Η κινούμενη άμμος του πολιτικού σκηνικού

Είναι περισσότερο από οφθαλμοφανής η πολιτική αβεβαιότητα που επικρατεί στο πολιτικό σκηνικό, κάτι που καταδεικνύεται τόσο στις δημοσκοπήσεις, όσο και στην κινητικότητα που υπάρχει στο παρασκήνιο.

Δεν θα ήταν υπερβολικός ο χαρακτηρισμός του πολιτικού σκηνικού, ως κινούμενη άμμος.

Κόμματα ιδρύονται, συζητήσεις και επικοινωνίες που πριν λίγο καιρό ουδείς μπορούσε να διανοηθεί βρίσκονται στην ημερησία διάταξη, ενώ οι πολιτικοί παρατηρητές ισχυρίζονται ότι

 ουδείς μπορεί να διαβεβαιώσει πως θα είναι η πολιτική –κομματική σκηνή, τόσο πριν όσο και μετά τις ευρωεκλογές του επόμενου χρόνου.

Ας δούμε τα πράγματα πιο συγκεκριμένα.

Στη Νέα Δημοκρατία, ο Σαμαράς αναζητεί με ποιον τρόπο θα ρίξει τις επόμενες ζαριές του, αφού εκτιμά ότι το πολιτικό σύστημα μεταβάλλεται ριζικά.

Οι πληροφορίες από το περιβάλλον του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας αναφέρουν ότι επιδίωξη του είναι η ενοποίηση της κεντροδεξιάς, με παράλληλη διεύρυνση τόσο στη δεξιά όσο και στην κεντρογενή πτέρυγα, με στόχο τη δημιουργία ενός ισχυρού αστικού – ευρωπαϊκού πόλου.

Ορόσημο για τις κινήσεις του είναι το συνέδριο του κόμματός του, στα τέλη Ιουνίου.

Δεν είναι λίγες οι φορές που ο Σαμαράς έχει αναφερθεί στη «Νέα Μεταπολίτευση», εννοώντας την αρχή ενός νέου ιστορικού κύκλου για το κόμμα του, ενώ συνεργάτες του ισχυρίζονται με νόημα ότι έχει φτάσει η ώρα για να προχωρήσει η Νέα Δημοκρατία σε ανανέωση με δυνάμεις και πέραν αυτής.

Από την άλλη πλευρά, είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι η Νέα Δημοκρατία δέχεται ισχυρότατες πιέσεις από τα δεξιά της, όχι τόσο από το κόμμα του Καμένου, όσο από τη Χρυσή Αυγή, ως ψήφοι διαμαρτυρίας.

Οι δημοσκοπήσεις καταδεικνύουν ότι έχει απώλειες που φθάνουν συνολικά μέχρι και το 13-14% κι υπάρχει στόχευση για επιστροφή όσο το δυνατόν περισσότερων.

Στα πλαίσια αυτά μεθοδεύεται η επιστροφή διαγραφέντων βουλευτών (Θ. Σολδάτος, Κ. Μαρκόπουλος) και, κυρίως, του Γ. Καρατζαφέρη, με τον οποίο γίνονται συζητήσεις για την υπογραφή του «προικοσυμφώνου», το οποίο μεταξύ άλλων περιλαμβάνει και την άδεια πανελλαδικής εμβέλειας που προσφάτως απέκτησε το τ. ΤΗΛΕ ΑΣΤΥ.

Τις συζητήσεις έχει αναλάβει ο Δ. Αβραμόπουλος, ενώ πιθανολογείται και κατ’ ιδίαν συνάντηση Σαμαρά – Καρατζαφέρη, όπου προσδοκάται ότι θα αμβλυνθούν –αν όχι θα λυθούν- τα προβλήματα του παρελθόντος.

Ταυτοχρόνως, τη στιγμή που το κόμμα Καμένου αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα, που αναμένεται να ενταθούν αφού προεξοφλείται ότι ο εκπρόσωπος του Νότης Μαριάς θα επιχειρήσει το άλμα προς τον ΣΥΡΙΖΑ, προβλέπεται προσέγγιση με κάποια μετριοπαθή στελέχη, τα οποία –όπως ακούγεται- θεωρούνται οι Τέρενς Κουίκ, Παναγ. Μελάς και Μαρία Κόλλια –Τσαρουχά.

Παραλλήλως, υπάρχει μεγάλη κινητικότητα με βουλευτές που έχουν αποχωρήσει από τον Καμένο και συστρατεύθηκαν με το κόμμα του Χρήστου Ζώη, όπως οι Γιάννης Κουράκος, ο Ν. Σταυρογιάννης, αλλά και ο πρώην βουλευτής Μιχάλης Γιαννάκης.

