Βλέπετε, είναι και τα δανεικά που μας δίνουν οι Ευρωπαίοι, για τα οποία εμείς δεν θέλουμε να μας ελέγχουν και να χάνουμε τη βολή μας.
Όμως, είτε βασισμένοι σε αυτά τα δεδομένα της ελληνικής κρίσης είτε
σε άλλα που αφορούν την ίδια την Ευρώπη, οφείλουμε να ομολογούμε ότι η Ευρώπη δεν «περπατάει» κανονικά.
Όχι μόνο λόγω των ιδιαιτεροτήτων και των διαφορών ανάμεσα στο Βορρά και τον Νότο. Αλλά και λόγω καθημερινότητας και κουλτούρας, στην οποία οφείλουμε να προσθέσουμε και την πολιτική υποκρισία.
Να το δούμε πιο αναλυτικά:
Πολύ καιρό τώρα έχει ανοίξει μια μεγάλη κουβέντα – κυρίως στο παρασκήνιο- της Γηραιάς μας Ηπείρου, αναφορικά με το πόσο θα διευκόλυνε τα πράγματα να προχωρήσει μια ομοσπονδιοποίησή της, που θα διευκολύνει τις πολιτικές και τις οικονομίες. Κάτι, ας πούμε, σαν τις ΗΠΑ.
Όμως, στις ΗΠΑ, η οποιαδήποτε κινητικότητα έχει πολλά πλεονεκτήματα από την σαφή ομοιογένεια των πολιτών τους.
Ο πολίτης των ΗΠΑ είναι ίδιος, σε όλες τις πολιτείες.
Μιλάει την ίδια γλώσσα, διαβάζει τις ίδιες εφημερίδες, βλέπει την ίδια τηλεόραση, έχει το ίδιο εκπαιδευτικό σύστημα, την ίδια ιστορία, σχεδόν τα ίδια ήθη και έθιμα, τα ίδια πρωταθλήματα στο μπάσκετ και όπου αλλού, τις ίδιες αλυσίδες καταστημάτων, τα ίδια σχεδόν όλα.
Αντιθέτως, στην Ευρώπη, υπάρχουν δεκάδες γλώσσες, δεκάδες «βαρύτατα» και ξεχωριστά ιστορικά δεδομένα, δεκάδες κουλτούρες πολιτισμού και τρόπου ζωής, διαφορετικά ήθη κι έθιμα, διαφορετική καθημερινότητα και ένα σωρό άλλα που καθόλου δεν ομοιάζουν μεταξύ τους.
Στην Ευρώπη ο Δανός που μπορεί να βρεθεί στην Ελλάδα ή ο Γάλλος στην Αυστρία, θα είναι μονίμως ο ξένος και θα αντιμετωπίζει καθημερινά ζητήματα στον τρόπο ζωής του.
Επιπλέον, στις ΗΠΑ και το ομοσπονδοποιημένο Κράτος τους, τα κράτη- μέλη έχουν λυμένα τα ζητήματα της ειλικρίνειας των σχέσεών τους, αλλά και τη διαφάνεια.
Αντιθέτως στην Ευρώπη κάτι τέτοιο δεν είναι ούτε ορατό, ούτε επιθυμητό.
Αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά με την πρόσφατη επαναγορά ομολόγων που επιβλήθηκε στη χώρα μας.
Τι έγινε πριν από αυτό;
Κάποιοι –προφανώς έχοντας εσωτερική πληροφόρηση ή γνώση των προθέσεων- αγόρασαν ελληνικά ομόλογα αμέσως μετά το προηγούμενο «κούρεμα», σε τιμές σχεδόν εξευτελιστικές.
Αφού δεν μπορούσε να κάνει αυτές τις αγορές κάποιος επενδυτής που δεν είχε λόγο να αγοράσει μη ελκυστικά ομόλογα, κάποιοι τα αγόρασαν. Πολλά λέγονται και πολλά ακούγονται αναφορικά με αυτούς τους κάποιους, πολύ περισσότερο μετά την απόφαση που έλαβε το Εurogroup.
Η ουσία είναι ότι έγιναν πλουσιότεροι μετά τις τιμές που αγόρασε το ελληνικό Κράτος.
Άλλο παράδειγμα:
Είναι άκρως υποκριτικό να ζητούν οι Ευρωπαίοι από το ΔΝΤ να κάνει παράνομες κινήσεις, αφού το καταστατικό του -το οποίο και οι ίδιοι έφτιαξαν- απαγορεύει τη συμμετοχή του σε προγράμματα δάσωσης αναπτυγμένων χωρών - όπως η Ελλάδα. Επιπλέον, απαγορεύει συμμετοχή του σε προγράμματα χωρών των οποίων το χρέος είναι μη βιώσιμο, όπως το δικό μας.
Ο Στρος Καν, λέγεται ότι ενεπλάκη στα …χείλια της καμαριέρας, επειδή αγνόησε αυτό το καταστατικό, κάτι που δεν του συγχώρεσαν οι άλλοι εταίροι του ΔΝΤ, πλην Ευρώπης.
Λέτε να πάρει σειρά η Λαγκάρντ;
Υπάρχει κι άλλο:
‘Όταν έγινε το ελληνικό «κούρεμα», «κουρεύτηκαν» και τα αποθεματικά ταμείων και όλων των άλλων ΝΠΔΔ. Όμως, το «κούρεμα» αφορούσε μόνο τον δημόσιο τομέα.
Γιατί τότε υποχρεώθηκε η Ελλάδα να «κουρέψει» και τον ιδιωτικό; Στέκει ως δικαιολογία ότι ο ιδιωτικός τομέας που «κουρεύτηκε» λάμβανε επί δεκαετίες κρατικές επιχορηγήσεις;
Για αυτά και πολλά άλλα, καλό θα είναι να αντιμετωπιστεί και η Ελλάδα αλλά και όλα τα σχέδια επί χάρτου για ομογενοποίηση της Ευρώπης με απόλυτη ειλικρίνεια.
Σύμφωνοι, δεν έχουμε διαπραγματευτικά περιθώρια σε ένα ουσιαστικά καταστραμμένο Κράτος. Άλλο, όμως, αυτό κι άλλο η υπέρτατη υποκρισία.
Η οποία, αν συνεχιστεί είναι βέβαιο ότι θα αυξήσει κατακόρυφα το ποσοστό των Ευρωσκεπτικιστών σε επόμενες δημοσκοπήσεις.
Θα παραδώσει δε την Ελλάδα και μεγάλα κομμάτια της Ευρώπης, στα χέρια των άκρων και το απόλυτο σκοτάδι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου