Τεχνητή ή πραγματική η διόγκωση του ελλείμματος το 2009;

Γράφει ο Χρήστος Κατηφόρης*

Ποινική δίωξη σε βαθμό κακουργήματος εις βάρος του Προέδρου και άλλων δύο στελεχών της ΕΛΣΤΑΤ άσκησε η Εισαγγελία Αθηνών στις 22 Ιανουαρίου 2013. Η κατηγορία μαθαίνουμε είναι η «τεχνητή διόγκωση» του δημοσιονομικού ελλείμματος το Νοέμβριο του 2010, από το 12,5% στο 15,4% του ΑΕΠ.

Η ιστορία αυτή συνεχίζει να αποτελεί ανέκδοτο... και μάλιστα κακόγουστο...

Πάλι σε λάθος μεριές αναζητούμε

 τις ευθύνες.

Πάλι «κοιτάμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος» που έλεγαν κάποτε οι αριστεριστές στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα.

Όλοι επιθυμούμε να δούμε όσους μας οδήγησαν στα όσα τραγικά ζούμε σήμερα στη φυλακή, αλλά με τέτοιες χονδροκομμένες, επιδερμικές και ημιμαθείς κινήσεις, το μόνο που κάνουμε είναι ότι «καίμε» τα χαρτιά μας ως κοινωνία που δικαίως διψά για απόδοση ευθυνών...

Εδώ υπάρχει αφενός αυτή η διερεύνηση για το πιθανό έγκλημα της τεχνητής διόγκωσης (το Νοέμβριο του 2010) -σημειωτέον αφού ήδη είχαμε ενταχθεί στο πρώτο Μνημόνιο (αρχές Μαΐου 2010) - και αφετέρου το πραγματικό έγκλημα των όσων προηγήθηκαν για να φθάσουμε στην ουσιαστική δημοσιονομική χρεοκοπία του Απριλίου του 2010 που εξαγγέλθηκε από το Καστελόριζο, δηλαδή πολύ πριν την λεγόμενη «τεχνητή διόγκωση».

Το πραγματικό και όχι τεχνητό έγκλημα, το οποίο μας οδήγησε:

 α) σε απίστευτη αφερεγγυότητα και προοδευτικά σε πλήρη αποκλεισμό μας από τις διεθνείς αγορές κρατικών ομολόγων στις αρχές του 2010,

β) στη συνέχεια στην υπογραφή μνημονίου χωρίς μελέτη ή διαπραγμάτευσή του,

γ) στην στρεβλή ή ελάχιστη εφαρμογή του και

δ) τελικά στην τεράστια ύφεση,

σε όσους θυμούνται ακριβώς τα όσα τραγελαφικά συνέβησαν τότε, είναι ηλίου φαεινότερο ότι δεν ήταν το πώς και γιατί το 12,5% του Οκτωβρίου του 2009 (μετά τις βουλευτικές εκλογές), έγινε τεχνητά ή πραγματικά 15,4%, δεκατρείς μήνες μετά, αλλά:

Το πραγματικό και διόλου τεχνητό έγκλημα του πως και γιατί:

1) .Η πρόβλεψη του δημοσιονομικού ελλείμματος του 2009, από 5,1% τον Απρίλιο του 2009, εκτοξεύτηκε στο 12,7% (της ευρωζώνης των 17 η πρόβλεψη αυξήθηκε την ίδια περίοδο ελάχιστα, από το 5,3% στο 6,4%)[1].

Τότε, τον Οκτώβριο του 2009, ήταν που οι εγχώριες και διεθνείς αγορές αιφνιδιασμένες συνειδητοποίησαν τη σοβαρότητα του προβλήματος στην Ελλάδα και ξεκίνησε το κλείσιμο στις στρόφιγγες δανεισμού του ελληνικού κράτους και των ελληνικών τραπεζών. Εδώ οι ευθύνες του επιτελείου της ΝΔ είναι τεράστιες, μεγαλύτερες ίσως και από τις ευθύνες για το πρωτοφανούς θράσους και αμοραλισμού χυδαίο πολιτικό ψεύδος του «λεφτά υπάρχουν» της μέχρι το Σεπτέμβριο του 2009 αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Το πραγματικό και διόλου τεχνητό έγκλημα του πως και γιατί:

