Μεταξύ μας με καφέ και με τσιγάρο ( Νο 177)

Το εβδομαδιαίο χρονογράφημα του grpost

Δια χειρός Πέμης Γκανά

Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος; … Ντα!

Βγήκε, που λέτε, από τον αφρό της θάλασσας, κάπου στoν Θερμαϊκό (όχι στίγμα δεν μου έδωσε ακριβώς, ο πληροφοριοδότης) ημέρα Τετάρτη και ώρα απογευματινή, η έμορφη η  Γοργόνα!

Ναι ναι, η γνωστή Γοργόνα.
Που όλοι την έχουμε δει, ή έστω, ακούσει κάποια στιγμή στην ζωή μας.
Καθώς βγήκε μισοτσίτσιδη, της έγιναν συστάσεις για το πολίτικαλ κορέκτ του πράγματος.
Συμμορφώθηκε η ξωτικιά, έριξε ένα μπλουζάκι πάνω της να σκεπάσει την γύμνια, και κοίταξε τον

καπιτάνο του γκαζάδικου, κατευθείαν στα μάτια...

-Ζει, αδελφέ, ο Μεγαλέξανδρος;

Βαθειά η φωνή της, σαν να ερχόταν από τα βάθη των αιώνων.
Κράτησε την αναπνοή για την απάντηση.
Μιλημένος ο καπιτάνο, χρόνια στο κουρμπέτι, την κοίταξε και χαμογέλασε!

-Ντα! Της απάντησε, χαιρετώντας την.
-Τι ντα; Τι πάει να πει ντα; Τρόμαξε η Γοργόνα.

-Ντα, σημαίνει ναι!

-Σε ποια γλώσσα;

-Στην μακεδονική!

Αντάριεψε η Γοργόνα, γιατί μπορεί να είναι χιλίων χρόνων αλλά ανόητη δεν είναι.
-Τι λες; Πότε άλλαξε η γλώσσα;

-Πάντα αυτή ήταν η Μακεδονική, να σου δείξω και τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, από το ΄74 νομίζω, συμπάθα με και δεν τα πάω καλά με την ιστορία και τις ημερομηνίες.

Χτύπησε την γροθιά της στην θάλασσα η Γοργόνα.
Άστραψαν και τα μάτια της.

-Με κοροϊδεύεις, δεν είναι μακεδονικά αυτά, σλαβικά μου ακούγονται.

-Κι όμως αυτή είναι η επίσημη γλώσσα των Μακεδόνων!

-Δεν ξέρω, εγώ, την γλώσσα του αδελφού μου; Την δική μου;
Και σήκωσε τα χέρια έτοιμη να βουλιάξει το τάνκερ.

-Στάσου, φώναξε ο καπιτάνο, στάσου, δεν κατάλαβες, αυτή είναι η γλώσσα της Βόρειας Μακεδονίας, ο Μεγαλέξανδρος είναι Νοτιομακεδόνας...

Μπερδεύτηκε η Γοργόνα.

Πρώτη φορά της τύχαινε αυτό.

Δεν την είχε ακούσει ποτέ για αυτήν λεπτομέρεια.

-Πως σε λένε καπιτάνο;

-Αλέξη, της απάντησε, Αλέξη Τσίπρα, και ο δεύτερος απ εδώ, ο Πάνος...

-Βοριομακεδόνες είστε λοιπόν;

-Όχι, Νοτιομακεδόνες, αναντάμ παπαντάμ...

-Ζει λοιπόν ο αδελφός μου;

-Ναι, ζει και βασιλεύει, της απάντησε.

-Τον κόσμο τον κυριεύει;
-Α! Όχι βέβαια, τίποτα ιμπεριαλιστές είμαστε; Πολεμάμε για την παγκόσμια ειρήνη εμείς, για το δικαίωμα του κάθε λάου να αυτοπροσδιορίζεται !
-Και οι Μακεδόνες αυτοπροσδιορίζονται ως Νότιοι;
-Εμ, δεν ξέρω, και βασικά δεν με ενδιαφέρει, αρκεί οι γείτονες να προσδιοριστούν όμως εκείνοι κρίνουν. Παλιά τους επιθυμία ήταν. Ήταν δίκαιο, έγινε πράξη...

Την χαιρέτησε ο καπετάνιος και γυρίζοντας την πλάτη κοίταξε τον ορίζοντα.

Έμεινε η Γοργόνα να κοιτά το πλοίο που έφευγε.

Διάβασε το όνομα του.

Έλλαδα το λέγανε, και έδειχνε να έχει κάπως μπατάρει.

Φώναξε τον καπιτάνο, να τον προειδοποιήσει για τον κίνδυνο, μα εκείνος έχοντας χάσει τον μπούσουλα, πελαγοδρομούσε πλέον σε άγνωστα, αχαρτογράφητα νερά, και ούτε που την άκουσε...

Ο δεύτερος ήταν παραδίπλα κρατώντας σε σφιχτή αγκαλιά μια καρέκλα, και έμοιαζε να μην βλέπει τίποτα άλλο.
Χριστιανή δεν ήταν η καημένη η Γοργόνα, αλλά σταυροκοπήθηκε.

Χαιρόταν βεβαίως που ο Μεγαλέξανδρος ζούσε, μα ένιωσε την απροσδιόριστη θλίψη που πλάκωνε το πλοίο.

Λυπήθηκε βαθιά για την τύχη αυτού του καραβιού.

Είχε και το όνομα της πατρίδας της.

Σήκωσε το χέρι σε ένα τελευταίο χαιρετισμό, που όμως κανείς δεν είδε, και χάθηκε στα γαλάζια νερά του Αιγαίου...

Από την περασμένη Τετάρτη, κανείς δεν την είδε...
Μόνο ακούγεται ένας ψίθυρος:

-Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;

Μα κανείς δεν απαντά...