνω Βριλησσίων. Φώναζε sαν τον ντελάλη:

-Ξεσηκωθείτε νοικοκυραίοι, τα είπε όλα ο γέρων, έφτασε η ώρα της κρίσης, όταν από Μάης ξημερώσει Ιανουάρης, και στην βουλή θα ψηφίζεται το 4ο μνημόνιο, τότε θα έρθουν οι Οβραίοι, και οι Σιωνισταί... Ξεσηκωθείτε, λέμε, έφτασε η ώρα της Αποκάλυψης...

Κάποιοι βγήκαν στα μπαλκόνια, ειδικά κάτι καινούργιοι, απ τον δεύτερο της απέναντι πολυκατοικίας, αλλά οι περισσότεροι καθίσαμε στ αυγά μας.
Είχαμε και δουλειές μαντάμ, που να τρέχουμε τώρα, στα μπαλκόνια...

Αυτό εξηγούσα και στην φίλη Αθηνούλα.

-Που να κατεβαίνουμε, στο κέντρο για διαμαρτυρίες, έβρεχε το βράδυ, και δεν θα χει στεγνώσει η άσφαλτος, η γης και το χορτάρι.

-Ποιο χορτάρι βρε αλαφροΐσκιωτο μου τσαμπουνάς;

-Το χορτάρι της πλατείας Συντάγματος!

-Πες ότι βαριέσαι να ξεκουνηθείς!
-Αν δεν έβρεχε χθες το βράδυ και σήμερα το πρωί, και ειδικά αν ήταν Παρασκευή η διαμαρτυρία, και όχι Πέμπτη, ακόμα και Τετάρτη, με βολεύει περισσότερο, σίγουρα θα ερχόμουν μαζί σου...
-Ο.κ θα τηλεφωνήσω στον Τσακαλώτο να σε περιμένει την Παρασκευή, μου είπε η πανέξυπνη φίλη μου, και μου έκλεισε το τηλέφωνο...

“Ουφ” σκέφτηκα “Την γλίτωσα πάλι, ας κατεβούν οι άλλοι να διαμαρτυρηθούν και για εμένα, θα πεταχτώ μέχρι τα ΚΕΠ να τους κάνω μια εξουσιοδότηση! Για να είμαστε καθόλα σωστοί”.

Έτσι φίλοι καλοί και αγαπημένοι, δεν πήγα στο κάλεσμα της Πέμπτης.

Και πριν προλάβετε να αρχίσετε κρίσεις και επικρίσεις, να σας θυμίσω πως ούτε και εσείς πήγατε πουθενά, παρά καθίσαμε όλοι αντάμα, στον βολικό τον καναπέ της σαλοτραπεζαρίας, και κάναμε ζάπινγκ.
Μια βουλή και μια σαρβάιβορ!

Έτσι μ αυτά και με αυτά, η Συριζαία της γειτονιάς, βγήκε χαρούμενη την Παρασκευή το πρωί:

-Αχ! Αυτή η τιμημένη Αριστερά, τους τσάκισε τους Πορφυρογέννητους των Βου Που...

Να σας πω την αλήθεια, χαζομάρες λέει..

Οι μεγαλοαστοί των Βου Που έχοντας λύσει όλα τους τα προβλήματα, βαπτίστηκαν αριστεροί, στην κολυμπήθρα της διαρκούς επανάστασης υπό τους ήχους του “παντιέρα ρόσσα” και της 4ης Διεθνούς, και βάλθηκαν -με χαμένο μπούσουλα- να μας σώσουν από τον διεθνή ιμπεριαλισμό...

Όχι άλλο σώσιμο βρε συντρόφια...

Μας τσακίσατε στο σώσιμο.

Δεν θέμε, λέμε άλλο, ξεκουνάτε απ τις καρέκλες σας, πάρτε και τον Π.Π μαζί με τα ελικόπτερα του μαζί, μη και βαρεθεί, και τραβάτε κατά Βενεζουέλα μεριά.

Σας περιμένει με τα βαΐων και κλάδων και ολάνοιχτη αγκάλη ένας παλιός σας γνώριμος, ονόματι Μαδούρος...

