Ο Γιάννης με τα δύο νι...

Από τη Θεσσαλονίκη
γράφει
ο Μιχάλης Δεμερτζής

Τα τελευταία χρόνια, οι Έλληνες δεν έχουμε πολλούς λόγους να χαμογελάμε.

 Ένας από αυτούς είναι ο Γιάννης.

 Κι ευτυχώς που είναι ο Γιάννης.

Αν ήταν άλλος, θα μας έδινε πάτημα για να βγάλουμε τον «ελληνάρα» από μέσα μας.

Τώρα, ούτε για ελληνικό DNA μπορούμε να κομπάσουμε (τα ακούμε και από Ολυμπιονίκες ενίοτε) ούτε να αναλύσουμε πώς ακριβώς τον

ευνόησε το σάπιο ελληνικό σύστημα, γόνος μεταναστών γαρ.

Ο Γιάννης, βλέπετε, είναι Έλληνας με τρόπο μάλλον «εγκυρότερο». Με τρόπο σεφερικό. Όπου τον Έλληνα ορίζει ο τόπος του, περισσότερο απ’ ό,τι η καταγωγή του.

Μεγάλωσε στο δικό μας κόσμο, σε μια τυπική ελληνική γειτονιά, είχε ίδια παιδικά χρόνια, τις ίδιες παραστάσεις με εμάς, έτρεχε και έπαιζε μπάσκετ στα ίδια τσιμέντα με εμάς.

Και δεν ξεχνάει.

Στο καλοκαιρινό ιβέντ που οργάνωσε με τον αδερφό του- το οποίο κανένας δεν κατάλαβε πού ακριβώς αποσκοπούσε εκτός από το να κάνει βόλτα σε όλη την Ελλάδα και να κάνει παρέα με όσο περισσότερο κόσμο μπορεί- δεν έφερε τους συμπαίχτες του Τζαμπάρι Πάρκερ και (τον πρωταθλητή NBA) Μάθιου Ντελαβεντόβα για να κάνει εντύπωση, αλλά τα φιλαράκια του από το σχολείο.

Αυτό είναι το… κόλλημά του και, επειδή δεν ξεχνάει εκείνος, δεν αφήνει κι εμάς να ξεχάσουμε μερικά από τα καλύτερα χαρακτηριστικά μας.

Στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, κυματίζει την ελληνική σημαία στην (μέχρι τώρα) πιο σημαντική στιγμή της καριέρας του- την επιλογή του από ομάδα NBA στη διαδικασία του draft- και έχει επιβάλλει το «Γιάννης», παρότι στη φανέλα γράφει το επίθετο.

Κι εμείς που τον παρακολουθούμε, λέμε, «δε μπορεί, κάτι κάναμε σωστά εδώ πέρα».

Όπως αποτύχαμε με όλους εκείνους τους τύπους που παρκάρουν πάνω στις ράμπες για αναπήρους, κάτι πετύχαμε με τον κύριο που ρίσκαρε, το περασμένο καλοκαίρι, μυθικό συμβόλαιο για να αγωνιστεί με την εθνική μας ομάδα.

Πρώτος στην ομάδα του στις πέντε βασικές στατιστικές κατηγορίες (πόντοι, ασίστ, ριμπάουντ, κοψίματα, κλεψίματα), κανονικός σταρ του NBA, είναι ήδη μέσα στους καλύτερους αθλητές του κόσμου και ακόμα δουλεύει και εξελίσσεται.

Επιπλέον, εξώφυλλο στο τελευταίο Sports Illustratedκαι, σε λίγο καιρό, θα τον δούμε σε All Star Game. Όποιος έχει περάσει έστω και έξω από γήπεδο μπάσκετ, ξέρει τι σημαίνει αυτό.

Ναι, η επιτυχία είναι όλη δική του. Προσωπική.

Τι να τον κάνουμε όμως που θέλει να τη μοιραστεί μαζί μας, λες και τον βοηθήσαμε;

Για να επιμένει, κάτι παραπάνω θα ξέρει. Αλλά κι αν δεν ξέρει και είναι απλά αλτρουιστής, και πάλι δεν χάνουμε το δικαίωμα να χαρούμε μαζί του.

Αφού πιστεύει αυτός σε εμάς, χρωστούμε στον εαυτό μας να μην τον αγνοήσουμε.

Ακόμη κι εμείς που πιστεύουμε στην ατομική δουλειά και επιμένουμε να τονίζουμε το γεγονός πως η εθνικότητα του καθενός είναι αποτέλεσμα συγκυριών.

Εξακολουθούμε και επιμένουμε γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα , αυτό που επιτάσσει η αλήθεια και η λογική.

Ωστόσο, όταν ο Γιάννης φτάνει στη κορυφή και ταυτόχρονα φωνάζει «είμαι ένας από εσάς», όποιος μπορεί, ας μείνει ασυγκίνητος.