Τώρα, ξεκάθαρες κουβέντες απ' όλους

Γράφει

Ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Η επιλογή του πρωθυπουργού να επισπευσθούν οι διαδικασίες εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, κινείται στη σωστή κατεύθυνση.

Αρκετά πια με την αβεβαιότητα κι αστάθεια που επικρατούν στην χώρα από τις ευρωεκλογές και μετά.

Αρκετά πια με την πολιτική οξύτητα που καλλιεργούν οι κομματικοί στρατοί κι οδήγησαν σ’ ένα δυσμενέστατο κλίμα για την χώρα.

Τώρα έφτασε η ώρα της αλήθειας.

Κόμματα και βουλευτές αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους.

Ή εκλέγουν Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή οδηγούν την χώρα σε εκλογές.

Το πολύ θετικό σημείο της πολιτικής συγκυρίας, είναι ότι η χώρα κι η οικονομία εξασφάλισαν το δίμηνο της παράτασης του προγράμματος στήριξης κι έτσι οι όποιες διαδικασίες θα γίνουν χωρίς τον βραχνά της χρηματοδότησης της.

Το βέβαιο είναι ότι οι επόμενες εβδομάδες θα κρίνουν πολλά για την πορεία του τόπου.

Τώρα πλέον δεν μπορεί κανένας να κρύβεται πίσω από λέξεις, λεονταρισμούς ή καθυστερήσεις όσων πρέπει να γίνουν.

Είτε εκλεγεί Πρόεδρος είτε όχι, είναι ξεκάθαρο ότι χρειαζόμαστε ακόμη και το ελάχιστο εθνικής συνεννόησης και συναίνεσης.

Γεγονός που είναι δύσκολο να επιτευχθεί με πολιτικούς σαν τον …Σκουρλέτη, τον …Γιακουμάτο ή με κομματικές «τακτοποιήσεις» σαν αυτή του …Παπουτσή ή άλλων τέκνων του κομματικού σωλήνα.

Ούτε με την ανοχή σε συντεχνίες κρατικοδίαιτων στρατών, που το μόνο που φαίνεται να τους απασχολεί είναι το ίδιον όφελος, όπως οι δικαστικοί, οι ένστολοι, οι συνδικαλιστές κλπ κλπ.

Τώρα χρειάζεται η απόλυτη αλήθεια.

Να μας πει η Νέα Δημοκρατία τι θα κάνει, είτε εκλεγεί Πρόεδρος είτε όχι

Θα προχωρήσει στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις;

Θα ασχοληθεί με την δημιουργία σοβαρού αναπτυξιακού σχεδίου για τον τόπο;

Να μας πει ο ΣΥΡΙΖΑ τι θα κάνει αν δεν εκλεγεί Πρόεδρος κι οδηγηθούμε στις εκλογές.

Θα σκίσει το Μνημόνιο όπως ισχυρίζονται στελέχη του;

Θα δημιουργήσει ναι ή όχι πιστωτικό γεγονός που θα το πληρώσουμε ακριβά όλοι;

Ποιο είναι το σχέδιο Β, αν οι δανειστές του συμπεριφερθούν όπως στην τωρινή κυβέρνηση ή όπως τα μεγάλα funds των αγορών στα στελέχη του στο Λονδίνο;

Αυτά – και πολλά άλλα φυσικά-είναι θεμελιώδη ερωτήματα που οφείλουν ξεκάθαρες απαντήσεις.

Αρκετά πια και με τους μύθους κυβέρνησης κι αντιπολίτευσης.

Οι πολίτες πρέπει να ξεφύγουν απ’ αυτούς που καλλιεργήθηκαν εδώ και λίγα χρόνια, ότι οι κακοί ξένοι επιθυμούν να υποδηλώσουν τη χώρα.

Οφείλουν όλοι να πουν την αλήθεια.

Ότι, δηλαδή, η Ελλάδα χρεοκόπησε το 2010 κι έκτοτε είναι μια χώρα απολύτως εξαρτημένη από εκείνους που την δάνεισαν και την στήριξαν χρηματοδοτικά, αποτρέποντας τεχνικά την χρεοκοπία της.

Κι ότι, όπως το 2010 οι αγορές αρνήθηκαν να της προσφέρουν νέα δανεικά για να εξοφλήσει τα προηγούμενα, έτσι συμβαίνει και τώρα.

Οφείλουν όλοι να πουν ότι έναντι της διάσωσής της, η χώρα μας ανέλαβε δεσμεύσεις.

Κάποιες ολοκλήρωσε, κάποιες άλλες και δη σημαντικές όπως οι μεταρρυθμίσεις στον δημόσιο τομέα, όχι.

Οφείλουν όλοι να πουν ξεκάθαρα ότι όσο παραμένουμε εξαρτημένοι από τα δανεικά, δεν μπορούμε να είμαστε ούτε ανεξάρτητοι, ούτε υπερήφανοι.

Τι σημαίνουν όλα αυτά;

Ότι έχουμε δυο επιλογές.

Η πρώτη, να συμβιβαζόμαστε και να αποδεχόμαστε όσα εκείνοι απαιτούν, χωρίς να κάνουμε και πολλά πολλά πράγματα μη τυχόν και δυσαρεστήσουμε το πελατειακό –κομματικό σύστημα. Το ζούμε εδώ και τέσσερα χρόνια.

Η δεύτερη, να ξεκινήσουμε μια γενναία επιχείρηση ανόρθωσης του τόπου, με μεταρρυθμίσεις κι αλλαγή του παραγωγικού κι οικονομικού μοντέλου της χώρας.

Υπάρχει και μια τρίτη επιλογή, αλλά αυτή έχουν αρχίσει ακόμη κι εντός του ΣΥΡΙΖΑ να την αφορίζουν…