Οι …πεταλούδες της Πάρου κι οι ανεμογεννήτριες

Από τη Θεσσαλονίκη
γράφει
ο Μιχάλης Δεμερτζής

Η είδηση, στις 27 του μηνός, είχε ως εξής:

«Σύσσωμος ο παριανός κόσμος εξέφρασε την αντίθεσή του στην εγκατάσταση δύο βιομηχανικών αιολικών πάρκων στο νησί. Ο αριθμός των ανεμογεννητριών, ύψους πάνω από 100 μέτρα η κάθε μία, ενδέχεται να φτάσουν τις 105».

Και συνέχιζε:

«Μεγάλη συγκέντρωση διαμαρτυρίας κατά της εγκατάστασης ανεμογεννητριών μεγάλης ισχύος πραγματοποιήθηκε την Κυριακή στην πλατεία Μαντώ Μαυρογένους, στην Παροικία της Πάρου, με την υποστήριξη του

Δήμου και της Περιφέρειας».

Και όχι μόνο του Δήμου και της Περιφέρειας. 

Ολόκληρος Λαζόπουλος δήλωσε, «στέκομαι δίπλα στους πολίτες της Πάρου και στα δίκαια αιτήματά τους».

Το κίνημα έχει επιχειρήματα το δίχως άλλο:

Το μέγεθος των ανεμογεννητριών είναι τεράστιο και είναι ορατές από παντού· ενοχλούν καταφύγια άγριας ζωής· δεν τηρούνται οι νόμιμες αποστάσεις από όρια οικισμών και μεμονωμένων κατοικιών· θα καταστραφούν μονοπάτια, θα τσιμεντωθούν εκτάσεις, θα κάνουν θόρυβο και άλλα, ομοίως εμπεριστατωμένα.

Είπαν, στα σοβαρά, ότι στην Πάρο οι ανεμογεννήτριες ενοχλούν την άγρια ζωή.

Στην Πάρο! Έγινε και ειδική αναφορά στις πεταλούδες.

Για τους οικισμούς, θεωρούμε καλή τη πίστη ότι δεν αναφέρονται σε αυθαίρετα ή «οψίμως νομιμοποιημένα» κτίσματα, οπότε λογικά οι κολόνες επρόκειτο να τοποθετηθούν μέσα στην κεντρική πλατεία της χώρας του νησιού.

Δεν μπορούμε παρά να υποστηρίξουμε αυτή τη δίκαιη προσπάθεια απέναντι στο κατεστημένο των πολυεθνικών και να εισφέρουμε και τις δικές μας προτάσεις, πάντα με γνώμονα το καλό του νησιού, όπως το αντιλαμβάνονται οι ίδιοι οι κάτοικοί του.

Για παράδειγμα, πρέπει να σταματήσει στην Πάρο το αίσχος με τα θορυβώδη και ρυπογόνα μηχανήματα που οι μεγαλοαστοί ονομάζουν αυτοκίνητα και να ξεκινήσει ένα εμπροσθοβαρές πρόγραμμα αναπαραγωγής γαϊδουριών στο νησί.

Κατόπιν τούτου, το τερατούργημα που ευφημιστικά καλείται «οδικό δίκτυο» καθίσταται περιττό και κρίνεται σκόπιμη η άμεση επιχωμάτωσή του, την οποία θα ακολουθήσει η φύτευση και καλλιέργεια Λουίζα και άλλων βοτάνων του γούστου της πεταλούδας γένους Greta oto, που ευδοκιμεί στην Πάρο.

Επιπλέον, το παράδειγμα των κατοίκων της Πάρου οφείλουν να ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι Έλληνες.

Όταν το αίσθημα της εντοπιότητας αλλά και της οικολογίας είναι τόσο ανεπτυγμένα ανάμεσά μας, η τοπική αυτοδιοίκηση τόσο ανεξάρτητη και το τοπικό πολιτικό προσωπικό της χώρας τόσο χειραφετημένο, δεν αντιλαμβανόμαστε γιατί, πριν γίνει ένα μεγάλο έργο, δεν εξασφαλίζεται η σχετική άδεια από την τοπική κοινωνία.

Πώς ανέχεται η Πτολεμαΐδα να δίνει το ρεύμα της στην υπόλοιπη Ελλάδα χωρίς να ρωτηθεί;

Η Εγνατία Οδός έλαβε υπόψη της τις αρκούδες της Πίνδου;

Η σήραγγα των Τεμπών δεν έχει εγκαινιασθεί ακόμα.

Υπάρχει χρόνος να ξεσηκωθούμε για να σωθεί ο αετός της κοιλάδας;

Επειδή, όμως, από την άλλη, είναι άδικο να βλέπουμε ένα ζήτημα μονόπλευρα, υπάρχει χώρος για να είναι όλοι ευχαριστημένοι. Αρκεί η προσέγγιση να είναι η δέουσα.

Η δημιουργία ανεμογεννητριών στην Πάρο είναι εφικτή, λοιπόν, εφόσον γίνει με το σωστό τρόπο:

Κατ’ αρχάς, πρέπει να χαρακτηριστεί όλο το νησί δασική έκταση και, στο μεταξύ, να ανεβάσουν πέντε-έξι αυθαίρετες ανεμογεννήτριες κάποιοι ιδιώτες· να πάει, κατόπιν, μία μπουλντόζα συνοδεία του δημάρχου να τις γκρεμίσει, να αλυσοδεθούν οι ιδιοκτήτες στις ανεμογεννήτριες και να κλαίνε ότι γκρεμίζουν το βιός τους· μετά, το κράτος συγκινημένο να εισάγει μία τροπολογία σε ένα άσχετο νομοσχέδιο, δίνοντας διορία ενός μηνός για νομιμοποίηση των ανεμογεννητριών.

Ε, μέσα σε αυτό τον μήνα σηκώνονται άλλες 100 ανεμογεννήτριες και το πρόβλημα λύθηκε.

Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα.