Μόνο μια ευχή χρειαζόμαστε: Να μεταρρυθμιστεί το Κράτος μας!

Οι ευχές των ημερών «μιλάνε» για δημιουργία, για παραγωγικότητα, για ανάπτυξη.

Όμορφα λόγια που επιβάλλονται στις γιορτινές ημέρες, αλλά όταν ακούγονται από τα στόματα της πλειοψηφίας των πολιτικών δείχνουν κούφια, κενά.

Οι περισσότεροι - και δεν αναφερόμαστε στους ουτοπιστές ή τους παλαβούς της Αριστεράς που ζουν σε άλλο κόσμο- , τίποτα απολύτως δεν έχουν κάνει ούτε για την παραγωγικότητα, ούτε για την ανάπτυξη.

Δεν έχουν βάλει καν το
 χέρι στον τύπο των ήλων, δηλαδή στο υπερμέγεθες και αντιπαραγωγικό Κράτος.

Αναρωτιέμαι με ποιον τρόπο θα γίνει αυτή η περίφημη επανεκκίνηση της οικονομίας, όταν οι βασικές λειτουργίες του Κράτους είναι ανίκανες να ακολουθήσουν ή δεν το επιθυμούν.

Οι συντεχνίες ζουν και βασιλεύουν και την Ελλάδα διαφεντεύουν.

Δείτε τι έγινε πριν λίγες ημέρες με τους υπαλλήλους της Βουλής, δείτε τι γίνεται σήμερα –πρωτοχρονιάτικα- με τους υπαλλήλους του Μετρό να απεργούν για να μη ενταχθούν στο ενιαίο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων.

Δείτε τι γίνεται καθημερινά, πότε με το έναν πότε με τον άλλο εκ των αμειβομένων από τον κρατικό κορβανά.

Δείτε τι γίνεται με την περίφημη ΓΣΣΕ η οποία διοικείται αντί ιδιωτικών υπαλλήλων ή εργατών, από κρατικοδίαιτα κομματόσκυλα.

Επιπλέον, δείτε τι γίνεται με την παντελή έλλειψη καινοτομίας, με τα σχεδόν ανυπέρβλητα εμπόδια που προβάλλονται στην επιχειρηματικότητα, την «ποινικοποίηση» του κέρδους, τη γραφειοκρατία, τη διαφθορά, τη λειτουργία του Κράτους με πρακτικές και λογικές «κλέφτη επιχειρηματία» και σκεφτείτε πόσο υστερούμε από πολλές ευρωπαϊκές – και όχι μόνο δυστυχώς- χώρες.

Από την άλλη πλευρά, είναι σωστή η αντίληψη πως η λιτότητα αποτελεί τροχοπέδη σε κάθε αναπτυξιακή προοπτική.

Είναι σωστή η αντίληψη ότι δεν μπορούμε να συναντήσουμε οποιαδήποτε ανάπτυξη με συνεχόμενη συρρίκνωση των εισοδημάτων των Ελλήνων και την χωρίς προηγούμενο φορολογική λαίλαπα.

Για να επανεκκινήσουμε την οικονομία μας απαιτούνται τρεις βασικότατες προϋποθέσεις:

1. Να μεταρρυθμιστεί το γραφειοκρατικό- αντιπαραγωγικό- κοστοβόρο και διεφθαρμένο Κράτος.
2. Να μπορεί αυτό το Κράτος να ακολουθήσει τις βουλήσεις της κοινωνίας και της πολιτικής.
3. Να μπορέσει η χώρα μας να αξιοποιήσει τα συγκριτικά πλεονεκτήματά της

Για τις δυο πρώτες προϋποθέσεις ούτε το παρελθόν, ούτε το παρόν μπορούν να δημιουργήσουν αισιοδοξία.

Αναπόφευκτα, φοβούμαστε, ότι «παίρνει η μπάλα» και την τρίτη προϋπόθεση.

Κι όμως. Η Ελλάδα διαθέτει απίστευτα πλεονεκτήματα που πάνε χαμένα, επειδή το Κράτος μας στην εποχή που άλλοι ετοιμάζονται για μαζικά ταξίδια στο διάστημα, εξακολουθεί να πορεύεται σε καρόδρομους.

