Πέμπτη 16 Μαΐου 2013

Ο Ζαχαριάδης, το ΚΚΕ και η ΕΡΤ

Έβλεπα προσφάτως στην ΕΡΤ, την επιχείρηση αποκατάστασης του Νίκου Ζαχαριάδη, του ηγέτη των κομμουνιστών στον εμφύλιο, που λοιδορηθείς από τους συντρόφους του και κατηγορηθείς ως προδότης την εποχή της αποσταλινοποίησης, εκτοπίστηκε και τελικά αυτοκτόνησε το 1973 στο Σουργκούτ της Σιβηρίας. Πολλοί, πάντως, μιλάνε για δολοφονία του από την KGB.
Η αποκατάσταση του Ζαχαριάδη από το ΚΚΕ, ξεκίνησε δειλά αμέσως μετά
 την άφιξη της σωρού του στην Ελλάδα το 1991, μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης.
Στην κηδεία που ακολούθησε, ήταν παρούσα η ηγεσία του ΚΚΕ και πλήθος μαρξιστικών –λενινιστικών οργανώσεων (ΟΑΚΚΕ, ΣΑΚΕ, ΕΚΚΕ, ΟΚΜΛΕ) κλπ.

Ο Ζαχαριάδης, είναι σαφές, ότι έχει τεράστιες ευθύνες αναφορικά με την πολιτική του που οδήγησε στον εμφύλιο. Έναν εμφύλιο που κόστισε στον τόπο περισσότερο απ’ ότι κόστισε η κατοχή και ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος.
Φυσικά, είναι κατανοητό ότι όταν αναφέρομαι σε κόστος δεν εννοώ το υλικό ή οικονομικό, αλλά κυρίως τις πληγές που άνοιξαν τότε και υπάρχουν ακόμη και σήμερα.
Ουδείς σώφρων άνθρωπος μπορεί να παραβλέπει ότι μεγάλη ευθύνη για την πολιτική υπανάπτυξη του τόπου, οφείλεται στην εποχή του βίαιου εμφυλίου πολέμου.

Στην από της κρατικής τηλεόρασης εκπομπή, δεν είδα ούτε άκουσα κάτι σημαντικό, ούτε κάτι νέο.
Είδα κι άκουσα τα γνωστά κομμουνιστικά στερεότυπα, τις δικαιολογίες για τον εμφύλιο.
Δηλαδή, τα «κλασικά»:
Ότι ο Ζαχαριάδης έκανε ότι μπορούσε για να αποφύγει τον εμφύλιο, αλλά δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς, αφού μετά τη συνθήκη της Βάρκιζας …εξαπολύθηκε τρομοκρατία.
Ότι εκείνος δεν είχε στόχο την ένοπλη εξέγερση, αφού πίστευε στις δημοκρατικές εξελίξεις (;;;;) και ήδη ήξερε ότι απέναντί του θα είχε τη μεγαλοαστική τάξη και τους ξένους νταβατζήδες της.
Οι στρατευμένοι ιστορικοί στην εκπομπή της ΕΡΤ, επιχείρησαν να τον αγιοποιήσουν ακόμη και για το γνωστό «τα όπλα παρά πόδα», που ουσιαστικά σήμανε την παράδοση και το τέλος του εμφυλίου, ισχυριζόμενοι ότι το έπραξε για να μη γίνει πολιτική η στρατιωτική του ήττα.

