Η τριτοκοσμική μας πατρίδα….

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Έγραφα τις προάλλες  για τα «εγκληματικά» λάθη του πρωθυπουργού, τόσο στον καταρτισμό και τη σύνθεση της κυβέρνησής του, όσο και για το όλο σκηνικό διαπραγμάτευσης που έχει στηθεί εδώ και τέσσερις μήνες με τους δανειστές της χώρας, που έχει στραγγίξει και το τελευταίο ευρώ από τα κρατικά ταμεία κι έχει διαλύσει παντελώς τον ιδιωτικό τομέα.

Έγραφα για τις τριτοκοσμικές συνθήκες που διέπουν σχεδόν ολόκληρη την οικονομική και κοινωνική δομή της χώρας.

Ουδόλως με αφορούν οι όποιες αντιδράσεις των γκρουπούσκουλων του διαδικτύου, ούτε οι απαξιωτικές τους αναφορές στο πρόσωπό μου.

Πολύ περισσότερο όταν είναι γνωστό πως

όταν σ’ αυτό τον τόπο δεν ακολουθεί κάποιος τον συρμό και τα ειωθότα… απολαμβάνει χαρακτηρισμών που δεν τιμούν ούτε καν εκείνους τους εκφράζουν.

Αλλά, για καθίστε.

Για να δούμε τα πράγματα με χαρακτηριστικά παραδείγματα;

Για να τα οριοθετήσουμε.

Είμαστε ή δεν είμαστε τριτοκοσμική χώρα στην Παιδεία μας;

Με όλα όσα συμβαίνουν στα Πανεπιστήμια, στα Γυμνάσια, ακόμη και τα Δημοτικά σχολεία;

Με την άρνηση σχεδόν των πάντων να δέχονται την αξιολόγηση των προσόντων τους;

Με τον συνδικαλισμό να έχει λόγο ακόμη και ποιος καθηγητής θα κάνει… Γυμναστική στους μαθητές;

Με την Αριστερά (κυρίως) να θεωρεί τα Πανεπιστήμια χώρους «ψαρέματος» των αυριανών στελεχών της;

Με την ασυδοσία και τη διαφθορά να κυριαρχούν;

Με τη συναλλαγή ανάμεσα σε φοιτητικές παρατάξεις και καθηγητικό κατεστημένο να φτάνουν μέχρι και την διαρροή θεμάτων προς κομματικές νεολαίες;

Με τον εξοβελισμό της αριστείας (πρότυπα σχολεία κι άρνηση συμμετοχής σε μαθητικές Ολυμπιάδες);

Είμαστε ή δεν είμαστε τριτοκοσμική χώρα, όταν ο υπουργός Άμυνας περιδιαβαίνει δεξιά κι αριστερά και χαρίζει πότε βάσεις στις ΗΠΑ και πότε υπόσχεται τα πάντα στη Ρωσία;

Είμαστε ή δεν είμαστε τριτοκοσμική χώρα, όταν δικηγόρος που γίνεται υπουργός, αναλαμβάνει τον επαναδιορισμό απομακρυσμένων από το δημόσιο, έναντι αμοιβής 12%;

Κι όταν αυτό αποκαλύπτεται εκείνος να παραμένει αγέρωχος στον θώκο του;

Είμαστε ή δεν είμαστε τριτοκοσμική χώρα, όταν απλοί συνεργάτες μιας υπουργού –και δη άλλου υπουργείου- δίνουν εντολές ως πολιτική επιτροπή άλλων καθεστώτων- σε αξιωματικό της Αστυνομίας αναφορικά με τη μετανάστευση κι ύστερα τον … απομακρύνουν;

Είμαστε ή δεν είμαστε τριτοκοσμική χώρα, όταν ο διοικητής της ΔΕΗ είναι συνδικαλιστής κι οι συνάδελφοί του ασκούν την διοίκησή της;

Είμαστε ή δεν είμαστε τριτοκοσμική χώρα, όταν η απονομή Δικαιοσύνης φτάνει ή υπερβαίνει τα δέκα χρόνια;

Είμαστε ή δεν είμαστε τριτοκοσμική χώρα, όταν το ίδιο το Κράτος κλέβει ασυστόλως τον ιδιωτικό τομέα, καθυστερώντας τις επιστροφές ΦΠΑ για πολλά πολλά χρόνια;

Είμαστε ή δεν είμαστε τριτοκοσμική χώρα, όταν απαιτείται γρηγορόσημο από τους πολίτες στους δημοσίους υπαλλήλους για να διεκπεραιώσουν ακόμη και απλές γραφειοκρατικές υποθέσεις;

Είμαστε ή δεν είμαστε τριτοκοσμική χώρα, όταν οι δικαστές γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τα νομοθετήματα της Βουλής;

