Ο σκάουτερ Καρανίκας και το έρμα Τσίπρα

Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Είδα τυχαία τον περιβόητο Καρανίκα σε μια συνέντευξή του στον Alpha και στον Αντώνη Σρόιτερ. Το πρώτο που αναρωτήθηκα είναι για ποιον λόγο δίνουν μια ολόκληρη ώρα πανάκριβου τηλεοπτικού χρόνου σ’ έναν λούμπεν τύπο, μα δυστυχώς αυτή είναι η ελληνική τηλεόραση… Κάθε ημέρα και χειρότερα… Κάθε ημέρα και λιγότερη αξιοπιστία…

Το δεύτερο που αναρωτήθηκα είναι ποιος είναι αυτός που έδωσε σ’ αυτόν τον τύπο τη δυνατότητα να διδάσκει φοιτητές στα παλιά ΤΕΙ; Θα μπορούσε ποτέ να

το πράξει αυτό ακόμη και σ’ ένα τριτοκλασάτο εκπαιδευτικό ίδρυμα της Αφρικής;

Το τρίτο που αναρωτήθηκα είναι πώς είναι δυνατόν αυτός ο άνθρωπος να ήταν επί χρόνια δίπλα στον Αλέξη Τσίπρα στο Μέγαρο Μαξίμου, υπεύθυνος στρατηγικού σχεδιασμού της χώρας; Πώς τον επέλεξε ο Τσίπρας και με ποια κριτήρια;

Κι αν τα δυο πρώτα ερωτήματα είναι μάλλον ρητορικά και δεν θ’ απαντηθούν ποτέ, θα ήταν σκόπιμο κάποια στιγμή να μας πει ο Αλέξης Τσίπρας πώς σκέφτηκε και διόρισε τον Καρανίκα σε τόσο νευραλγική θέση. Κι επιπλέον να μας πει, τι στα κομμάτια σχεδίασε στρατηγικά ο Καρανίκας;

Ξέρω, ξέρω, θα πείτε κάποιοι ότι σε κάθε κόμμα περισσεύουν οι Καρανίκες. Θα πείτε και για την ακροδεξιά κυρία της Θεσσαλονίκης που ασκεί πολιτική με τις τρίχες και τις ξυρισμένες μασχάλες… Μα αυτή δεν την έκανε ο Μητσοτάκης σύμβουλο πολιτικού σχεδιασμού της χώρας. Έτσι; Ούτε πίνει μαζί της τον πρωινό του καφέ στο Μέγαρο Μαξίμου! Άρα αυτή η κυρία ή και πολλοί άλλοι από τη Νέα Δημοκρατία δεν βρίσκεται στον κεντρικό πυρήνα της κυβερνητικής πολιτικής. Ούτε απολογείται κάποιος για εκείνη. Το πιθανότερο είναι ότι θα την εξωπετάξουν κι από τα ψηφοδέλτια και τέλειωσε το πανηγύρι.

Ο Καρανίκας όμως είναι άλλο. Ο Τσίπρας, πλην της ευγνωμοσύνης που πρέπει να του οφείλει αφού όπως ανέφερε εκείνος τον ανακάλυψε,  οφείλει να απολογείται για όσα λέει και κάνει.

Ο Τσίπρας πρέπει να εξηγεί συνεχώς πια, ότι οι συνεργάτες του δεν είναι ταυτισμένοι με την χρήση ηρωίνης και κοκαΐνης! Θα ερωτάται συνεχώς. Όπως θα ερωτάται αν έχει δίπλα του κι άλλους φυλακόβιους (έστω και τους αναφερόμενους ως αντιρρησίες συνείδησης) ή κι άλλους ελαφρούς τύπους που ζούνε σ’ ένα δικό τους κόσμο. Μάλλον χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν…

Ο Καρανίκας καλά κάνει. Άλλωστε στην Ελλάδα πολλές φορές
τα «τίποτα» θριαμβεύουν. Καλά κάνει λοιπόν. Από το πουθενά, από τη συμμετοχή σε ακτιβιστικά σχήματα που ταυτοποιούσαν το συντροφικό Αριστερό DNA ή από διαπρύσιος λογχοφόρος εκπεφρασμένου θαυμασμού για τη Μενεγάκη, από τα ναρκωτικά και τη φυλακή, βρέθηκε να σχεδιάζει τη στρατηγική της χώρας! Μάλιστα είναι επιτηδευμένα προκλητικός, ώστε να χαρακτηρίζει την καριέρα ως… χολέρα αλλά και να ισχυρίζεται ότι «Δεν υπηρέτησα τον ελληνικό στρατό καθαρά για θέμα ιδεολογίας… αν ζούσα σε χώρα που πίστευε σε υψηλά ιδανικά, με γερή παιδεία και υγεία, τότε ναι, θα υπηρετούσα»!!! Χώρια που είναι εκφραστής του χάσματος των τάξεων ή του «εκείνοι κι εμείς», αφού έλεγε στην Αυγή ότι  «Εμείς διαβάζαμε Τολστόι, Βάρναλη, Λένιν, Μαρξ, Μπακούνιν, αγαπούσαμε και τον Ντοστογιέφσκι, πηγαίναμε να δούμε Ταρκόφσκι, Βισκόντι και Αγγελόπουλο!  Κι εκείνοι; Διαβάζανε “4 τροχούς” και “Marie Claire”»!!!

Καλά κάνει λοιπόν και πιστεύει ή λέει ότι θέλει. Ο Τσίπρας όμως, για μια ακόμη φορά, αποδεικνύεται ότι διαθέτει ελάχιστο πολιτικό έρμα κι ότι κυβέρνησε τη χώρα με λούμπεν τύπους. Εξ ου και πληρώνει τώρα την πολιτική ελαχιστότητα της κυβέρνησης που σχημάτισε αλλά και όλων όσοι ήταν στην αυλή του ή σπεύδουν δίπλα του…