Ο μεγάλος ιδεολογικός πόλεμος

Γράφει
ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Ξεκίνησε το 2017 και γίνεται πράξη το όραμα της Αριστεράς. 

Γίνεται ορατή η Αριστερή πρόταση.

Για να κτυπηθεί η… πλουτοκρατία στο όνομα του λαού.

Με φορολογικά μέτρα και έμμεσους φόρους. 

Με ασφαλιστικές εισφορές που διαλύουν την ατομική ή άλλη επιχειρηματικότητα.

Ποιος βάζει βενζίνη; Ποιος βάζει πετρέλαιο; Ποιος καπνίζει; Ποιος έχει ίντερνετ; Σταθερό ή κινητό τηλέφωνο;

Ποιος άλλος από την πλουτοκρατία; Έτσι δεν είναι αριστερόπουλα;

Δώστε λοιπόν στο κεφάλι σ’ αυτήν… Πνίξτε την, υμνητές του Στάλιν.

Διαλύστε τον περιπτερά, τον δικηγόρο, την

καθαρίστρια που δουλεύει με μπλοκάκι.  Διαλύστε τον πλουτοκράτη αγρότη.

Τόσα χρόνια όλοι αυτοί πλούτιζαν.  Τώρα, ήρθε η ώρα να τα γυρίσουν στον λαό! 

Και να αναδιανεμηθεί ο πλούτος για να μπορούν να παίρνουν μισθούς οι δημόσιοι υπάλληλοι και συντάξεις οι συνταξιούχοι.

Είναι σαφές ότι η κοινωνία αυτό περίμενε από την Αριστερά.

Και τώρα πρέπει να της αποδώσει τα εύσημα.

Για να σοβαρευτούμε όμως και να αφήσουμε στην άκρη τις ειρωνείες.

Αν αυτά τα φορολογικά μέτρα τα ελάμβανε μια άλλη κυβέρνηση, η Αριστερά θα είχε κάψει ακόμη και την Ακρόπολη. Θα είχαμε εμφύλιο.

Μα τα λαμβάνει εκείνη, άρα όλα είναι καλώς καμωμένα.

Τα αριστερόπουλα που εφέτος γιορτάζουν και τα εκατό χρόνια από την επανάσταση των μπολσεβίκων, δεν έμαθαν ποτέ ότι ανάπτυξη και κράτος δεν γίνεται ούτε με δανεικά, ούτε με φόρους, ούτε με διαιώνιση της κρατικής φαυλότητας.

Κι όπου κυβέρνησαν με αυτά τα μυαλά και αυτή την ιδεολογία, οι λαοί δυστύχησαν.

Και τώρα, τώρα που όλοι βλέπουν την ανικανότητα της Αριστεράς, την ρηχότητα των ιδεών της και τις ανοησίες των πράξεών της, είναι η ώρα να δοθεί η μεγάλη ιδεολογική μάχη μαζί της.

Κι η μάχη αυτή δεν είναι σαν εκείνη που έδωσαν με την Αριστερά στα βουνά οι γονείς και οι παππούδες μας. Δεν μπορεί να διεξαχθεί στη βάση του αντικομμουνισμού παλαιότερων δεκαετιών.

Ο ιδεολογικός πόλεμος οφείλει να είναι καθημερινός.

Δεν μπορούν πλέον οι φιλελεύθεροι άνθρωποι να καταβάλλουν φόρο υποτέλειας στους φασίστες του ολοκληρωτισμού.

Δεν μπορεί να διαπομπεύεται από την Αριστερά ο φιλελευθερισμός και ο νεοφιλελευθερισμός (που σε τελική ανάλυση είναι αντίθετοι στους υψηλούς φόρους) και να θεοποιείται ο κρατικός παρεμβατισμός και ο κομμουνισμός.

Δεν μπορούν να βγαίνουν διάφοροι αστοί πολιτικοί και να δηλώνουν ότι τιμούν την Αριστερά για τους αγώνες της!

Ποιους αγώνες της;

Αυτούς της επιχείρησης βίαιης κατάλυσης του αστικού πολιτεύματος και της δημοκρατίας; Αυτούς τους αγώνες για βίαιη απόσπαση εθνικού εδάφους;

Αυτούς τους αγώνες με τους οποίους οι ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί χιλιάδων εγκλημάτων του ποινικού δικαίου παραδόθηκαν  λευκές περιστερές στην κοινωνία; Και μετατράπηκαν σε… θύματα;  Κι αγιάστηκαν κιόλας;

Ποιους αγώνες της Αριστεράς;

Αυτούς της διάλυσης των Πανεπιστημίων;

Αυτούς στα πεζοδρόμια με τις φωτιές και τις μολότοφ; 

Τους αγώνες άρνησης κάθε εξέλιξης στην κοινωνία; Το κλείσιμο εργοστασίων;

Ξαναλέμε! Ο ιδεολογικός πόλεμος είναι αναγκαίος.

Πρέπει να τελειώσει η ιδεολογική τρομοκρατία της Αριστεράς, όπου κάθε αντίθετη ή επικριτική γνώμη προς αυτήν, θεωρείται …επίθεση στο δημοκρατικό πολίτευμα.

Το πώς θα εξελιχθεί αυτός ο αγώνας, εξαρτάται από δυο παράγοντες:

1. Τη συμμετοχή σ’ αυτόν των φιλελεύθερων – αστών διανοουμένων και μη.

Με εγκατάλειψη της παθητικής τους στάσης, μη τυχόν και θεωρηθούν …. φασίστες από τους ολοκληρωτικούς!

Κάτι που δεν αντιλαμβάνεται ο πρόεδρος της Δημοκρατίας και μεγάλη μερίδα νεοδημοκρατών!

2. Από τις εμπειρίες και τη γνώση της κοινωνίας αναφορικά με το τι σημαίνει Αριστερά.

Άλλωστε, η πρόσφατη δημοσιοποίηση του πόθεν έσχες κατέδειξε για μια ακόμη φορά τους … εκατομμυριούχους… κομμουνιστές!

Η απελευθέρωση του τόπου και της κοινωνίας από τα δεσμά της Αριστερής – κομμουνιστικής πολιτικής κουλτούρας, είναι ο μόνος δρόμος της αναγκαίας επανίδρυσης αυτού του σοβιετικού κράτους.

Κι αυτή θα έρθει μόνο αν οι αστικές φιλελεύθερες δυνάμεις πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους και επικρατήσουν στον καθημερινό ιδεολογικό πόλεμο…