Μεταξύ μας με καφέ και με τσιγάρο (Νο 108)

Το εβδομαδιαίο χρονογράφημα του grpost,

δια χειρός Πέμυς Γκανά

Περί κολλητικών και άλλων δαιμονίων

Και καθώς γύριζα, που λέτε, κουνιστή και λυγιστή από το σχολείο όπου είχα αφήσει τα παιδιά, Παρασκευή, και ώρα οκτώ και τριάντα πρωινή, νάσου και βλέπω την κυρία Ευθαλία, της γειτονιάς μας, να κόβει βόλτες Μεταμορφώσεως Σωτήρος και Κολοκοτρώνη γωνία.

Και ενώ κανονικά θα έπρεπε να κάνω στροφή και να πάω να κρυφτώ σ’ ένα λαγούμι, σε μια τρύπα ή τέλος πάντων στο πλησιέστερο σπίτι, την πλησίασα, και με συμπόνια, μη σας πω...

Καλοντυμένη, με μαύρο

ταγιεράκι, (μισο)ξεφτισμένη γούνα από την εποχή των ένδοξων έιτις, λουστρινέ πασουμάκι και τσάντα, μα αυτό που μου έκανε πιότερη εντύπωση ήταν μια μάσκα στο πρόσωπό της, και καθώς πολύ καλά γνωρίζω πως δεν είναι χειρουργός, συμπέρανα πως η μαντάμ Ευθαλί είναι μάλλον άρρωστη.

-Είστε καλά κυρία Ευθαλία;

Με κοιτάζει από πάνω έως κάτω λες και με βλέπει για πρώτη φορά.

«Αμάν, αμάν, αμάν» σκέφτηκα αλαφιασμένη «Δεν με αναγνωρίζει, νάτη η γεροντική άνοια».

Κοιτάζει αργά δεξιά, κοιτάζει και αριστερά σε σλόου μόσιον πάντα.

Και με μια αποφασιστική κίνηση κατεβάζει την μάσκα.

-Καλά είμαι, μου απαντά αρκούντως χαμογελαστή.

-Σας είδα με την μάσκα και τρόμαξα.

-Καλά είμαι, να, περιμένω το ταξί να με πάει στο μετρό.

-Και φοβάστε την γρίπη;

-Μπα, έχω κάνει το εμβόλιο.

-Και η μάσκα, επιμένω εγώ, καθώς γνωρίζω πως η κυρία Ευθαλία της γειτονιάς μας ποτέ, μα ποτέ, δεν κάνει κάτι δίχως λόγο.

-Φοβάμαι τον οδηγό του ταξί!

Την κοιτάζω απολύτως μπερδεμένη.

Βλέπετε, η κυρία Ευθαλία δεν φοβάται ποτέ, τίποτα και κανέναν, αντιθέτως, όλοι εμείς οι υπόλοιποι την τρέμουμε!

-Καλέ τι φοβάστε; ψελλίζω.

-Φοβάμαι μην είναι «τοιούτος». Κι αν πάλι δεν είναι αυτός, μπορεί να είναι ο νεαρός στο μετρό, ή ακόμη χειρότερα, μπορεί η διπλανή μου στην αποβάθρα, να είναι ...λεσβία... (αυτό το τελευταίο το ψιθύρισε σε τόνο μάλλον συνωμοτικό, κουνώντας ταυτόχρονα το κεφάλι της με αποδοκιμασία).

Τι να πω; Άλαλα τα χείλη των ασεβών!

-Και τι σας νοιάζει εσάς, κυρία Ευθαλία μου, οι προτιμήσεις των διπλανών σας, την ρώτησα και πάλι με την πιο γλυκιά απόχρωση της φωνής μου.

-Φοβάμαι μην με κολλήσουν...

Ομολογώ πως δεν καταλαβαίνω, και επιμένω.

-Τι να σας κολλήσουν κυρία Ευθαλία μου;

-Ομοφυλοφιλία...

