Μικρές αλλαγές, μεγάλα αποτελέσματα

Γράφει

ο Χρήστος Διαμαντόπουλος

Το καλοκαίρι που τα πάντα είναι φανερά υπό το ανάλγητο φώς του ήλιου ανακάλυψα ότι είχα φτάσει τα ενενήντα τρία κιλά με αποτέλεσμα να χτυπήσει το καμπανάκι το γνωστό και ως κρεββατομουρμούρα και να αναγκαστώ να αναζητήσω τρόπους μείωσης του βάρους για λόγους υγείας κυρίως αλλά και για να συνεχίσω να φοράω τα ίδια ρούχα μιας και έχουμε και κρίση και δεν είναι καιρός για μεγάλες αλλαγές στην γκαρνταρόμπα μας....

Εκεί λοιπόν που σκεφτόμουν τι έπρεπε να

κάνω ανακάλυψα ότι για να έχει επιτυχία το εγχείρημα θα έπρεπε να ανακαλύψω τι δεν μπορώ να κάνω άμεσα για να πετύχω το σκοπό μου..

.Ήταν καλοκαίρι οπότε δεν μπορούσα άμεσα να κόψω τα παγωτά, δε μπορούσα άμεσα να κόψω τα κοκτέιλ και δεν μπορούσα να αλλάξω την συνήθεια να τρώμε βραδινό μετά το ηλιοβασίλεμα..

Οπότε είχα να αντιμετωπίσω τρεις μεγάλες μου αδυναμίες.

Μετά από οχτώ μήνες λοιπόν πέτυχα να μειώσω το βάρος μου κατά επτά κιλά. 

Αυτό έγινε με μικρές και πολλές αλλαγές που δεν άλλαξαν σημαντικά την ζωή μου. 

Άρχισα να αθλούμαι περισσότερο, να τρώω λιγότερο και πιο πολλές φορές την μέρα, άρχισα σιγά σιγά να αποφεύγω τα παγωτά, τα κοκταίηλ και ότι άλλο παχαίνει. 

Γιατί τα λέω όλα αυτά;

 Προφανώς η Ελλάδα τα τελευταία τριάντα χρόνια πάχυνε υπερβολικά για το ύψος της. 

Και μετά ήρθε το έμφραγμα και έπεσε ξερή στο πάτωμα. 

Τα τελευταία τρία χρόνια καθημερινά γίνονται ατελείωτες συζητήσεις για το πως θα χάσει λίπος η χώρα.

 Πώς θα αρχίσει να καίει περισσότερα από αυτά που καταναλώνει.

 Η χώρα μας βρέθηκε στην εντατική και με την στήριξη της γνωστής τρόικας έχει μείνει ακόμη εν ζωή.

 Τον Μάιο ασχολήθηκα  ενεργά με την πολιτική με την Δράση του Στέφανου Μάνου μιας και είμαι άνθρωπος που πιστεύει στην ελεύθερη οικονομία, τον ανταγωνισμό, την ανάπτυξη της παραγωγής, την προώθηση της καινοτομίας και την μείωση του κράτους και της γραφειοκρατίας.

Στην Δράση η κεντρική ιδέα για το πώς θα βγούμε από το οικονομικό τέλμα ήταν η άμεση επίτευξη του πρωτογενούς πλεονάσματος με αθρόες απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων. 

Τα οικονομικά μυαλά είχαν υπολογίσει ότι μπορεί αυτός ο αριθμός να είναι και τετρακόσιοι χιλιάδες υπάλληλοι.

 Είναι λάθος να προτείνουμε τόσο μεγάλες και απότομες αλλαγές ακόμη και ας είμαστε σίγουροι ότι αυτή είναι η λύση.

 Μέχρι πρότινος δε ξέραμε πόσοι ακριβώς είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι, πόσοι οι συνταξιούχοι, πόσοι παίρνουν μαϊμού επιδόματα κ.ο.κ.

 Δεν ξέραμε ή μπορεί να μην είχαμε συνειδητοποιήσει ότι μεγάλη πλειοψηφία του ιδιωτικού τομέα στην Ελλάδα είναι κρατικοδίαιτη. 

Δεν είχαμε συνειδητοποιήσει ότι εθιστήκαμε στις κρατικές και ευρωπαικές επιδοτήσεις. 

Δεν είχαμε συνειδητοποιήσει το μέγεθος της διαφθοράς σε αυτή την χώρα και την έκταση της διαπλοκής του κράτους με πολλούς επιχειρηματίες. 

Δεν είχαμε συνειδητοποιήσει ότι η χώρα κατέρρευσε γιατί το ίδιο το δημόσιο δεν έκανε σωστά την δουλειά του και παρέμεινε απίστευτα γραφειοκρατικό ώστε να κοστίζει σημαντικό ποσοστό του ΑΕΠ.

Τα τελευταία τρία χρόνια η κοινωνία υπέστη βίαιες και μεγάλες αλλαγές.

 Είναι οι αλλαγές που προκαλούν την μεγάλη ύφεση. 

Η απότομη μεγάλη μείωση μισθών τόσο στον ιδιωτικό όσο και δημόσιο τομέα, οι αθρόες απολύσεις ιδιωτικών υπαλλήλων, η μεγάλη μείωση της κατανάλωσης, η υπερφορολόγηση, η υπερβολική πιστωτική ασφυξία της αγοράς από τις τράπεζες έγιναν με την ανοχή της Ε.Ε και του ΔΝΤ.

Οι  λογιστικές αλχημείες που λέγονται PSI και επαναγορά ομολόγων δεν λύνουν το πρόβλημα μας και είναι φανερό.

 Δε μπορείς να δανείζεις αθρόα  ένα κράτος που καταρρέει και δεν κάνει τις μικρές αλλαγές που χρειάζονται. 

Καμία κοινωνία δε μπορεί να επιβιώσει χωρίς την συνοχή. 

Και εκεί είναι η προσωπική μου διαφωνία με τον τρόπο που αντιμετωπίζει η Ευρώπη την κρίση κυρίως στον ευρωπαϊκό Νότο (έρχεται και η σειρά του Βορρά σιγά σιγά).

 Η Ευρώπη απλά δεν αναγνωρίζει τις αδυναμίες της. 

Και προσπαθεί να χάσει άμεσα βάρος με μεγάλες θυσίες και τιμωρίες που απειλούν την ίδια την ύπαρξή της.

 Η  επιστήμη της διαιτολογίας θα μπορούσε να δώσει το παράδειγμα στους εγχώριους και ευρωπαίους οικονομολόγους για το πως μπορούμε να σώσουμε την χώρα μας αλλά και την Ευρώπη ολόκληρη.

 Μικρές πολλές ριζικές αλλαγές λοιπόν.

 Όπως ακριβώς κάνουμε σε μια πετυχημένη δίαιτα.

 Να μειώσουμε σιγά σιγά το κράτος.

 Να αλλάξουμε το επιχειρείν. 

Να συνδέσουμε ηλεκτρονικά τα υπουργεία. 

Να μειώσουμε την φορολογία. 

Να επενδύσουμε χωρίς γραφειοκρατία. 

Μικρές αλλαγές Μεγάλα αποτελέσματα.

 Αυτή είναι η συνταγή της επιτυχίας. 

Και οι πολιτικοί τόσο εδώ όσο και στην Ευρώπη μας πρέπει να το καταλάβουν αυτό και να μας δώσουν τον απαιτούμενο χρόνο χωρίς να καταδικάζουν λαούς στην φτώχεια.