Η θρησκεία και το όπιο του λαού

Γράφει

ο Τάκης Θεοδωρόπουλος

Οι άλτες του επί κοντώ που διαγωνίστηκαν το περασμένο Σάββατο στο Σύνταγμα είχαν την τύχη να δοκιμάσουν τις επιδόσεις τους εν μέσω των αναθυμιάσεων της κάνναβης. 

Δεν ξέρω πόσο επηρέασε τις επιδόσεις τους. Εκείνο που ξέρω είναι ότι, όταν αρμόδιος ρωτήθηκε πώς δόθηκε άδεια και για τα δύο τουρνουά στον ίδιο χώρο και την ίδια ώρα, απάντησε πως η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ δεν

χρειάζεται άδεια για να οργανώσει τις εκδηλώσεις της.

Απλώς τις οργανώνει. 

Και, βέβαια, η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ δεν οργάνωσε το τουρνουά του άλματος επί κοντώ.

«Αφήστε μας, επιτέλους, να κάνουμε τη δουλειά μας», άκουσα την ανδρική φωνή να λέει από τα μεγάφωνα στην πλατεία Συντάγματος το βράδυ του Σαββάτου. 

Δεν ξέρω αν ήταν επικοντιστής που προσπαθούσε να διακρίνει τον πήχη μέσα από τους καπνούς, έμπορος κάνναβης ή απλός καλλιεργητής, ο οποίος διαμαρτυρόταν διότι όσο δεν νομιμοποιείται η εμπορία του προϊόντος του δεν καταβάλλει Φουπουά (όπως αποκαλείται ο φόρος από τον θείο Αλέκο τον Φλομπέρ).

 Είναι όμως βέβαιο πως με δεδομένη την έκταση της καλλιέργειας στη χώρα μας, η συμμετοχή της στο ΑΕΠ θα ήταν πολύ υψηλότερη από την παραγωγή κρομμύων ή οσπρίων.

 Και μετά μας κατηγορούν πως η Ελλάδα δεν παράγει τίποτε και δεν εξάγει τίποτε.

Το ενδιαφέρον βέβαια για τον ανθρωπολόγο του μέλλοντος –νομίζουμε ότι θα μας αναλάβουν ιστορικοί, αλλά μάλλον στα χέρια των ανθρωπολόγων θα πέσουμε– είναι ότι την ίδια μέρα που γινόταν το φεστιβάλ κάνναβης στο Σύνταγμα η Ελλάς υποδεχόταν με τιμές αρχηγού κράτους το λείψανο της Αγίας Βαρβάρας. 

Δεν ξέρω ποια είναι η άποψη της Αγίας για τους πιστούς της, που τη θεωρούν ισότιμη με τη Μέρκελ ή τον κ. Παυλόπουλο. 

Και δεν ξέρω ποια ηθική, χριστιανική ή μη, παρότρυνε τον κ. Κουρουμπλή, υπουργό Υγείας, να συνοδεύσει την περιφορά του στον Άγιο Σάββα. 

Κανείς δεν ντράπηκε την αγωνία και τους φόβους των ασθενών; 

Εκείνο που ξέρω είναι πως τέτοιου είδους αρχαϊσμοί προσβάλλουν τη νοημοσύνη των χριστιανών και τη σοβαρότητα της Ορθοδοξίας.

Οφείλω βέβαια να πω πως, αν συνδυάσουμε τα δύο γεγονότα, τη γιορτή της κάνναβης και την περιφορά του λειψάνου της Αγίας Βαρβάρας, μπορούμε να καταλήξουμε, πάντα για χάρη των ανθρωπολόγων του μέλλοντος, σε ορισμένα συμπεράσματα για τον πλούτο της ελληνικής κοινωνίας. Η ελληνική κοινωνία έχει φτιάξει ένα κράτος που αποδίδει τιμές στο λείψανο μιας αγίας ενώ η νεολαία του κυβερνώντος κόμματος, την ίδια στιγμή ζητάει τη νομιμοποίηση της χρήσης της κάνναβης. 

Είναι μια γόνιμη σύνθεση δημιουργικών δυνάμεων του τόπου, η οποία για μία ακόμη φορά αποδεικνύει πως όποιοι μας ψεκάζουν ξοδεύουν αδίκως τα χρήματά τους, διότι τα καταφέρνουμε μια χαρά και μόνοι μας.

Και όσοι υποστηρίζουν ότι το λείψανο μπορεί να θεραπεύσει ασθενείς και όσοι πιστεύουν ότι η νομιμοποίηση της κάνναβης είναι ζήτημα προτεραιότητας για την κοινωνική μας πρόοδο υποτίθεται ότι ανήκουν στην ίδια κοινωνία, άρα μοιράζονται έστω και ελάχιστη ποσότητα κοινής λογικής, αξιών και παιδείας. 

Ενδέχεται, δε, αυτοί οι ίδιοι να κληθούν να συμμετάσχουν στο δημοψήφισμα του θείου Αλέκου Φλομπέρ για την παραμονή της χώρας στην Ευρώπη.

ΥΓ.: Φλομπέρ, παρατσούκλι του κ. Φλαμπουράρη όταν δεν φανταζόταν ότι μια μέρα θα γίνει υπουργός.