Προς το παρόν, δεν υπάρχει καμιά προσέγγιση με τον Νικολόπουλο, που δημιούργησε κι αυτός κόμμα μετά την αποτυχημένη επιχείρησή του να προσχωρήσει στο κόμμα Καμένου, με τις πληροφορίες να αναφέρουν ότι κάποιοι εκκλησιαστικοί κύκλοι έχουν κάνει ήδη διερευνητικές επαφές για ενδεχόμενο επιστροφής του, αλλά βρήκαν κλειστές πόρτες.

Κι αν αυτά συμβαίνουν προς τη δεξιά πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας, η ίδια κινητικότητα υπάρχει και από την «Αριστερή» - κεντρογενή.

Κι αν ο Αβραμόπουλος κινεί τα νήματα της διεύρυνσης προς τα δεξιά, τα νήματα της άλλης πλευράς κινεί ο Στουρνάρας.

Ακούγεται ότι επιχειρεί να πείσει πρόσωπα που προέρχονται από τον μεταρρυθμιστικό - εκσυγχρονιστικό χώρο, να σταθούν δίπλα στη Νέα Δημοκρατία, πολύ περισσότερο αφού το επόμενο διάστημα θα πρέπει να υλοποιηθούν στόχοι και θα πρέπει να δοθεί στην κοινωνία το μήνυμα συστράτευσης δυνάμεων.

Πληροφορίες αναφέρουν ότι πρόσωπα που θα μπορούσαν –είτε να συνεργαστούν είτε να ενσωματωθούν στη Νέα Δημοκρατία είναι οι Μιχάλης Χρυσοχοϊδης, Π. Καψής, Γιωρ. Φλωρίδης, Τάσος Γιαννίτσης και οι καθηγητές Ν. Μαραβέγιας και Γ. Παγουλάτος.

Επιχείρημα της προσέγγισης είναι η δημιουργία ενός ισχυρού μετώπου απέναντι στις δυνάμεις του λαϊκισμού και της δημαγωγίας που απειλούν να βυθίσουν τη χώρα τη στιγμή που έχει βγάλει το κεφάλι της από το νερό.

Πάντως, στην διεύρυνση προς την «Αριστερή» - κεντρογενή πτέρυγα της πολιτικής σκηνής, υπάρχουν σοβαρά εμπόδια, αφού οι περισσότεροι δεν επιθυμούν πολλά πολλά με την προς…διεύρυνση «δεξιά» πτέρυγα.

Στην Αριστερή – φιλελεύθερη πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας, υπάρχουν και η Δράση, αλλά και η Δημιουργία Ξανά.

Αμφότερες ολοκλήρωσαν προσφάτως τις συνεδριακές τους διαδικασίες, στη Δημιουργία Ξανά επανεξελέγη ο Θάνος Τζήμερος, ενώ στη Δράση αναμένεται η εκλογή του Θεόδωρου Σκυλακάκη.

Ειδικά στη Δράση, οι ζυμώσεις έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αφού συνυπάρχουν φιλελεύθεροι με δυνάμεις της μεταρρυθμιστικής Αριστεράς.

Όλα, όμως, βρίσκονται σε εμβρυακό επίπεδο, ενώ προβληματισμούς προκαλεί η δυσκολία διείσδυσης τους σε μαζικούς χώρους, αλλά και τα στάσιμα δημοσκοπικά ευρήματα.

Στην Κεντροαριστερά, τα πράγματα είναι δαιδαλώδη.

Αιτία η μη ύπαρξη ηγέτιδας δύναμης, με ΠαΣοΚ και ΔΗΜΑΡ να ερίζουν αναφορικά με το ποιος θα κυριαρχήσει στον χώρο.

Οι συζητήσεις είναι περισσότερες από τους κόκκους άμμου της Σαχάρας, αλλά αποτέλεσμα δεν παράγεται. Άλλωστε, αυτό αποτελεί και μια από τις βασικές αδυναμίες της Αριστεράς και Κεντροαριστεράς.

Όπως είναι σήμερα τα δεδομένα, έχουν διαμορφωθεί δυο τάσεις.

Η μια που λέει πως ότι είναι να γίνει πρέπει να γίνει τώρα, με ορόσημο τις ευρωεκλογές.

Η δεύτερη, ισχυρίζεται πως ότι είναι να γίνει πρέπει να γίνει μετά τις ευρωεκλογές, όπου θα μπορεί το «νέο εγχείρημα» να επιβιώσει πιο εύκολα, μετά τις πιθανές ανατροπές που θα προκύψουν.