Είμαστε ή δεν είμαστε τριτοκοσμική χώρα, όταν οι δικαστές κι οι βουλευτές –δηλαδή η νομενκλατούρα της κοινωνίας- αποφασίζουν τι μισθούς θα λαμβάνουν;

Είμαστε ή δεν είμαστε τριτοκοσμική χώρα, όταν υπάρχουν αποδεδειγμένα περισσότεροι από 60 χιλιάδες συμπατριώτες μας που λαμβάνουν «μαϊμού» επιδόματα και συντάξεις;

Είμαστε ή δεν είμαστε τριτοκοσμική χώρα, όταν συντηρούμε ακόμη αντιπαραγωγικούς δημόσιους οργανισμούς με χιλιάδες «εργαζομένους», οι οποίοι για να συντηρηθούν αναγκάζουν όλη την κοινωνία να «ματώνει» με τους άμεσους κι έμμεσους φόρους;

Είμαστε ή δεν είμαστε τριτοκοσμική χώρα, όταν σε δημόσια νοσοκομεία ανθεί το φαινόμενο των… «αποκλειστικών» νοσοκόμων και το φακελάκι έχει καταστεί… θεσμός;

Είμαστε η δεν είμαστε τριτοκοσμική κοινωνία, όταν υπάρχει νόμος για την εξίσωση των μισθών του δημοσίου, τον οποίο το ίδιο το κράτος δεν εφαρμόζει;

Είμαστε ή δεν είμαστε τριτοκοσμική χώρα, όταν δεν διαθέτουμε σταθερό και κυρίως απλό φορολογικό καθεστώς, το αλλάζουμε τρεις –τέσσερις φορές τον χρόνο κι αυτό μονίμως είναι κάθε άλλο παρά ελκυστικό για την προσέλκυση υγιών επιχειρήσεων κι επενδύσεων;

Είμαστε ή δεν είμαστε τριτοκοσμική χώρα, όταν οι υπουργοί προσλαμβάνουν συγγενείς ή φίλους τους χωρίς καμιά αξιοκρατική διαδικασία;

Είμαστε ή δεν είμαστε τριτοκοσμική χώρα, όταν η πολιτική αποτελεί κατά κόρον κληρονομικό «επάγγελμα»;

Εγώ δεν γνωρίζω καμιά χώρα που να έχει απογόνους του Κολ, του Ντε Γκώλ, του Βαν Ντε Στουλ, του Αντρεότι, της Θάτσερ ή των άλλων Ευρωπαίων κορυφαίων προσωπικοτήτων.

Είμαστε ή δεν είμαστε τριτοκοσμική χώρα, όταν κράτος κι εκκλησία ασκούν εκ παραλλήλου πολιτική κι η τελευταία έχει λόγο ακόμη και στην εκπαίδευση;

 Είμαστε ή δεν είμαστε τριτοκοσμική χώρα, όταν με βούλα στο Σύνταγμα αποδεχόμαστε την μονοθεϊστική θρησκευτική προοπτική της χώρας κι εξοβελίζουμε ουσιαστικά την ανεξιθρησκία;  

Είμαστε ή δεν είμαστε τριτοκοσμική χώρα, όταν επιτρέπουμε στον κάθε είδους λαϊκισμό να ανθεί και να αγκαλιάζει την εξουσία;

Είμαστε ή δεν είμαστε τριτοκοσμική χώρα, όταν σε οποιαδήποτε εκσυγχρονιστική απόπειρα του Κράτους, εμείς προτιμάμε εκείνους που υπόσχονται διατήρηση των κεκτημένων που μας οδήγησαν στην καταστροφή;

Είμαστε ή δεν είμαστε τριτοκοσμική χώρα, όταν επενδύουμε στο τρίπτυχο «μούτζα –κομποσκοίνι- λαϊκή κυριαρχία»;

Είμαστε ή δεν είμαστε τριτοκοσμική χώρα, όταν η πλειοψηφία δεν μπορεί ή δεν θέλει να στοχάζεται και να βλέπει το μέλλον της;

Είμαστε ή δεν είμαστε τριτοκοσμική χώρα, όταν διατηρούμε 1 εκ. δημοσίους υπαλλήλους και 3 εκ. συνταξιούχους και ταυτοχρόνως διώκουμε τις παραγωγικές δυνάμεις του ιδιωτικού τομέα;

Είμαστε ή δεν είμαστε;

Τι λέτε;

Τι λένε όλοι αυτοί, που αρνούνται τη λογική, τον πολιτικό ρεαλισμό, τον εξορθολογισμό και τη μεταρρύθμιση της χώρας;

Είμαστε ή δεν είμαστε;