Την κοιτάζω με το στόμα ανοικτό.

Η κυρία Ευθαλία των εβδομήντα φανερών Μαΐων και των κάποιων λοιπόν κρυφών, φοβάται, μη και στα εβδομήντα πλας, κολλήσει κάποιο(!) μικρόβιο(!)...

-Τι λέτε;;; Την ρωτώ έντρομη!

-Μπιτ αγράμματο είσαι παιδί μου; Δεν άκουσες τον Γιακουμάτο;

-Ποιόν Γιακουμάτο; ρωτώ εντελώς μπερδεμένη.

-Τον γιατρό!

-...

-Τον πρώην υπουργόοοο, τον πολιτευτήηηη, το είπε χθες στην τηλεόραση, σε μια καλή κοπέλα, δημοσιογράφο!

-...

-Και να προσέχεις τους γιούς σου!

-....

Ξαναφορά την μάσκα και μπαίνει στο ταξί που μόλις έφτασε ρίχνοντας μια εξονυχιστική ματιά και στον οδηγό!

Όσο για εμένα έχοντας πάθει πολλαπλά «εγκεφαλικά» από τις δηλώσεις κυρίας Ευθαλίας και του φωστήρος Μάκη Γιακουμάτου με τ΄ όνομα, γύρισα σπίτι μου με ύφος, προφανώς, χαζό διερωτημένη, που ζω, σε ποια χώρα, και κυρίως ποια χρονιά...

Α! και αν την διακυβέρνηση της χώρας την έχει αναλάβει εκ Καλαβρύτων Αμβρόσιος, ή ο της Θεσσαλονίκης Άνθιμος, ή αν ο ΙSIS έχει αρχίσει ήδη τις λοβοτομές στους Έλληνες πολιτικούς...

Βέβαια μπορεί τα πράγματα να είναι πιο απλά...η γεροντική άνοια που λέγαμε...

Κατά τα άλλα όλα καλά και ανθηρά θα έλεγα...

Ο ΔΟΛ πλέον όχι σε ΔΟΛια χέρια, αλλά σε καλά και άξια βλέπε «Μουλόπουλος» - και αν δεν τονε ξέρετε μαντάμ γκουγκλάρετε τον - στηριζόμενα από το κυβερνητικό σχήμα, μας δείχνει πως όχι μόνο ήρθε η ανάπτυξη, αλλά όπου να΄ναι εγκαθιδρύεται και το «καθεστώς».

Άντε βρε, και στις χαρές του ΜΕΓΚΑ..

Ο Στάλιν μπορεί να κοιμάται ήσυχος πχια...

...Ησύχασα.

Α! Μην το ξεχάσω, τώρα που είπα Ανάπτυξη.

Σουβλακερί έγινε το Υπ. Ανάπτυξη καθώς οι υπάλληλοί μετά από μερόνυχτα σκληρής και εξοντωτικής εργασίας, είπαν οι χριστιανοί, να κόψουνε την πίτα τους.

Και για να μην φάνε πίτα ξεροσφύρι, ψήσανε και σουβλάκια!!!

(Ούτε Τσικνοπέμπτη να ήταν).

Και ο κόσμος που πήγαινε για τις δουλειές του, ενημερωνόταν από ένα χαρτί πρόχειρα γραμμένο, ότι δεν λειτουργούν οι υπηρεσίες διότι κόβεται μια πίτα.

Στων υπουργείων τα γκισέ η Ελλάδα αναστενάζει, και αργοπεθαίνει...

Από την άλλη έχουμε βέβαια και τον άλλο μεγάλο, πολιτικό ανήρ, τον πρόεδρο Πάνο, σε μια σέλφι από το Προεδρικό αεροπλάνο παρακαλώ μαντάμ, άλλο να σας το λέω και άλλο να την βλέπετε!

