Παπαριές καμαρωτές…

Όταν το 2005 στο ευρωκοινοβούλιο κατατέθηκε το περίφημο σχέδιο καταδίκης των εγκλημάτων του κομμουνισμού, εδώ στην Ελλάδα της Αριστερής νοοτροπίας και πολιτικής κουλτούρας, καταγγέλλαμε την Ευρωπαϊκή Ένωση ως «άντρο» αντικομουνισμού και κάποιες χιλιάδες νοσταλγοί του Στάλιν διαδήλωναν υπό τους ήχους της Τρίτης Διεθνούς.

Όταν ελέω κρίσης άρχισε να «παίζει» μπάλα η Χρυσή Αυγή, όλοι έλεγαν για

 γραφικά φαινόμενα και ψήφους διαμαρτυρίας.

Τώρα, η πολιτική ηγεσία τρέχει και δεν φτάνει.

Κι ετοιμάζει το περίφημο νομοσχέδιο περί ρατσισμού.

Η περίληψή του αναφέρει ότι «όσοι προκαλούν ή διεγείρουν σε βιαιοπραγίες κατά ομάδας ή προσώπου που προσδιορίζεται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία και τον γενετήσιο προσανατολισμό» καταδικάζονται σε ποινές φυλάκισης, πρόστιμα και στέρηση των πολιτικών τους δικαιωμάτων. Το ίδιο ισχύει και για όσους «αρνούνται ή εκμηδενίζουν τη σημασία των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, γενοκτονίας, πολέμου, εγκλημάτων του ναζισμού και του φασισμού».

Έχω την βεβαιότητα, ότι θα πρόκειται για έναν ακόμη από τους χιλιάδες νόμους που βρίσκονται εν ισχύ και δεν τηρούνται και έχει στόχο αποκλειστικά και μόνο τον περιορισμό των πεζοδρομιακών δράσεων της «Χρυσής Αυγής».

Ας είμαστε σοβαροί.

Δηλαδή, με ποιον τρόπο θα αποδειχθεί ότι κάποιοι μαυροφόρα παλικάρια ή όποιος άλλος επιτίθενται –επί παραδείγματι- εναντίον μουσουλμάνων ή αλλοεθνών μεταναστών;

Με κανέναν!

Για τον απλούστατο λόγο ότι θα ισχυρίζονται ότι η επίθεσή τους ήταν αντικείμενο πρόκλησης ή επειδή έβριζαν τα θεία (ναι ισχύει ακόμη ο θλιβερός αυτός νόμος που θυμίζει μεσαίωνα) ή επειδή τους…γρατζούνισαν το αυτοκίνητο ή επειδή ούρησαν μπροστά στο σπίτι τους….

Ένα μόρφωμα που έγινε κόμμα και έχει (δημοσκοπικά) διψήφια ποσοστά, που αποκτά οπαδούς και δημοτικότητα από τη μοναδική του πρόταση που είναι η ανυπακοή στους νόμους, με ποιον τρόπο θα περιοριστεί μέσω νόμου;

Είναι πλέον ή βέβαιο ότι η Χρυσή Αυγή και όλα τα άκρα δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με νόμους και απαγορεύσεις.

Κι όσοι ισχυρίζονται το αντίθετο, απλώς καταθέτουν μερικές ακόμη παπαριές, όπως λέει κι ο λαός μας. Κι αποδεικνύουν για μια ακόμη φορά ότι μεταξύ τους και του πολιτικού ρεαλισμού υπάρχει βαθύτατο χάσμα.

Και κάτι τελευταίο.

Αφού φτιάχνουν που φτιάχνουν αυτόν τον νόμο, γιατί βάσει αυτού θα είναι υπόλογοι όσοι αρνούνται τη σημασία των εγκλημάτων του ναζισμού και του φασισμού κι όχι του κομουνισμού;

Είπαμε όμως.

Παπαριές καμαρωτές που λένε και φτιάχνουν νόμους μόνο και μόνο για να λειτουργούν ως μεθαδόνη, που καλύπτει την έλλειψη γνήσιας παραγωγής πολιτικής.