Εβδομάδα διαζυγίου

Γράφει
ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Όλες οι  πληροφορίες συγκλίνουν ότι η εβδομάδα που ξεκίνησε θα φέρει το αναμενόμενο διαζύγιο ΠαΣοΚ και Ποταμιού. Γεγονός αναμενόμενο από την πρώτη κιόλας στιγμή που πραγματοποιήθηκε η σύγκλιση της Κεντροαριστεράς.

Ακόμη κι όταν Φώφη και Σταύρος ήταν στα μέλια κι άλλαζαν (περίπου) όρκους αιώνιας πίστης.

Βλέπετε, ο Σταύρος στον

δεύτερο γύρο των εσωκομματικών εκλογών στήριξε τη Φώφη, προσδοκώντας ότι έτσι θα καταστεί το Νο 2 του νέου κόμματος  και με την διαπραγματευτική ικανότητα που νομίζει ότι έχει θα το ελέγξει.

Κι εκείνη του έδωσε απλόχερα  ζωτικό χώρο, πιο πολύ απ’ ότι του ανήκε.

Πολύ περισσότερο αφού ο Σταύρος δεν είχε άλλη επιλογή, τότε, από το να συμμετάσχει σ’ ένα εγχείρημα που θα έδινε σ’ εκείνον και το κόμμα του ανάσες ζωής.

Ο Σταύρος νόμιζε ότι θ’ αλώσει το ΠαΣοΚ.

Τώρα εμφανίζεται προβληματισμένος επειδή, όπως «λέει», στο ΚΙΝΑΛ θέλουν ν’ αναβιώσουν το παλιό ΠαΣοΚ κι ότι οι θέσεις τους είναι συντηρητικές!!!!

Προφανώς, αυτά δεν τα ήξερε πριν…

Είπαμε, ότι το συγκεκριμένο εγχείρημα απέτυχε πριν ακόμη ξεκινήσει, όταν αποφάσισαν ότι πρώτα θα ψηφίσουν αρχηγό κι ύστερα θα φτιάξουν κόμμα.

Κι αργότερα, τα λάθη συνεχίστηκαν.

Όταν αποφάσισαν να διατηρήσουν ξεχωριστές κοινοβουλευτικές ομάδες.

Όταν, δηλαδή, η Φώφη ανέχθηκε τον Σταύρο να έχει το δικό του κόμμα και να καθίσταται παράγοντας, στο όνομα των δικαιωμάτων που θα είχε το Ποτάμι στη Βουλή.

Εκεί άρχισε αυτό που ο λαός αποκαλεί αλαλούμ.

Άλλα ο ένας, άλλα ο άλλος. Και «ξύλο» ανελέητο, είτε μπροστά σε ανοιχτές είτε πίσω από τις κλειστές πόρτες.

Δεν άργησε ο καιρός που ο ένας δεν μπορούσε ν’ ανεχθεί τον άλλο.

Για τους Πασόκους ο Σταύρος ήταν ο φτωχός συγγενής που μπήκε σπίτι τους κι ήθελε ν’ αλλάξει τη διαρρύθμιση των επίπλων και για τους Ποταμίσιους οι Πασόκοι ήταν εκείνοι που δεν ήθελαν να καθαρίσουν τη μούχλα που είχε πιάσει στους τοίχους και τα ταβάνια της Χαριλάου Τρικούπη.

Η Φώφη από την πλευρά της, αφού έφτιαξε ένα διορισμένο πολιτικό συμβούλιο με διάφορους περίεργους που δεν είχαν στον ήλιο μοίρα, τους έβλεπε να φλερτάρουν ασυστόλως με τον ΣΥΡΙΖΑ. Πότε τον Σταύρο, πότε τον Παπανδρέου, πότε τον έναν και πότε τον άλλο. Κι όργανα κομματικά με διορισμένους και δη με αναλογία!!!

Τότε, έκανε κι άλλο μεγάλο λάθος.

Άφησε εκτός πολιτικού συμβουλίου και οργάνων  τους μεταρρυθμιστές του Σπύρου Λυκούδη. Και τον ίδιο.

Άνθρωπο με βαθιά γνώση των κομματικών μηχανισμών και χειρισμών, ικανότατο στην άμβλυνση αντιθέσεων, που ήταν εκ των πρωτεργατών της ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς.

Βλέπετε, όπως λέγεται, έβαλε βέτο ο Θεοχαρόπουλος, αλλά υπάρχει κι η άλλη άποψη που αναφέρει ότι ο Σταύρος δεν προώθησε με την καρδιά του τους μεταρρυθμιστές.

Η Φώφη, όταν έφτασε στην επικαιρότητα η ιστορία με το Σκοπιανό, αποφάσισε να παίξει τον ρόλο της.

Άλλωστε, απ’ όλους αυτούς, ήταν κι είναι η μοναδική εκλεγμένη.

Κάπως έτσι, αποφάσισε να πάρει το όπλο της.

Ξεκίνησε θέτοντας ζήτημα εκλογών, ισχυριζόμενη ότι δεν μπορεί μια θνήσκουσα  κυβέρνηση και δη στο τέλος της θητείας της να λαμβάνει αποφάσεις που δεσμεύουν την χώρα για δεκαετίες και να δένει χειροπόδαρα τις επόμενες κυβερνήσεις.

