Επιστροφή στην Πολιτική: ατίθασα θέματα και χειραφέτηση από τα παραδοσιακά σχήματα.

Σκέψεις της Αντιγόνης Λυμπεράκη,
μετά το Συνέδριο της Δράσης

H Δράση ολοκλήρωσε το δεύτερο Συνέδριό της μέσα σε διάστημα μόλις 6 μηνών.

Στην ομιλία μου στο Συνέδριο είχα πει πως «ο στρατηγικός μας στόχος –να δημιουργήσουμε, δηλαδή, ένα αυτόνομο, ισχυρό και ανθεκτικό μεταρρυθμιστικό κέντρο δεν έχει ακόμα διασφαλισθεί.

Έχουμε κάνει βήματα. Έχουμε αναλάβει πρωτοβουλίες... Όμως, αυτές οι

 διεργασίες δεν μας έχουν ακόμα οδηγήσει σε στέρεο έδαφος.

Το στοίχημα παραμένει ανοιχτό και το εγχείρημα επίδικο.»
Όλα τα εξαρτηθούν από τα βήματα που θα κάνουμε στους επόμενους μήνες.

Το αρνητικό σενάριο: η Δράση τοποθετείται πάνω σε έναν άξονα μεταξύ κομμάτων, ένα συνεχές φάσμα στα αριστερά της και δεξιά της. Αρκείται να παίρνει θέση σε ζητήματα που θέτουν άλλοι. Ελπίζει να εισπράξει την αναπόφευκτη δυσαρέσκεια από τη φθορά των άλλων. Δεν λέει πολλά για να μη δυσαρεστήσει πιθανούς οπαδούς. Ενδεχομένως ανεβαίνει σε κάποιες δημοσκοπήσεις. Δεν έχει όμως μια δική της ταυτότητα. Διατρέχει τον κίνδυνο να συνθλιβεί μπροστά σε διλήμματα, όπως έγινε και τον Ιούνιο του 2012.

Το θετικό σενάριο: Η Δράση αποκτά μια δική της ταυτότητα και υποστηρικτές που επιθυμούν με ενεργό τρόπο αυτά που πρεσβεύει. Δηλαδή μια θετική υποστήριξη και όχι εξ υπολοίπου...

Πως το κάνει αυτό;

Αναδεικνύοντας θέματα στα οποία τα παραδοσιακά κόμματα του άξονα δεξιά-αριστερά είναι άφωνα ή αμέτοχα. Με άλλα λόγια, η Δράση μπορεί να προτείνει θέσεις που τέμνουν τον άξονα Αριστερά-Δεξιά και τοποθετούνται σε άλλες διαστάσεις.

Έτσι προσελκύουν την προσοχή και το ενδιαφέρον της κοινωνίας.
Η Δράση μπορεί να ενεργοποιήσει μια Επιστροφή στην Πολιτική, με καινοτόμες προτάσεις και τολμηρές αναλύσεις. Με ιδέες πολύ ευρύτερες από την απελευθέρωση της οικονομίας.

Που προσεγγίζουν την καθημερινή ζωή με φρέσκο τρόπο.
Τέτοια θέματα είναι το περιβάλλον σαν συστατικό της ανάπτυξης, και όχι σαν απλή λίστα απαγορεύσεων.

Είναι η ισότητα ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες, καθώς και ανάμεσα σε διαφορετικές γενιές.

Οι ευκαιρίες ζωής, ανεξάρτητα από θρησκεία και εθνική προέλευση.

Είναι η Ευρώπη, που εμείς στη Δράση μπορούμε να την αντιμετωπίζουμε ως ενσυνείδητοι Ευρωπαίοι πολίτες και όχι κομπλεξαρισμένοι αποσυνάγωγοι της περιφέρειας.
Τι κοινό έχουν ανάμεσά τους αυτά τα σημαντικά αλλά δύσκολα στην αρχειοθέτηση θέματα;

Που συναντώνται αυτά τα ατίθασα ζητήματα που δεν χωράνε στον άξονα Δεξιάς-Αριστεράς;
Το κοινό τους γνώρισμα είναι ότι θεμελιώνονται πάνω στις έννοιες της ατομικής ανεξαρτησίας και της ελευθερίας. Αλλά και στην έννοια της ευθύνης.

Την ίδια στιγμή, εμπνέονται από τις μεγάλες δυνατότητες της συλλογικής δράσης, πέρα από κρατισμό και πατερναλισμό....

Στα θέματα αυτά, ο ξύλινος λόγος και η αναπαραγωγή στερεοτύπων έχουν δημιουργήσει ένα κενό -το οποίο η ενεργοποίηση των μελών της Δράσης μπορεί να γεμίσει.