Ουδείς αντίλογος σε όλα αυτά.
Ουδείς ανέφερε ότι ο τόπος σύρθηκε στον εμφύλιο παρ’ ότι είχε γίνει γνωστή σε όλη την Ευρώπη η συνθήκη της Γιάλτας, όπου ο Στάλιν είχε «παραδώσει» την Ελλάδα στη Δυτική επιρροή.
Ο Στάλιν προτίμησε τα πετρέλαια της Ρουμανίας κι άφησε στον Τσόρτσιλ τις εμπορικές διόδους της Ελλάδας των τριών ηπείρων και πέντε θαλασσών, τους δε συντρόφους του τους πούλησε ψυχρά και ανελέητα.
Ουδείς ανέφερε τα περί εμφυλίου πολέμου με την στήριξη και ανοχή του Τίτο, στη χώρα του οποίου έβρισκαν καταφύγιο μετά από κάθε χτύπημα σύντροφοι του Νίκου Ζαχαριάδη.
Ουδείς ανέφερε τον μοιραίο καυγά Στάλιν –Τίτο, που οδήγησε τον δεύτερο στο άδειασμα του ΚΚΕ, άρα και χωρίς εφεδρείες, χρήματα, νοσοκομεία και εφόδια τον επονομαζόμενο «Δημοκρατικό» στρατό.
Ουδείς ανέφερε την μοιραία για το ΚΚΕ αποχή, τις εκλογές της 31ης Μαρτίου 1946.
Ουδείς ανέφερε λέξη για τα υποστηριζόμενα από τον Νίκανδρο Κεπέση (στέλεχος του ΚΚΕ για 40 χρόνια και μέλος της Κ.Ε) σε βιβλίο του, ότι ηθικός αυτουργός της δολοφονίας του Ζχαριάδη, είναι ο Χαρίλαος Φλωράκης.
Ουδείς ανέφερε το παραμικρό για την αντίθεση του Μάκη Μαϊλη στην πολιτική αποκατάσταση του Ζαχαριάδη από το ΚΚΕ, στην πανελλαδική συνδιάσκεψη του Ιουλίου του 2011, που είχε θέμα την ιστορία του κόμματος από το 1949 έως το 1968.
Εκεί, το σημαίνον στέλεχος του ΚΚΕ, αλλά και αργότερα με άρθρα του στον Ριζοσπάστη (7 και 8 Αυγούστου 2012), κατηγορεί τον Ζαχαριάδη για «λάθος στρατηγικές αντιλήψεις για το πέρασμα στον σοσιαλισμό, λόγω των πολιτικών συμμαχιών του ΚΚΕ με άλλα σοσιαλδημοκρατικά και μικροαστικά κόμματα».

Πλέον του κωμικοτραγικού και άκρως αντιφατικού γεγονότος να αποκαλείται «Δημοκρατικός» ο στρατός που σήκωσε τα όπλα για να αντιταχθεί στον νόμιμο στρατό της χώρας, είναι περισσότερο από βέβαιο ότι η ηγεσία του ΚΚΕ επιχειρεί να αποκαταστήσει το ιστορικό απολίθωμά του.
Πολύ περισσότερο σε μια εποχή που το ΚΚΕ δείχνει, μέρα με τη μέρα, να καταποντίζεται και να οδηγείται μαθηματικά σε ιστορικά χαμηλά ποσοστά.
Στην Ελλάδα, λοιπόν, που το ΚΚΕ αυτοχαρακτηρίζεται δημοκρατικό κόμμα, όλα μπορεί να τα δει κανείς.
Ακόμη και τον Ζαχαριάδη να καθίσταται …άγιος.
Αφού εορτάζουμε ως άγιο τον δολοφόνο αυτοκράτορα Κωνσταντίνο, γιατί όχι και τον Ζαχαριάδη;

Είναι και κάτι ακόμη.
Η ήττα του ΚΚΕ στον εμφύλιο και ο μετέπειτα καθαγιασμός της εξ αιτίας της επικοινωνιακής νίκης της Αριστεράς, εξέθρεψε μια ολόκληρη κοινωνία και έκανε τον Αριστερό λόγο να κυριαρχήσει, ειδικά μετά την μεταπολίτευση κι ύστερα από το μαρτύριο της χώρας από την χούντα των βλαμμένων συνταγματαρχών.
Νομίζω, ότι οι καιροί αλλάζουν.
Όσες αγιογραφίες κι αν προβάλλει το άντρο του σταλινισμού, η ΕΡΤ, οι αλήθειες της ιστορίας δεν μπορούν να κρυφτούν.







Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου