Καφενειακός σοσιαλισμός

Από τη Θεσσαλονίκη
γράφει
ο Μιχάλης Δεμερτζής

Από τη στιγμή που η κυβέρνηση Συριζανέλ υπέγραψε μνημόνιο και υποτίθεται ότι προσγειώθηκε στη σκληρή πραγματικότητα της κρίσης, αναμασά την ίδια θεωρία. 

«Η έξοδος από την κρίση θα έρθει τονώνοντας την ενεργή ζήτηση και όχι περικόπτοντας τις δαπάνες», είπε ο Α. Τσίπρας περίπου ένα χρόνο πριν και από τότε το επαναλαμβάνει σε διάφορες παραλλαγές.

Είπαν δηλαδή στην κυβέρνηση να προσποιηθούν ότι γνωρίζουν από οικονομικά ή ίσως να κάνουν ότι είναι ευρωσοσιαλιστές, αν και

κανονικοί κομμουνιστές κάποιοι, και σκέφτηκαν να ρίξουν στο τραπέζι ό,τι πιο κοινότυπο έχει να επιδείξει η οικονομική θεωρία:

«Θα ρίξουμε λεφτά στην αγορά και τέλος το πρόβλημα».

Ιδιοφυές. Προφανώς η τρόικα δεν ξέρει την τύφλα της που προτιμά τις περικοπές. 

Για αυτό η κυβέρνηση, πεπεισμένη ότι έχει δίκιο, τήρησε το δικό της πλάνο. 

Αν μη τι άλλο, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την επιμονή της.

Βέβαια, τα λεφτά που ήθελε να ρίξει στην αγορά τα είχαν οι ξένοι και περιμέναμε να μας τα δανείσουν για να απογειωθεί το σχέδιο, αλλά υπήρχε η προαναφερόμενη μικρή διαφωνία και δεν ήταν καθόλου συνεργάσιμοι.

Δεν πτοήθηκε όμως… Για κάτι τέτοιες στιγμές έφτιαξε ο Θεός τους φόρους.

Το πρόβλημα εδώ ήταν πως, παίρνοντας πολλά χρήματα από τον κόσμο, πάλι πλήτταμε την κατανάλωση, αλλά τουλάχιστον τα δίναμε σε δικά μας παιδιά, οπότε, με την ασφάλεια που θα ένιωθαν (δημόσιο είναι αυτό), θα μπορούσαν να ξοδέψουν κατιτίς παραπάνω και γενικά, θα έχτιζαν μια κάποια εμπιστοσύνη για την οικονομία. Ή κάπως έτσι...

Ήρθε, λοιπόν, η δικαίωση και φτάσαμε στον Δεκέμβρη του ’16, που η κυβέρνηση έδωσε 13^η «εφάπαξ σύνταξη», αφού είχαμε υπεραπόδοση εσόδων για το ‘δ τρίμηνο. 

Κρίμα που η τρόικα δεν θέτει στόχους σε τρίμηνη βάση, αλλιώς θα τους κατατροπώναμε.

Όσο, δε, για το πλεόνασμα, οι θριαμβολογίες ξεκίνησαν δύο μήνες πριν υπολογιστεί, επειδή «πήγαν καλά τα έσοδα». 

Και μετά «βγήκαμε από τα μνημόνια», «θα τρίβουμε τα μάτια μας με την ανάπτυξη» και άλλα παρόμοια.

Όλα τα παραπάνω, την ίδια στιγμή που αν σου χαρίσουν ένα μαγαζί χωρίς χρέη και με πλήρη εξοπλισμό, δεν το παίρνεις ούτε για αστείο.

Κι επειδή άνθρωποι και αριθμοί είναι οι δύο όψεις του νομίσματος που λέγεται πραγματικότητα, ήρθε η ΕΛΣΤΑΤ και γκρέμισε για τα καλά το παραμύθι, όχι μόνο για το 2016 (αρνητική ανάπτυξη), αλλά και για το θαυματουργό τέταρτο τρίμηνο (-1,1%).

Όλα αυτά, ενώ η αξιολόγηση βρίσκεται ακόμα σε εκκρεμότητα. 

Εν τω μεταξύ, τι ακριβώς διαπραγματεύεται ακόμα η κυβέρνηση, είναι νεφελώδες. 

Ήδη έκανε πίσω για τη μείωση του αφορολόγητου και την περικοπή της προσωπικής διαφοράς στις συντάξεις· τα «αντίμετρα» δεν ξέρουμε καν ποια είναι, αν υπάρχουν, και για τα εργασιακά δεν ξέρουμε ακριβώς τι διακυβεύεται, αφού δεν ακούγεται κάτι συγκεκριμένο· πότε για όριο απολύσεων, πότε για τις ομαδικές, πότε για συνδικαλιστικό νόμο. 

Μετά τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, πάντως, όλο και κάποια κόκκινη γραμμή θα ζωγραφίσουμε για να θαυμάσει το κοινό.

Και ο λογαριασμός από όλη αυτή την απίστευτης ασχετοσύνης διαχείριση…;

Θα τον κοιτάμε με το ίδιο δέος που κοιτούν πολλοί τουρίστες το ταξίμετρο στο αμάξι που τους πήρε από αεροδρόμιο, και δεν έχουμε επιλογή παρά να τον πληρώσουμε. 

Τουλάχιστον, οι τουρίστες, έστω κι έτσι, φτάνουν στον προορισμό τους.

Εμείς πληρώνουμε, αλλά το Grexit ακόμα καραδοκεί.