Μεταξύ μας με καφέ και με τσιγάρο (Νο 109)

Το εβδομαδιαίο χρονογράφημα του grpost

δια χειρός Πέμυς Γκανά

Δυο χρόνια ΣΦΥΡΙΖΑ!!!!!

Συμμάζεψα το σπίτι.

Ξέρετε, τα γνωστά.

Ξεσκόνισμα, σκούπα, σφουγγάρισμα – εντάξει, ό,τι βλέπει η πεθερά δηλαδή.

Είπα να καθαρίσω τα τζάμια, τα παντζούρια και τις βεράντες, βαρέθηκα όμως, ακαμάτρας και ανοικοκύρευτου γωνία  -τα έχουμε πει, μη τα ξαναλέμε.

Έβγαλα και τις φοντανιέρες -δώρα γάμου- τις γέμισα με φοντανάκια και σοκολατάκια μαργαρίτες -που τις θυμήθηκα- έφτιαξα μια τυρόπιτα, δυο

πίτσες και ένα κις λωραίν, α, και μπιφτεκάκια - όχι σαν τις μαμάδες που τηγάνιζαν ώρες ολόκληρες κιοφτεδάκια, για τα πάρτις των βλασταριών τους!

Και άρχισα τα τηλέφωνα.

-Ελένη μου, πήρα να σας καλέσω στο πάρτι που κάνουμε απόψε για τα δυο χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ!

-Μπα δεν μπορούμε...

-Γιατί καλέ;

-Ε! Σαν να έχουμε αλλάξει λίγο.

-Καλέ δε το πιστεύω! Σεις, βρε, δεν είστε που ψηφίσατε οικογενειακώς το Αλέκση;

-Εντάξει τώρα...όχι και όλοι...κάποιοι...

-Μα πριν δυο χρόνια δεν με έπαιρνες τηλέφωνο για να με αφυπνίσεις -δική σου λέξη; Και να μην ψηφίσουμε τους κακούς, και τα μνημόνια που μας επιβάλλει η πολιτική Σόιμπλε; Για να σκίσουμε γάτες και μνημόνια;

-Ναι...όχι ακριβώς...

-Συ, παιδί μου, δεν ήσουν που χόρευες στα Συντάγματα εκείνο το βράδυ του Ιουλίου; Κι έλεγες πως μόλις έληξε ο εμφύλιος με τον σωστό νικητή πια;

-Ναι, εντάξει, αλλά τώρα δεν μας λες και ικανοποιημένους...

-Γιατί καλέ; Όλα καλά δεν πάνε;

-Δεν κατάργησαν τον ΕΝΦΙΑ, και ενώ διορίστηκε όλος ο κόσμος, εμάς τίποτα...

-Δεν σας διορίσανε;

-Όχι εμάς!

Μεταξύ μας, γέλασα λίγο και έκλεισα το τηλέφωνο.

Πήρα την φίλη Αγγελική.

Συριζαία, αλληλέγγυα, αντιφά, αντιρά, και γενικώς αντί σε όλα.

Αναντάμ παπαντάμ, και το χει και για καμάρι!

-Έλα Αγγελική μου, και σε πήρα για να σε καλέσω στο πάρτι που κάνουμε για τα δυο χρόνια Αριστεράς στον τόπο μας.

...Τα γαλλικά που άκουσα δεν περιγράφονται, και στα σίγουρα δεν μεταφέρονται...

Βλέπετε η Αγγελική αλληλέγγυα, έτρεξε να βοηθήσει πρόσφυγες πολέμου (και πολύ καλά έκανε) τσακώθηκε διαδικτυακά με διάφορες άγνωστες που την προέτρεπαν να κοιτάξει και τους Έλληνες άστεγους, η Αγγελική, τότε, με μεγάλη ευκολία κατηγόρησε τους πάντες λέγοντάς τους «ρατσιστές και φασίστες»...

Όμως, όταν κάποιοι -αλληλέγγυοι και αυτοί- άνοιξαν ένα δυο εγκαταλελειμμένα σπίτια στην γειτονιά της και εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες και μουσουλμάνοι, που τα παιδιά τους προσπάθησαν να πάνε σχολείο, η Αγγελική εξεμάνη.

Πως είναι δυνατό τα προσφυγόπουλα να πάνε στο σχολείο που φοιτούν τα παιδιά της Αγγελικής;

Ε;

Να πάνε στην Εκάλη, στους πλούσιους, βροντοφώναζε η φίλη!

Η Αγγελική λοιπόν, που αλυσοδενόταν στην Αμυγδαλέζα, ξεσήκωσε τον κόσμο για τα ανεμβολίαστα παιδιά των μεταναστών, και ας μην έχει η ίδια εμβολιάσει τα δικά της, με την δικαιολογία πως τα παίρνουν οι γιατροί από τις φαρμακοβιομηχανίες, τον Σόρος, ίσως και τον Σώρρα, την Σάρα, την Μάρα και το κακό συναπάντημα...

Τώρα, λοιπόν, που διώξανε τους μετανάστες από την γειτονιά της, η Αγγελική τσακώνεται με τους γονείς της διπλανής γειτονιάς, που διώχνουν και εκείνοι τους πρόσφυγες και τους μετανάστες.

Τους κατηγορεί, η αθεόφοβη, για ρατσισμό!!!

Γιατί, βλέπετε, η Αγγελική είναι το τυπικό δείγμα.

