Μαζί τα φάγαμε (1)

Οι φραστικές ακροβασίες, του αναμφισβητήτως ευφυούς, Θεόδωρου Πάγκαλου είναι γνωστές.

Πότε με τους Γερμανούς και «τα πήλινα πόδια τους», πότε για την Αριστερά, πότε για τη Δεξιά, πότε για το ένα ή το άλλο.

Γνωστή επίσης είναι και η αλαζονεία που διέκρινε σχεδόν όλη την πολιτική του πορεία.

Ας μη ξεχνάμε ότι σε μια κορύφωση αλαζονείας έχασε τον δήμο των Αθηναίων, τότε στην αναμέτρησή του με τον Δημήτρη Αβραμόπουλο, τον οποίο στην αρχή της προεκλογικής εκστρατείας είχε σπεύσει να χαρακτηρίσει «κύριο τίποτα».

Λέγεται, ότι αυτή η ήττα ήταν η αφορμή για

 να μη φορέσει ποτέ το δακτυλίδι που του είχε δώσει τότε – μέσω του χρίσματος του υποψηφίου δημάρχου- ο Ανδρέας Παπανδρέου, όταν οι διαδικασίες διαδοχής του είχαν αρχίσει να γίνονται εμφανείς.

Όσα κατά καιρούς έχει εκστομίσει ο πληθωρικός πολιτικός, λίγο πολύ γράφτηκαν στο χιόνι.

Η φράση, όμως, «μαζί τα φάγαμε», αν και δεν ειπώθηκε ακριβώς έτσι, νομίζουμε ότι θα τον συνοδεύει εσαεί.

Ο αχός που σηκώθηκε φτάνει μέχρι τις ημέρες μας.

Τούτη την περίοδο, με αφορμή και τις γιορτές και τις αναπόφευκτες οικογενειακές και φιλικές συνάξεις, η φράση του Πάγκαλου ήταν και πάλι στο επίκεντρο πολλών συζητήσεων και έγινε αφορμή ακόμη και διενέξεων.

Όμως, ο Πάγκαλος, είτε αρέσει σε πολλούς είτε όχι, είχε δίκιο.

Μπορεί να συμμετείχε κι ο ίδιος στο μεγάλο πάρτι της πολιτικής φαυλότητας για πολλές δεκαετίες, μπορεί να ήταν ακόμη και αντιπρόεδρος κυβερνήσεων στις οποίες έκαναν κουμάντο οι συντεχνίες και οι συνδικαλιστές, μπορεί να έβλεπε και να μη μιλούσε τα φαινόμενα του πελατειακού Κράτους και της διαφθοράς, αλλά ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει το δικαίωμα έκφρασης και άποψής του, όπως και την ορθότητά τους στο συγκεκριμένο ζήτημα.

Θα επιχειρήσουμε να κάνουμε μια καταγραφή γεγονότων και περιστατικών που καταδεικνύουν ότι στο μεγάλο φαγοπότι όλοι –λίγο πολύ- είχαμε συμμετοχή, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Κατ’ αρχάς θα θυμίσουμε ότι όσοι πολιτικοί επιχείρησαν να πολιτευθούν εκτός των ειωθότων του πολιτικού συστήματος, βρέθηκαν εκτός αυτού.

Όσοι είπαν αλήθειες, όσοι δεν είχαν έφεση σε διορισμούς, όσοι δεν έβλεπαν το Κράτος ως πάρκινγκ ανταλλαγής ψήφων και θέσεων, πήγαν σπίτια τους.

Όσοι δεν έταζαν επιδόματα πάσης φύσεως –που άλλοι συνάδελφοί τους έδιναν με δανεικά- γίνονταν αντιδημοφιλείς και έψαχναν να βρουν την ψήφο τους στις εκάστοτε εκλογές.

Από εκεί κι ύστερα, σ’ αυτό το Κράτος –τέρας- δημιουργήθηκαν όλοι αυτοί οι μηχανισμοί μέσω των οποίων «μαζί τα φάγαμε».

Ας δούμε σ’ αυτό το πρώτο μέρος των εκτιμήσεων μας, κάποια παραδείγματα:

1. Αγροτικός και κτηνοτροφικός τομέας.