2) Οι δύο Γιώργηδες, ενώ ανακοίνωσαν έλλειμμα 12,7% μετά τις εκλογές τον Οκτωβρίου 2009, και ενώ είχαν ακόμη 1/4 του οικονομικού έτους μπροστά τους, όχι μόνο δεν έλαβαν μέτρα περιορισμού του ελλείμματος, αλλά με πίεση και εμμονή της τότε υπουργού Ανάπτυξης Λούκα Κατσέλη (όπως η ίδια αποκάλυψε 2 έτη μετά στην έρευνα της εκπομπής «Φάκελοι» του Αλέξη Παπαχελά[2]) και ομόφωνη γνώμη του Υπουργικού Συμβουλίου προέβησαν σε προγράμματα παροχών (αύξηση δαπανών, αναδρομικά ΕΚΑΣ, αναβολή είσπραξης φόρων κλπ).

Αυτή ήταν μια πραγματική και όχι τεχνητή διόγκωση του ελλείμματος και η πραγματική αιτία που πανικοβλήθηκαν οι εγχώριες και διεθνείς αγορές ομολόγων στα τέλη του 2009 ανεβάζοντας τα spreads και επιτόκια δανεισμού της Ελλάδος στο Θεό...

 Ήταν η ανεύθυνη και σχιζοφρενής μας ΜΗ αντίδραση στα τέλη του 2009....

Το πραγματικό και διόλου τεχνητό έγκλημα του πως και γιατί:

3) Αφού μπήκαμε στο 2010 και ενώ άπαντες εδώ και έξω εκλιπαρούσαν το ΠΑΣΟΚ «πάρτε μέτρα», εκείνοι δεν έκαναν παρά τραγικά ελάχιστα και τραγικά καθυστερημένα.

Με συνολικό δημοσιονομικό ετήσιο έλλειμμα το ιλιγγιώδες ποσό των 36 δισεκατομμυρίων, αποφάσισαν μόλις στις 3 Μαρτίου του 2010, δηλ. 5 ολόκληρους μήνες αφού είχαν γίνει κυβέρνηση, απλώς ένα -30% στα επιδόματα εορτών των ΔΥ και αύξηση όλων των φόρων!!!!

Αυτονόητο αποτέλεσμα ήταν να πάμε δύο μήνες μετά, «σούμπιτοι» και χωρίς ρεαλιστική εναλλακτική επλογή στο Μνημόνιο και στην υπό αιρεσιμότητα (conditionality) χρηματοδότηση του ελληνικού δημοσίου από το «Μηχανισμό Στήριξης» που χρηματοδοτούσαν τότε οι 15 από τις χώρες μέλη της ευρωζώνης και το ΔΝΤ.

Αυτό φυσικά ήταν μια εξέλιξη παντελώς άσχετη με το πόσο ακριβώς ήταν το έλλειμμα, αφού αφενός όλα ακόμη τα στοιχεία ελέγχονταν από της Eurostat και ουδείς εμπιστευόταν κανένα νούμερο (Greek statistics).

Σχετιζόταν περισσότερο τότε με το δυσθεώρητο δημόσιο χρέος το οποίο υπολογιζόταν τότε στο 115% του ΑΕΠ για το 2009 και 125% για το 2010.

Συνεπώς η ένταξή μας στο μνημόνιο ήταν απόρροια αφενός της επί 30 συνεχή έτη επιθετικής και εις γνώσιν όλων συσσώρευσης δημοσίου χρέους, αλλά και του απίστευτα λανθασμένου, μυωπικού και πιθανώς κουτοπόνηρου τρόπου διαχείρισης της κρίσης τότε, από την Λούκα, τους Γιώργηδες και τις λοιπές ιδιοφυΐες της πολιτικής, συνδικαλιστικής και δημοσιογραφικής μας ζωής...

Αλλά για αυτά τα τρία ως άνω πραγματικά και όχι τεχνητά εγκλήματα καμία ποινική δίωξη δεν βλέπω...

Αδυναμία ή αγραμματοσύνη, αφέλεια και συγκάλυψη;

[1]European Commission, European Economic Forecast, Autumn 2009, 4 Νοεμβρίου 2009, Πίνακας 37.

·[2] "Πως φτάσαμε στο Μνημόνιο", 3ο μέρος. 5 Μαρτίου 2012, http://folders.skai.gr/main/theme?id=300&locale=el

* Ο Χρήστος Κατηφόρης είναι Οικονομολόγος