Τι κέρδισε από αυτή την κίνηση;

Πρωτίστως, ξεκαθάρισε ότι δεν συμμερίζεται τις κινήσεις των περίεργων εντός κι εκτός ΚΙΝΑΛ που επιχειρούσαν ν’ αναδιομορφώσουν την Κεντροαριστερά ΚΑΙ με τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ.

Δευτερευόντως, κόλλησε στη γωνία τον Σταύρο που ισχυριζόταν ότι η χώρα δεν χρειάζεται εκλογές.

Η Φώφη, εν συνεχεία, ΜΟΝΗ απέναντι σε όλο το διορισμένο πολιτικό της συμβούλιο, προχώρησε στην καταγγελία της συμφωνίας με τα Σκόπια, αναλαμβάνοντας την ευθύνη της ξεκάθαρης θέσης. Ίσως, επειδή γνώριζε καλά τη σύσταση του εκλογικού σώματος που ακολουθεί το κόμμα της.

Τόσο με την πρώτη της απόφαση όσο και με τη δεύτερη, στρίμωξε τον Σταύρο.

Ο οποίος, παρά το ότι πήρε (όπως είπαμε) πολύ περισσότερα απ’ ότι του αναλογούσαν στα διορισμένα κομματικά όργανα, κατάλαβε τότε ότι …είχε να κάνει με … συντηρητικούς πασόκους!

Τώρα, ετοιμάζεται να φύγει.

Τι επιλογές μπορεί να έχει;

Νομίζω δυο.

Η μια, στο πλήρωμα του χρόνου, να βγει μόνος στη θάλασσα, να παλέψει για την ανασυγκρότηση του Ποταμιού και του μεταρρυθμιστικού Κέντρου  και τελικά …να πάει σπίτι του.

Η δεύτερη, να «παίξει» μπάλα με τη Νέα Δημοκρατία!!!

Υπάρχει και μια τρίτη επιλογή, η συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αυτή μάλλον είναι ουτοπική, αφού τα στελέχη του (πλην Δανέλλη) δεν δείχνουν τέτοια προθυμία.

Προσέξτε:

Γράφεται κι ακούγεται ότι, πλην Δανέλλη, δεν είναι αδιάφορος για συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ κι ο Σπύρος Λυκούδης.

Μου φαίνεται αναληθές και «ράδιο αρβύλα».

Αφενός επειδή ο Λυκούδης αν ήθελε να ήταν στο ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν αμέσως μετά τη ΔΗΜΑΡ και μάλιστα με δόξες και τιμές.

Κι αφετέρου επειδή ο Λυκούδης δεν είναι πολιτικός σαλτιμπάγκος αλλά ένας μετριοπαθής – μεταρρυθμιστής και σοβαρός Αριστερός.

Μπολιασμένος με την Αριστερά, όπως την εννοούσαν ο Κύρκος, ο Γιάνναρος κι  ο Παπαγιαννάκης.

Άρα, πώς μπορεί να πάει στον Αριστερό θίασο σκιών;

Εδώ προκύπτει άλλο ερώτημα:

Μπορεί το Ποτάμι να «παίξει» με τη Νέα Δημοκρατία;

Με τα σημερινά δεδομένα μοιάζει απίθανο.

 Όσο ο Σταύρος επιμένει να ψηφίσει τη συμφωνία με τα Σκόπια, στην Πειραιώς δεν μπορούν να κάνουν καμιά συζήτηση σε επίπεδο προγραμματικής – μεταρρυθμιστικής συμφωνίας.

Όμως, θέλει η Νέα Δημοκρατία να συνεργαστεί με το Ποτάμι;

Η απάντηση, συμφώνως με τη λογική, είναι εύκολη. Γιατί να μη θέλει;

Όταν θα ενισχυθεί το μεταρρυθμιστικό προφίλ του κόμματος (που επιθυμεί ο Μητσοτάκης), έναντι των αντιμεταρρυθμιστικών χαρακτηριστικών της Λαϊκής Δεξιάς που τώρα δείχνει να έχει το επάνω χέρι στο κόμμα του;

Από την άλλη μεριά, υπάρχει για την Πειραιώς κι ο δρόμος της αποψίλωσης στελεχών του Ποταμιού. Όπως ο Γρηγόρης Ψαριανός ή ο Γιώργος Αμυράς που δεν απέχουν πολύ από το να διαβούν τις πόρτες της.

Μα, τι θα μπορούσαν να της δώσουν μεμονωμένα;

Όπως και νάναι, ο μοναχικός δρόμος για τον Σταύρο είναι δύσβατος και γεμάτος αγκάθια…

Πολύ περισσότερο αν ένας ή δυο βουλευτές του προχωρήσουν προς την πόρτα εξόδου, γεγονός που θα  του στερήσει βασικά δικαιώματα στη Βουλή.

Όσο για το ΠαΣοΚ;

Για το αναμενόμενο διαζύγιο, μάλλον δεν τους κάνει ούτε κρύο ούτε ζέστη.

Αφού θα ησυχάσουν από τον πονοκέφαλο του Ποταμιού, που εδώ που τα λέμε, αποστεωμένο και στερεμένο εδώ και καιρό, δεν τους προσέδωσε καμιά δυναμική…