Πουέρτο Ρίκο της Ευρωπαϊκής Ένωσης…

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

  Εδώ που έχουμε φτάσει κι έτσι όπως έχουμε φτάσει, η χώρα μας δεν έχει επιλογές.

Αφού δεν θέλουμε να γίνουμε κανονικό ευρωπαϊκό κράτος, να αναδιαρθρώσουμε την παραγωγική κι οικονομική μας βάση, να μη ζούμε με δανεικά και κυρίως παρασιτικά, οι επιλογές μας δεν είναι πολλές.

Ή θα γίνουμε Κούβα της Μεσογείου και θα ψάχνουμε σε κάποιους μήνες να

βρούμε ανταλλακτικά για τα αεροπλάνα, τ’ αυτοκίνητά μας και τα όποια μηχανήματα λειτουργούν σε βιοτεχνίες και βιομηχανίες,

ή θα γίνουμε Πουέρτο Ρίκο της Ευρωπαϊκής Ένωσης που θα ζει επαιτώντας για καμιά επιταγή των ισχυρών.

Κι όσοι ισχυρίζονται ότι πρέπει να πιάσουμε κι άλλο πάτο για να μπορέσουμε στη συνέχεια να αναδυθούμε στην επιφάνεια και να γίνουμε κανονικό κράτος, σκέφτονται επικίνδυνα κι ίσως με αρκετή δόση επιπολαιότητας.

  Προσωπική εκτίμηση του γράφοντος είναι ότι οδεύουμε μαθηματικά για το δεύτερο ενδεχόμενο.

Όχι επειδή το επιλέγουμε εμείς, αλλά επειδή οι δανειστές είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα μας αφήσουν να γκρεμοτσακιστούμε στα βράχια που μόνοι μας οδεύουμε.

 

   Για ποιον λόγο, θα πει κάποιος, θα δείξουν τέτοια μεγαλοψυχία οι δανειστές, πολύ περισσότερο όταν όλοι οι παγκόσμιοι οργανισμοί (από το ΔΝΤ μέχρι την ΕΚΤ) πιστοποιούν ότι ενδεχόμενο δικό μας «ατύχημα» δεν θα επηρεάσει την δική τους οικονομία και σταθερότητα;

Για ποιον λόγο οι δανειστές θα βοηθήσουν και πάλι την Ελλάδα, πολύ περισσότερο όταν εκλείπει ο φόβος διάδοσης του «ελληνικού επαναστατικού ιού» στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες;

Η απάντηση είναι απλή.

ΗΠΑ, ΕΕ, ΔΝΤ και ΕΚΤ, δεν μπορεί να μην αναλογίζονται ότι μια ενδεχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας, θα την καθιστούσε ακόμη περισσότερο ανίσχυρη αναφορικά με ζητήματα ασφάλειας, στρατεύματος, φύλαξης συνόρων κλπ κλπ…

Κι αυτό δεν το θέλει κανένας.

Όχι μόνο λόγω Ρωσίας.

Ούτε μόνο λόγω της έκρυθμης κατάστασης και της διαφαινόμενης νέας αποσταθεροποίησης στα Βαλκάνια.

Ούτε μόνο λόγω της βέβαιης πορείας της Τουρκίας προς εσωτερική κρίση λόγω των μεγάλων ανοικτών μετώπων που έχει δημιουργήσει.

Ούτε μόνο εξ αιτίας της ανεξέλεγκτης ισλαμικής παράκρουσης.

Αλλά, εξ αιτίας όλων των ανωτέρω σε συνδυασμό με το κομβικό γεωγραφικό σημείο που βρίσκεται η χώρα μας, αναφορικά με την Ανατολή κι ειδικά με τη Μέση Ανατολή.

Συνεπώς;

Συνεπώς, με πρωτοβουλίες που ήδη έχουν αναλάβει Μέρκελ και Γιουγκέρ είναι σχεδόν βέβαιο ότι η χώρα μας οδεύει στη «διάσωση»… φυτοζωούσα…

Δηλαδή, πάρτε λίγα ευρουδάκια, ρυθμίστε τις υποχρεώσεις σας με το σταγονόμετρο, κάντε και κάποια ψευτομεταρρυθμισούλα για τα μάτια του κόσμου και …χαρείτε τις συντάξεις σας στα 50, τους εκατοντάδες αντιπαραγωγικούς κρατικούς σας οργανισμούς, τους μουλάδες του κρατισμού και του πελατειακού σας κράτους, πληρώνοντας σε φόρους ότι βγάζετε με ιδρώτα και αίμα…

Δηλαδή, αυτό που λέγαμε στην αρχή.

Πουέρτο Ρίκο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Μια χώρα που ζει με ελεημοσύνη, επειδή δεν παράγει τίποτα και δεν θέλει να εκσυγχρονιστεί και να γίνει κανονικό κράτος…

Αυτό θέλουμε τελικά;

Να ζούμε σε μόνιμη άγνοια, σε μόνιμη παρακμή, με μπόλικο σοβιετισμό και δόσεις λατινοαμερικάνικου μαρξισμού εμποτισμένου με νεφελώδη σοσιαλιστικά οράματα κι αρκετή δόση αυταρχισμού;

Αυτό θέλουμε;

Να κάνουμε το ποντίκι που βρυχάται και να απειλούμε με Κούγκια και λοιπά φληναφήματα κι ασυναρτησίες περί… εκχώρησης νέας βάσης στις ΗΠΑ την ώρα που αλληθωρίζουμε προς τη Μόσχα ή… περί ελεύθερου περάσματος τζιχαντιστών προς τη Δύση, καταδεικνύοντας συνεχώς πόσο φαιδροί είμαστε;

Αυτό θέλουμε;

Να στρουθοκαμηλίζουμε και να πιστεύουμε ότι για τις αναπηρίες του κράτους και της κοινωνίας μας φταίει ο… καπιταλισμός κι ο… νεοφιλελευθερισμός;

Ή να βάλουμε το μαχαίρι στο κόκκαλο του κρατικού παρασιτισμού και να μεταρρυθμίσουμε τους εαυτούς μας, την παραγωγική μας δραστηριότητα κι εν τέλει το κράτος μας;