Τι συνέβαινε επί δεκαετίες;

Η πλειοψηφία των αγροτών εισέπραττε τις επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πετούσε τα προϊόντα και επαναπαυόταν στα καφενεία.

Την παραγωγή τη μάζευαν κατά κόρον οι αλλοδαποί, ενώ ουδεμία προσπάθεια έγινε για αλλαγή καλλιεργειών που πρότεινε η Ε.Ε. αφού είμαστε απολύτως βολεμένοι με το λάδι, το μπαμπάκι, τον καπνό, τα ροδάκινα κλπ.

Κάθε χρόνο δε, είχαμε και την μηνιαία κατάληψη των εθνικών οδών από τους συνδικαλιστές, «έπεφταν» και οι πρόσθετες επιδοτήσεις (πάντα με δανεικά) κι όλοι, μετά, γύριζαν στα καφενεία των χωριών.

Οι αγροτικοί συνεταιρισμοί, ανεξέλεγκτοι και ασύδοτοι, έγιναν άντρα διαφθοράς.

Πλαστές παραγωγές, πλαστά χωράφια, πλαστά ύψη επιδομάτων, ακόμη και πλαστά τιμολόγια.

Κι όλα καλά! Ζωή χαρισάμενη!

Ακόμη και το λαδάκι που παράγει σε άριστη ποιότητα η χώρα μας, αδυνατούσαμε να το προωθήσουμε στις αγορές κι έρχονταν οι Ιταλοί, το αγόραζαν και το μεταπουλούσαν (με το απαραίτητο και σωστό μάρκετινγκ) ως δικό τους!

Οι βουλευτές των περιοχών, αν δεν συνεργάζονταν έκαναν τα στραβά μάτια.

Αλισβερίσι να γίνεται. Και να έρχονται τα ψηφάκια.

Ο κτηνοτρόφος που είχε είκοσι πρόβατα και τριάντα κατσίκες, έβλεπε τον υπάλληλο του Κράτους – κατά κόρον κομματόσκυλο- να του λέει ότι θα δηλώσει πως έχει 150 πρόβατα και 200 κατσίκες και θα «καθαρίσει» να επιδοτηθεί για όλα.

«Τόσα εγώ, τόσα εσύ».

Κι είναι χαρακτηριστικές οι ιστορίες με τις επιθεωρήσεις των ελεγκτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Όταν έρχονταν για επιθεωρήσεις, τις επισκέψεις τις κανόνιζαν τα γνωστά κομματόσκυλα-υπάλληλοι, άνθρωποι κατά κόρον του πολιτικού συστήματος.

Ήξεραν που θα πάνε, πόσες στάνες θα δουν. Και φρόντιζαν να έχουν περισσότερα ζώα από τα δηλωμένα για…επιδοτήσεις.

Υπάρχουν στοιχεία απίστευτα.

Κάποτε, όχι πολύ παλιά, δυο επιθεωρητές είχαν επισκεφθεί περιοχή της Κεντρικής Ελλάδος.

Στην πρώτη στάνη που πήγαν – μαζί με τα εγχώρια κομματόσκυλα- βρήκαν όσα πρόβατα και κατσίκια έγραφαν τα χαρτιά.

Μετά, ακολούθησε η πατροπαράδοτη ελληνική φιλοξενία. Να τα λουκάνικα, να τα τσίπουρα, να τα κρασιά, να και τα σφαχτά.

Εν τω μεταξύ, αυτό το διάστημα της...φιλοξενίας, όλα τα πρόβατα και τα κατσίκια, μεταφέρθηκαν στην επόμενη στάνη…Κι ύστερα στην επόμενη…Και στην παρακάτω…Και στην παραπάνω…

Οι επιθεωρητές – μεταξύ μας σκνίπα στο μεθύσι- άναψαν το «πράσινο φως» κι οι επιδοτήσεις «φαγώθηκαν» σε κοντινό ρωσιδάδικο, ενώ κάποιες έγιναν θηριώδη τζιπ.

Ο τοπικός βουλευτής κορδωνόταν μετά, που ενήργησε τα δέοντα για τον λαό του!

Σήμερα, όλοι στην περιοχή λένε…. «εγώ δεν “έφαγα” τίποτα»!

Αύριο η συνέχεια.