Ρεμέμπερ Μαδούρο μουσιέ Παππά;

Όχι, γιατί αν δεν τον θυμάστε σεις, σας θυμάται κείνος και ο λαός της Βενεζουέλας που τόσο αγαπάτε.

Κατά τα λοιπά, όλα ανθηρά.

-Θα φτωχοποιηθούμε, φωνάζει ο κυρ Μήτσος ο μανάβης...

-Μωρέ φοβάται ο φτωχός την φτώχεια; τον ρώτησα, και από το ένα κιλό ντομάτες έβγαλα τα εξακόσια πενήντα γραμμάρια, δεν με φτάναν τα ψιλά δηλαδή, και απ' τα άλλα τα χάρτινα, τα χουμε ξεχάσει, απ τις 15 του μηνού ...

Είχαμε και χάππενινγκ στην βουλή.
Βέβαια!

Τι μόνο οι Κορεάτες θα δέρνονται στα κοινοβούλια, μαντάμ;

Μιλούσε αυτό το αγόρι με την σβάστικα κολλημένη στον εγκέφαλο κι ο Δένδριας ήθελε κάπου να πάει...

“Από που να πάω, από που να περάσω; (σκέφτηκε)…

Τσουπ, πέρασε μπρος τον βουλευτή του κόμματος που δεν αναγνωρίζει, λένε, την δημοκρατία.
-Που πας; ρωτά τον Δένδρια.

-Όπου θέλω πάω!

-Μην περνάς από μπροστά μου όταν μιλάω γω, ορέ..

Τα υπόλοιπα δεν τα μάθατε γιατί, λένε, δεν τα κατέγραψε η κάμερα...

Δυο στα δυο μαντάμ.

Μην ακούω εξυπνάδες, κανείς δεν παρακολουθεί κανέναν, ό,τι σας λένε είναι θεωρίες συνωμοσίας...

Στα ένδοξα εξωτερικά, ο Τραμπ τσακώνεται τον Κιμ Γιανγ Γιονγκ Ζονγκ -ή όπως αλλιώς τον λένε-.

Ο Τραμπ τσακώνεται με τον Ταγίπ εφέντη, και τους φουσκωτούς του.

Στην Νέα Υόρκη αυτοκίνητα σκοτώνουν πολίτες σε κεντρικότατες πλατείες.
Ο Μακρόν τρώει ακόμη μακαρόν, και μειώνει το προσωπικό των υπουργικών γραφείων.

Και ο Παναγιωτάκης τ αγόρι μου, θέλει να βρει νέο τρόπο εκμάθησης της προπαίδειας.

(άσχετο με το θέμα μας, αλλά αυτό κι αν θα ήταν η ανακάλυψη του αιώνα).

Αυτά τα ωραία γίναν αυτήν την εβδομάδα μαντάμ, κι αν κάποιος πει πως ήταν βαρετή εβδομάδα θα του βάλω πιπέρι το στόμα.

Σας μερσώ που με ανέχεστε και ανανεώνω το ραντεβού μας για το επόμενο Σάββατο...

ΥΓ1. Εντάξει, οι φίλες μου με αγάπησαν πάλι, “έλα βρε παραπονιάρα, να πιούμε καφέ, κι ας μας μαρτυράς στο grpost...”

Λιγώθηκα η έρμη...
Πήγαμε λοιπόν για καφέ, στο καφέ της φίλης Χριστίνας, όλες μαζί, αγαπημένες.
Βέβαια όταν γυρνούσα από την τουαλέτα τις έβρισκα να κουσκουσεύουν αλλά σταματούσαν απότομα όταν με βλέπανε...

Σας είδα κοπελούδες, σε είδα Βίλλυ, και σένα Κουλίτσα, και σένα Δάφνη...

ΥΓ2.κ. Σακελλαρόπουλε, αν δεν σας αρέσουν αυτά που γράφουμε να φύγετε από το grpost σας, και να πάτε αλλού...

Ε, μα πχια, πόσο γκρινιάρης;

Κι όλο παρατηρήσεις...