Η Ελλάδα διαθέτει ανθρώπινο δυναμικό υψηλών προδιαγραφών που μένει ανεκμετάλλευτο, διαθέτει την πιο καίρια γεωγραφική θέση εκ των χωρών της Ευρωζώνης, διαθέτει σπουδαίες προϋποθέσεις για να αναπτύξει περισσότερο την βαριά της βιομηχανία (τουρισμός κάθε είδους), διαθέτει προϋποθέσεις καλλιέργειας σχεδόν όλων των αγροτικών προϊόντων, διαθέτει σημαντική επάρκεια ενεργειακής παραγωγής, ενώ υπάρχουν υψηλές προσδοκίες από τον φημολογούμενο «πλούτο» υδρογονανθράκων.

Αν δεν «πολεμήσουμε» με όλα τα όπλα που έχουμε στη διάθεσή μας τα αδύνατα σημεία μας, ουδέποτε θα μεταρρυθμίσουμε το Κράτος μας, ουδέποτε θα το καταστήσουμε πραγματικά ευρωπαϊκό, ουδέποτε θα συναντηθούμε με την ουσιαστική  και βιώσιμη ανάπτυξη.

Αν δεν προχωρήσουμε – μεταρρυθμίσουμε – εκσυγχρονίσουμε ταχύτατα τους θεσμούς και τους παραγωγικούς μηχανισμούς, τότε και του χρόνου τέτοια ημέρα, πάλι υα επιδιδόμαστε σε ανούσιες ευχές που θα κρύβουν μόνο προσδοκίες και θα είναι κούφιες.

Η κυβέρνηση οφείλει να προχωρήσει ταχύτατα.

Γνωρίζουμε ότι δεν έχει «σύμμαχο» την κρατική μηχανή, ούτε μένει αδιάφορη στις κραυγές της ουτοπίας, της παλαβομάρας και του λαϊκισμού, εξ αιτίας του περιβόητου πολιτικού κόστους.

Όμως, δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά.

Αν δεν γίνουν επενδύσεις στο ανθρώπινο κεφάλαιο, στην καινοτομία, σε δίκαιο και απλό φορολογικό σύστημα (επιτέλους ας αντιγράψουν το αμερικανικό), αν εξακολουθήσει να θεωρείται «ποινικό αδίκημα» το κέρδος, τότε θα βρισκόμαστε συνεχώς στην αβεβαιότητα, έρμαιοι των διαθέσεων του κάθε πολιτικού σαλτιμπάγκου.

Υπό αυτήν την έννοια, εμείς δεν πιστεύουμε ότι η βοήθεια που ήδη αρχίσαμε να λαμβάνουμε από τους εταίρους μας σε ζητήματα εμπειριών τους στη λειτουργία της κρατικής μηχανής, αποτελεί…κατοχή για τη χώρα μας, όπως κάποιοι έχουν βαλθεί να μας πείσουν.

Αφού εμείς, δεν μπορέσαμε να δημιουργήσουμε ένα Κράτος δίκαιο, αποτελεσματικό και παραγωγικό, γιατί πρέπει να μας ενοχλεί η διάθεση των ξένων (με την Τask Force) να μας βοηθήσουν;

Γιατί αποτελεί …κατοχή, η βοήθεια που ήδη μας παρέχουν οι Ολλανδοί για να μπορούμε να εξαγάγουμε πιο αποτελεσματικά και κερδοφόρα τα προϊόντα μας;

Κατοχή ήταν η λειτουργία των διαφόρων συνεταιρισμών και άλλων επιτήδειων επί δεκαετίες….

Κατοχή της Ελλάδας και των πολιτών της είναι οι νοοτροπίες του σημερινού Κράτους και των συντεχνιών του.

Υπό κατοχή μας έχουν περιβάλλει οι λογής λογής συνδικαλιστές και συνοδοιπόροι τους.

Με αποτελέσματα που όλοι γνωρίζουμε.

Η μια και μοναδική ευχή, λοιπόν, οφείλει να είναι η ταχύτατη μεταρρύθμιση του Κράτους μας.

Χωρίς μικροκομματικούς υπολογισμούς για οποιοδήποτε πολιτικό κόστος.