Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2012

Ο μέγας στρατηλάτης

Γυαλί ηλίου της τελευταίας μοδός.
Μαλλί μαύρο, κορακίσιο, καλοχτενισμένο για ν’ αντιστέκεται στις θελήσεις του αέρα.
Στολή εκστρατείας κι ένα κινητό στο χέρι.
Έτσι εμφανίστηκε ο στρατηλάτης Πάνος Παναγιωτόπουλος στο ακριτικό νησί για να εμψυχώσει τους ακρίτες μας, άγιες μέρες πούρχονται.
Σημαιοστολισμός, αποψίλωση, καθαριότητα και
 γυάλισμα όπλων είχαν προηγηθεί.
Όλοι στη πρίζα να υποδεχτούν τον μέγιστο πολιτικό άνδρα, εκφραστή της λαϊκής Δεξιάς, μέγα υπουργό και εν δυνάμει στρατηλάτη, αποκαλούμενο και «κόκκινο Πάνο».

Ξάφνου, μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες, ο μέγας αυτός άνδρας καλεί έναν αριθμό από την προέκταση του χεριού του, το κινητό τηλέφωνο.
«Λοχαγέ, σας ομιλεί ο πρωθυπουργός κύριος Αντώνης Σαμαράς», είπε ο μέγας στρατηλάτης στο λοχαγό επικεφαλής της φρουράς του νησιού και τούδωσε την προέκταση του χεριού του.
Ο λοχαγός σε στάση προσοχής, άκουγε τη φωνή από την άλλη άκρη της γραμμής, που του έδινε –προφανώς – ευχές.
Ο στρατηλάτης φούσκωνε ως αρσενικό παγόνι που θέλει να προσελκύσει ερωτικούς συντρόφους.
Κι αμέσως μετά, άρχισε το λογίδριο με διαβεβαιώσεις προς τον ελληνικό λαό ότι την ασφάλεια της Ελλάδας την κρατούν στιβαρά χέρια.

Σκέφτηκα ότι δεν χρειάζονται αποδείξεις μπροστά στην τηλεοπτική κάμερα για να ξέρει ό Έλληνας ότι την ασφάλειά του την κρατούν στιβαρά χέρια.
Ούτε να χαλάμε, μέρες πούναι, τόσα καύσιμα πλοίων και αεροπλάνων, ούτε και να κουβαλάμε από τη μια άκρη της χώρας στην άλλη τα κρατικά τηλεοπτικά συνεργεία για να δείχνουμε τα αυτονόητα.
Αμέσως, όμως, μου ήρθε στο μυαλό το σκηνικό που ο νυν στρατηλάτης είχε καλέσει σε τηλεοπτική μονομαχία τον Βασίλη Λεβέντη για να αποδείξει ότι είναι καλύτερος.
Τούχε παραγγείλει και πίτσες.
Άρα, όλα θέλουν τις αποδείξεις τους….
Κι ο Πάνος, θέλει να αποδεικνύει ότι κάτι κάνει…
Εκτός από το να προσθέτει κιλά στην σιλουέτα του…


2 σχόλια:

  1. Δεν είχα ποτέ κάποια συμπάθεια στο πρόσωπο του Πάνου Παναγιωτόπουλου αλλά το άρθρο είναι στην κυριολεξία γελοίο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Να τονίσω ότι τρέφω μεγάλη εκτίμηση στον Νίκο Σακελλαρόπουλο και όταν βλέπω κείμενα όπως το παραπάνω άρθρο στενοχωριέμαι περισσότερο για εκείνον και όχι για τους άλλους που θα το διαβάσουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή