Επιχείρηση αποσταθεροποίηση

Όσο κι αν αναζητά κάποιος σώφρων πολίτης τους στόχους των δεκαεπτά επιθέσεων εναντίον τραπεζών, δημοσιογράφων, κομματικών γραφείων και συγγενών πολιτικών, δεν μπορεί να βρει κάτι διαφορετικό από μια οργανωμένη «επιχείρηση αποσταθεροποίησης».

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτή η περίοδος είναι εκείνη που σε μεγάλο βαθμό «προετοιμάζεται» και οργανώνεται η μεγάλη μας βιομηχανία, ο τουρισμός, εν όψει καλοκαιριού.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτή η περίοδος είναι εκείνη που

 μπορεί να σηματοδοτήσει την πορεία του τόπου.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έχει αρχίσει μια μεγάλη προσπάθεια προσέλκυσης επενδύσεων.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κανένας τόπος στον οποίο διαδραματίζονται συνεχή κρούσματα βίας, δεν μπορεί να είναι ελκυστικός ούτε για απλό τουρισμό, ούτε για επενδύσεις.

Το εύλογο ερώτημα που προκύπτει είναι ποιοι είναι πίσω από αυτή την επιχείρηση αποσταθεροποίησης;

Η εύλογη απάντηση είναι ότι δεν μπορεί να είναι εκείνοι που εργάζονται για τη σταθεροποίηση της Ελλάδας.

Από την άλλη πλευρά, ας αναλογιστούμε τους τρόπους που κινούνται εκείνοι που «έχασαν τον κόσμο κάτω από τα πόδια τους», όταν όσοι εργάζονται για τη σταθεροποίηση –με τον ένα ή τον άλλο τρόπο- έφεραν τα χρήματα –ανάσα της δόσης και αλλάζουν καθημερινά την εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό, ενώ έκλεισαν και το ζήτημα της συμμετοχής της χώρας στην Ευρωζώνη.

Ας αναλογιστούμε τους τρόπους που πολιτεύονται όσοι προέβλεπαν ότι μετά τα Χριστούγεννα θα πέσει η κυβέρνηση.

Ας αναλογιστούμε τις βάναυσες και σκληρές αντιδράσεις τους απέναντι σε κάθε επιχείρηση επιβολής της τάξης.

Ας αναλογιστούμε τι γράφουν οι προσκείμενες εφημερίδες στον ΣΥΡΙΖΑ, που αφού «καταδικάσουν» κάθε βίαιη ενέργεια και συμπεριφορά, αφήνουν πάντα ανοικτό το παράθυρο της συμπάθειας προς εκείνους που καταφεύγουν σε τέτοιες ενέργειες.

Ας αναλογιστούμε ότι χθες ακόμη στη Βουλή, ο γηραιός Γλέζος, υπέπεσε σε άλλο ένα ατόπημα, «δείχνοντας» τη βία και τις εξτρεμιστικές ενέργειες των ενόπλων σε…παρακρατικές οργανώσεις….προσκείμενες στη Νέα Δημοκρατία!

Εκτός, αν στη βίλλα Αμαλία, στην ΑΣΟΕΕ και αλλαχού, δεχθούμε ότι πράγματι όσοι αλώνιζαν ήταν παρακρατικοί.

Ας αναλογιστούμε ότι η αστική τάξη είναι εκείνη που θρηνεί νεκρούς από την τρομοκρατία, όταν κάποιες συνιστώσες εξέφραζαν τη συμπάθειά τους στα πρωτοπαλίκαρα τα 17Ν, τα οποία είχαν σαφή πολιτική τοποθέτηση και ασφαλώς δεν ήταν παρακρατικοί.

Ας αναλογιστούμε ότι μεγάλο μέρος της πολιτικής της Αριστεράς και δη του ΣΥΡΙΖΑ, είχε επιλέξει και εξακολουθεί να το πράττει, μια ρητορεία και μια νοοτροπία που βασίζονται στη δημιουργία πολιτικών εχθρών, στην απαξίωση όσων είναι αντίθετοι και στους ταξικούς εχθρούς.

Ας αναλογιστούμε και ας θυμηθούμε, ότι η συνταγή δεν είναι νέα, αλλά έρχεται κατ’ ευθείαν από την μετεμφυλιακή περίοδο: Ένταση, οξύτητα, επιθέσεις συγκεκριμένων «στόχων».

Ας αναλογιστούμε ότι ο Δεκέμβριος του 2008, χαρακτηρίζεται «κίνημα» από πολλά στελέχη της λεγόμενης ριζοσπαστικής Αριστεράς…

Τέλος, ας τονίσουμε και κάτι ακόμη, αφού πρώτα συμφωνήσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν  ήθελε να κάνει κακό στον αδελφό του Κεδίκογλου ή τους δημοσιογράφους ή σε όποιον (από τύχη δεν έχουμε θρηνήσει θύματα) έχει υποστεί επιθέσεις με γκαζάκια ή καλάσνικοφ.

Όμως, δεν μπορεί να καταδικάζεις φραστικά τη βία και την ανομία και από την άλλη να διαμαρτύρεσαι επειδή εφαρμόζεται ο νόμος, όπως στη βίλα Αμαλία, στην ΑΣΟΕΕ και αλλού….

Δεν μπορεί με μια ανακοίνωση να ισχυρίζεσαι ότι καταδικάζεις τη βία, όταν με πράξεις και δηλώσεις αφήνεις ανοικτά παράθυρα…

Δεν μπορεί να έχεις λάβει στις εκλογές 27% και να συμπεριφέρεσαι ως περιθωριακή συνιστώσα που πάλευε να περάσει το όριο του 3% και να μπει στη Βουλή.

Δεν μπορεί ένα κόμμα να περιλαμβάνει και συστημικούς και αντισυστημικούς….

Και αστούς και «επαναστάτες».

Και γραβατωμένους και αναρχικούς.

Άλλο είναι η διαφορά και πανσπερμία απόψεων (που εν πολλοίς είναι θεμιτό και δημιουργεί συνθέσεις) κι άλλο η χαώδης διαφορά νοοτροπιών, πολιτικών και άλλων επιδιώξεων.