Αν η Δράση μιλήσει με τη δική της φωνή για όλα αυτά, θα ακουστεί. Έτσι θα αποκτήσει μια διακριτή φυσιογνωμία, ανθεκτική στα εκβιαστικά διλήμματα που είναι σίγουρο πως θα δεχτεί.
Εγώ μπήκα στη Δράση μια τέτοια άχαρη εποχή πιεστικών διλημμάτων.

Ήταν πριν από ένα χρόνο, όταν μπήκα υποψήφια του κοινού ψηφοδελτίου με τη Δημιουργία Ξανά. Μπήκα στην πιο δύσκολη εποχή, επειδή πίστεψα πως τότε ήταν επιτακτική ανάγκη να μη γυρίσουμε εμείς οι πολίτες την πλάτη μας στην πολιτική. Να μην αφήσουμε άλλους να δώσουν λύση στα προβλήματα της δικής μας ζωής. Να μη δειλιάσουμε μπροστά στις ζοφερές προοπτικές και στις δυσκολίες της κρίσης. Ταυτόχρονα, ήθελα να σηματοδοτήσω μια κίνηση χειραφέτησης απέναντι στο εκκρεμές Δεξιάς-Αριστεράς...
Επειδή πίστευα ότι η βαθιά αυτή οικονομική κρίση δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί σαν ένα τεχνικό θέμα που αναλύεται από ειδικούς με οικονομετρικές εξισώσεις και βαθυστόχαστες αναλύσεις.... Αντίθετα, η κρίση σημαίνει κάτι για τη σχέση όλων μας με τη ζωή μας, τους άλλους, τα κοινά.

Όλοι μας έπρεπε να αναζητήσουμε μια νέα ισορροπία, όχι μόνο –και ούτε καν πρωτίστως- στην οικονομία.

Αυτή είναι μια συναρπαστική αναζήτηση, στην οποία ένα κόμμα σαν τη Δράση μπορεί να κινητοποιήσει ενεργούς πολίτες για να ζητήσουν λύσεις πέρα από απλουστευτικούς αφορισμούς και προσπερνώντας τον παραπλανητικό άξονα Αριστερά- Δεξιά.
Εγώ προέρχομαι από την Αριστερά αλλά δεν κατευθύνομαι προς τη Δεξιά.

Το πολιτικό Κέντρο δεν είναι κέντρο διερχομένων. Μπορεί, όμως, να γίνει αφετηρία εξελίξεων. Αλλά αυτό θα γίνει μόνο αν το προσπαθήσουμε όλοι και αν πιστεύουμε πραγματικά σε αυτά που λέμε: αυτό το Κέντρο μπορεί να γίνει το νέο μας σπίτι.

Επιθυμώ να δω τη Δράση σαν:
• Δύναμη χειραφέτησης: από τα ασφυκτικά καλούπια του χρεοκοπημένου συστήματος, από τον ξύλινο και προσχηματικό πολιτικό λόγο, από τις μάχες εντυπώσεων και εντυπωσιασμού, από τη σιωπή των περιθωριοποιημένων και τους λεονταρισμούς των ευνοημένων πελατών.
• Μέτωπο ενάντια στο κατεστημένο πολιτικό σύστημα πελατείας, ατολμίας και αναξιοκρατίας: για την απελευθέρωση των δημιουργικών δυνάμεων και υπεράσπιση των στρωμάτων που έχουν περιθωριοποιηθεί.
• Δύναμη αισιοδοξίας και αξιοπρέπειας των πολιτών
• Δύναμη Επιστροφής στην Πολιτική

Για να τα καταφέρει αυτά, θα πρέπει να γίνει η αταλάντευτη δύναμη συνεννόησης και σύνθεσης των διαφορετικών –με κριτική στάση και υπεύθυνη αντιπολίτευση.

Δίνουμε εξετάσεις από το δείγμα γραφής μας μέσα στον ίδιο μας το χώρο…

Πρέπει να συνεχίσουμε αυτό που ξεκινήσαμε, με πεποίθηση και γενναιοδωρία.

Δεν πρέπει να περιχαρακωθούμε, δεν πρέπει να κάνουμε εκπτώσεις στους στόχους και στις προτεραιότητές μας.

Αλλιώς κινδυνεύουμε να ξαναβρεθούμε στην (άχαρη) Αφετηρία Ξανά.

Η Αντιγόνη Λυμπεράκη είναι καθηγήτρια οικονομικών στο Τμήμα Οικονομικής και Περιφερειακής Ανάπτυξης του Παντείου Πανεπιστημίου.