Αντί σύνεσης, ότι θέλει ο… κόζμος!

Γράφει
ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Πριν από λίγες ημέρες, όταν η Ιταλία κλυδωνίστηκε σφόδρα, κάποιοι κυβερνητικοί παράγοντες άρχισαν να ψιθυρίζουν (μεταξύ τους) ότι ίσως πρέπει ν’ αναθεωρηθεί η θέση Τσίπρα για καθαρή έξοδο. Με την υιοθέτηση της πιστοληπτικής γραμμής.

Ομολογώ ότι αυτό μου ακούστηκε λογικό, δεδομένου ότι το επιτόκιο του δεκαετούς ελληνικού ομολόγου άγγιξε το 5%. Άρα, πού πάμε ξυπόλητοι στ’ αγκάθια, όταν την περίοδο που ζητήσαμε βοήθεια και μπήκαμε πρώτη φορά στα μνημόνια, το επιτόκιο των ομολόγων μας ήταν 4,5%;

Δυστυχώς, αυτή τη μικρή

αναλαμπή υπευθυνότητας κάποιων πέριξ του Τσίπρα την κατάπιε ο γελοίος λαϊκισμός που πρώτα προστατεύει το κόμμα και μετά τον τόπο.

Πρώτος και καλύτερος βγήκε ο –κατά τα άλλα σοβαρός- Δραγασάκης κι είπε στη Βουλή ότι «μπορούμε ν’ αντιμετωπίσουμε τις αναταράξεις».

Είναι ο ίδιος άνθρωπος που μαζί με τους ανερμάτιστους συντρόφους του καυτηρίαζε κάποτε τον Αλογοσκούφη όταν έλεγε –πριν ξεσπάσει η κρίση- ότι «η ελληνική Οικονομία είναι θωρακισμένη». Το τι ήταν το είδαμε, αφού όχι μόνο θωρακισμένη δεν ήταν μα ούτε καν προστατευμένη. Κι όταν ανέλαβε ο μοιραίος Παπανδρέου κι άρχισε παροχές την αποτελείωσε κι ύστερα έτρεχε στο Καστελόριζο.

Ο Δραγασάκης, λοιπόν, κι ύστερα ο Τσίπρας κι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ, κάνουν σήμερα ότι καυτηρίαζαν στον Αλογοσκούφη.

Η πραγματικότητα είναι ότι και τότε και τώρα η ελληνική Οικονομία είναι μια Οικονομία που διαθέτει γυάλινα πόδια, όσα βήματα κι αν έγιναν στους καιρούς των μνημονίων για να εκσυγχρονιστεί.

Σήμερα, ενώ δεν υπάρχει λογικός και σώφρων άνθρωπος που να μην ισχυρίζεται ότι η ελληνική Οικονομία απαιτεί (πλην του αναγκαίου  σύγχρονου κι ευέλικτου σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης) πολιτικό ρεαλισμό και σύνεση, η κυβέρνηση περί άλλων τυρβάζει.

Η κυβέρνηση, ενώ θα μπορούσε ν’ αρπάξει την ιταλική υπόθεση από τα μαλλιά και να ζητήσει μια εναλλακτική πιστοληπτική γραμμή με ελάχιστο επιτόκιο, προτίμησε να διακυβεύσει τις θυσίες των Ελλήνων όλα αυτά τα τελευταία χρόνια.

Όχι μόνο δεν προχώρησε στην αίτηση για πιστοληπτική γραμμή, αλλά έστειλε παντού το μήνυμα ότι θα βγει στις αγορές μετά τη λήξη του μνημονίου στις 20 Αυγούστου.

Αυτό αποτελεί «πολιτικό έγκλημα» εις βάρος του τόπου κι όλων των Ελλήνων.

Ο Τσίπρας, προκειμένου να βγαίνει στα μπαλκόνια και να λέει «έβγαλα τη χώρα από τα μνημόνια», τυφλωμένος από τις γνωστές μαρξιστικές κουταμάρες, είναι έτοιμος να βγάλει τη χώρα απροστάτευτη στον τρικυμισμένο ωκεανό.

Ξέρετε και κάτι ακόμη; Που προξενεί εντύπωση;

Με τη στάση του Τσίπρα συμφωνεί κι ο –συνήθως- συνετός Κυριάκος Μητσοτάκης.

Γιατί;  Γιατί υποτάσσεται στον λαϊκισμό του Τσίπρα, φοβούμενος μη κατηγορηθεί ότι θέλει κι άλλο μνημόνιο! Γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς απέναντι στο θυμικό μια κοινωνίας που έχει άγνοια και πολλές φορές δεν ξέρει τι της γίνεται, αγόμενη και φερόμενη από σειρήνες.

Γιατί στην Ελλάδα έχει γίνει «συνείδηση» η φράση «αυτά θέλει ο …κόζμος»!

Εν των μεταξύ, η Οικονομία της χώρας βολοδέρνει μεταξύ φθοράς κι αφθαρσίας, χωρίς φως στο τούνελ ότι θα βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητά της κι ότι θ’ αποτινάξει όσα την κρατούν στο τέλμα.

Κι όσο αρνούμαστε τις ρεαλιστικές λύσεις, όσο αρνούμαστε να βάλουμε το μαχαίρι στο κόκκαλο, όσο αρνούμαστε να δούμε ή να κατανοήσουμε την πραγματικότητα, όσο αρνούμαστε την αλήθεια, τόσο θα μένουμε όλοι μαζί στον πάτο…

Το κακό με την αλήθεια είναι ότι την μαθαίνει κάποιος. Αλλά στο τέλος.

Όταν όλα είναι αργά….