Τσουπωτός, χαρούμενος, με τα πόδια απλωμένα στο απέναντι κάθισμα, καθ οδόν για το Αμέρικα μεριά όπου πάει να βραβεύσει, λέει, ομογενείς!

Να κρατά τα «ΝΕΑ» μαντάμ που βροντοφωνάζουν «Τα καταφέραμε» και εκείνος να γελά αυτάρεσκα.

Μεταξύ μας το ζήλεψα το παλικάρι.

Δωρεάν ταξιδάκι στο Νιου Γιορκ...

Πλέρωνε ταλαίπωρε εργο-λογοθεραπευτή και ταλαίπωρε γονέα παιδιού ΑΜΕΑ.

Αυτοί μπρε να είναι καλά!

Και οι 36000 χιλιάδες νεοδιοριζόμενοι!

Αλλιώς μας τα λέγατε συντρόφια Ρηγάδες...

Αλλιώς...

Πουλήθηκε, λέει, η ΤΡΑΙΝΟΣΕ και η απέναντι Συριζαία πανηγυρίζει!

-Τι πανηγυρίζεις; Την ρώτησε ο διπλανός.  

- 45 εκατομμύρια ευρώ, κατευθείαν στον κρατικό κορβανά!

- Μα, 450 την πούλαγαν οι Σαμαροβενιζέλοι και χαλάσατε τον κόσμο τότενες! Λέγοντας ότι ξεπουλιέται η δημόσια περιουσία…

-Έλα μωρέ για ένα μηδενικό κάνετε έτσι, α πα πα πα! Τι είστε εσείς οι ιμπεριαλιστές!!!

Στον ίδιο χρόνο, διώκεται η Τατιάνα(!) από τον γνωστό, δημοκρατικό, ευγενικό άνδρα που ακούει στο όνομα Λαγός, αυτός ο εξαίρετος βουλευτής της Χρυσής Αυγής.

Το ότι θα έπρεπε η πολιτεία να τον είχε ήδη μπαγλαρώσει, πακέτο, με τα άλλα τραμποκοειδή φιλαράκια  του, δεν το εξετάζουμε.

Το ότι έκανα λάικ στο ποστ φίλου που έγραφε «je sui Tatiana», ποιος θα μου το έλεγε(!!!)

Μόνο στην άλλη άκρη του Ατλαντικού διαφαίνεται κάποιο πρόβλημα...

Το δίλημμα της Μελάνια για το φόρεμα της δεξίωσης, για την ορκωμοσίας του αντρός της...

Ο Τραμπ; 

Καλά είναι.

Παραληρεί...

Είπαμε, οι λαοί έχουμε τους κυβερνώντες που μας αξίζουν!!!

Αυτά γίνανε αγαπημένοι μου φίλοι την εβδομάδα που διανύσαμε...

Εν μέσω βαθιάς κρίσης, και 40 πυρετού, σας χαιρετώ -όχι δεν θα σας ασπαστώ μην και σας κολλήσω, πυρετό, μην πάει μαντάμ το μυαλό σας στο πονηρό, και ανανεώνω το ραντεβού μας για το επόμενο Σάββατο, Θεού θέλοντος και Η1Ν156 επιτρέποντος...

ΥΓ1. Το Αμπελελε απεφάνθη ότι δεν ψάχνει κυρίους που ηθελημένα χάνονται και παίζουνε ποδόσφαιρο στα 5χ5 και μπάσκετ στα γήπεδα των βορείων προαστίων, έτσι είπε και για τον κ. Σακελλαρόπουλο και το Καλντερίμι του…

ΥΓ2. Περάσανε και τα καμάρια μου έξω από το ΣΕΦ και φωνάζανε με τα υπόλοιπα φιλαράκια τους: «Ούξου κουρέλα με την κόκκινη φανέλα» ...

Τι ζω η μάνα...

Συγκίνηση!

Και ρίγος! Όταν μπήκαμε σπίτι κι άρχισαν να άδουν «Σύλλογος μεγάλος δεν υπάρχει άλλος...»….