Αυτή την περίοδο δραστηριοποιούνται πρόσωπα εκτός των κομμάτων, με στόχο μια πρόσκληση ενότητας, αλλά και πάλι υπάρχουν διαφωνίες για το πότε θα εκδηλωθεί αυτή.

Το σπαρασσόμενο από προβλήματα ΠαΣοΚ, δεν φαίνεται ότι θα παραδώσει εύκολα τα ηνία της πρωτοκαθεδρίας και συντόμως αναμένονται πρωτοβουλίες σ’ αυτή την κατεύθυνση.

Στο τελευταίο Πολιτικό Συμβούλιο του ΠαΣοΚ ο Βενιζέλος διευκρίνισε ότι η πρόσκληση που απευθύνει προς την Κεντροαριστερά δεν αφορά τις ηγεσίες αλλά τη βάση της ΔΗΜΑΡ και του ΣΥΡΙΖΑ, που προέρχεται από το ΠαΣοΚ.

Αυτούς του ψηφοφόρους θέλει να επαναπατρίσει.

Από την άλλη πλευρά, η ΔΗΜΑΡ υποδέχεται  τον πρώην βουλευτή Ιωαννίνων του ΠαΣοΚ Θανάση Οικονόμου, αλλά «χάνει» τον Μπίστη,  που μετά την άρνηση Κουβέλη για συμπόρευση της Κεντροαριστεράς, έχει αυτονομηθεί.

Στην Αγίου Κωνσταντίνου, υπάρχουν ακόμη στελέχη τα οποία διακατέχονται από τα «αντιπασοκικά» συναισθήματα του παρελθόντος, κάτι που προβληματίζει ιδιαιτέρως –πλην όλων των άλλων- τον Φώτη Κουβέλη.

Το βέβαιο είναι, ότι ανάμεσα στο ΠαΣοΚ και τη ΔΗΜΑΡ, το σκηνικό μεταβάλλεται ημέρα με την ημέρα.

Επιπλέον, το νεοπαγές κόμμα του Ανδρέα Λοβέρδου, παρουσίασε σημαντικά δημοσκοπικά ευρήματα, πέραν του ποσοστού που λαμβάνει.

Οι δημοσκόποι ισχυρίζονται ότι υπό προϋποθέσεις μπορεί να έχει συνεχή ανοδική πορεία και να «διεμβολίσει» τα παραδοσιακά κόμματα της Κεντροαριστεράς.

Σε ότι αφορά τη «Δυναμική Ελλάδα» του Ηλία Μόσιαλου, παρά την συνεχή φιλολογία περί συμφωνίας με τη ΔΗΜΑΡ, δεν προκύπτει κάτι τέτοιο, τουλάχιστον προς το παρόν και μέχρι το φθινόπωρο, όπου θα πραγματοποιηθεί η προγραμματική συνδιάσκεψη. Εν συνεχεία, λένε οι πληροφορίες, θα επιδιωχθεί διάλογος με τους πάντες, με στόχο ευρύτερες συγκλίσεις.

Αναφορικά με τις μεμονωμένες προσωπικότητες, ο Γιώργος Φλωρίδης, πλέον του φλερτ με τη Νέα Δημοκρατία, ισχυρίζεται ότι «πρέπει να αναδυθεί κάτι νέο στην Κεντροαριστερά, αλλά για να γίνει κάτι τέτοιο, πρέπει να αυτοδιαλυθούν ΠαΣοΚ και ΔΗΜΑΡ». Η δε Άννα Διαμαντοπούλου, κατέθεσε το δικό της μανιφέστο, με το οποίο ουσιαστικά προτείνεται ένα νέο σχήμα όχι για την ταμπέλα της Κεντροαριστεράς αλλά με νέα πρόταση.

Τέλος, έντονη κινητικότητα υπάρχει και από το «plan B», το οποίο ήδη έγινε μετρήσιμο στις δημοσκοπήσεις και προκαλεί σοβαρές αναταράξεις στον ΣΥΡΙΖΑ, συνιστώσες του οποίου έχουν τις ίδιες απόψεις με τον Αλ. Αλαβάνο.

Στον δε ΣΥΡΙΖΑ, οι προβληματισμοί από την δημοσκοπική στασιμότητα, μεγεθύνονται και από την άρνηση πολλών συνιστωσών να αυτοδιαλυθούν και τα στελέχη τους να ενταχθούν στο ενιαίο κόμμα.

Όπως και νάναι και όπως λέει ο λαός, υγεία νάχουμε και δεν θα πλήξουμε.