Όλα καλά, μακριά από την αυλή μου...

Πήρα ακόμα δυο τρία τηλέφωνα, έφαγα αντίστοιχα άκυρα, γέλασα με την καρδιά μου με το χάλι μας το μαύρο.

Και το απόγευμα ήρθε η φίλη Αθηνά όπως το είχαμε προγραμματίσει μέρες πριν, αγνοώντας τα «γενέθλια» του ΣΥΡΙΖΑ...

Ωραία περάσαμε, εάν με ερωτάτε, παίξαμε και brain box, όπου τους «τσάκισα» όλους, γελάσαμε, και αργά το βράδυ κλάψαμε και λίγο, καθώς βλέπουμε την χώρα μας να βουλιάζει μέρα με την μέρα σε μια άβυσσο που δεν έχει, δυστυχώς, πάτο...

Το διάγγελμα του πρωθυπουργού όχι δεν το είδαμε, δηλαδή τον βλέπαμε να μιλά αλλά έχοντας στο mute την ένταση του ήχου.

Ακόμα και «μουγγός» έμοιαζε στις κινήσεις με τον Απόλυτο Αντρέα!

-Βρε το μπαγάσα, μονολόγησε η φίλη Αθηνά..

Την επόμενη μέρα με περιέλαβε η κυρία Ευθαλία, η γνωστή, της γειτονιάς μας.

-Πότε, βρε, θα γίνεις άνθρωπος;

-Τι σας έκανα, καλέ, πάλι;

-Γιορτάζατε χθες τα γενέθλια του εξαποδώ! Τις είδα χθες τις φωταψίες σας!

-Τι λέτε καλέ, φίλοι είχαν έρθει, για brain box.

-Τι κουμουνιστικό είναι πάλι αυτό;

-...

Μου έσουρε τα εξ αμάξης, μαντάμ, και κατά την προσφιλή μας τακτική, εκείνη μιλούσε, και εγώ χασμουριόμουν...

Όλα καλά κυλήσανε την εβδομάδα που διανύσαμε!

Οι δικαστές μας, «ντούρασελ», θέλουν να δικάζουν και να καταδικάζουν ίσαμε τα ογδόντα, και αν είναι και κάποιος κοτσονάτος, εσαεί!

Μια φορά μητροπολίτης και δικαστής, για πάντα μητροπολίτης και δικαστής.

Έτσι θέλει μια μαντάμ με περίεργο μαλλί ονόματι, λέει, Θάνου!

Τι θα γίνει;

Ουδείς γνωρίζει επακριβώς, όλοι όμως κάτι υποπτευόμαστε...

Αποδοκιμάστηκε, είπαν, ο Πρετεντέ στα ένδοξα Κολωνάκια την ώρα που έπινε τον καφέ του...

Πανηγύρισαν κάποιοι, λες και αν ο Παππάς ή ο μουσιέ Κατρουγκάλ πάνε καμιά βόλτα δίχως τους αστυνομικούς τους, θα τους κερνάνε παστάκια και θα τους τρατάρουν σουμάδα οι χαρούμενοι πολίτες της Ελλάδος!

Ο πρόεδρος Πάνος καλά είναι;

Δεν τον έχω δει σε καμιά σέλφι του και σαν να μου έλειψε και εμένα!

Έκτακτο δελτίο!!!

Τα τρακτέρια στους δρόμους!

Ντε ζα βου!

Οι αγρότες και πάλι κλείνουν τους δρόμους!

Και σαν να ακούω ήδη τους πολεμικούς ανταποκριτές των καναλιών να μεταδίδουν με φόντο τα θηριώδη τρακτέρ, και τους αγρότες να ψήνουν προβατίνα, πίνοντας χύμα αρετσίνωτο, για το κρύο.

Περιμένω με αγωνία τον Αλέκση να βγάζει λόγο πάνω στα τρακτέρ, και την νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ να βγάζει φιρμάνι υπέρ του δίκαιου αγώνα τους!

Τι πάει να πει μαντάμ είναι τώρα κυβέρνηση;

Είναι όμως και Αριστεροί και χαιρετίζουν τις κινητοποιήσεις.

Τόσο μπροστά λέμε.

 

Ελεύθεροι οι οκτώ, απεφάνθη η Ελληνική δικαιοσύνη, και να σας πω χάρηκα πολύ, γιατί μια ανησυχία την είχα. Δεν την λες και ασφαλή χώρα την Τουρκιά του Ταγίπ εφέντη.

Τους λεονταρισμούς της γείτονος νομίζω πως πρέπει απλά να τους προσπεράσουμε.

Το φαινόμενο Τραμπ στην άλλη άκρη του πλανήτη είναι με δόξα, και τιμή, και καμάρι, πλανητάρχης.

Ορκίστηκε, λοιπόν, ο πορτοκαλής με το Πατούλη δίπλα του!

Και τον Βαλάντη!

Και τον Παππά γραβατωμένο!!!!!!

Μεγαλεία σας λέω.

Η Μελάνια όμορφη μα λίγο θλιμμένη, είπαν οι κακές γλώσσες.

Περαστικά μας, λέω εγώ.

Αυτά τα ολίγα φίλοι μου καλοί και αγαπημένοι, σας χαιρετώ και σας ασπάζομαι, και ανανεώνω το ραντεβού μας για το επόμενο Σάββατο.

ΥΓ. Καλωσήλθατε κύριε Σακελλαρόπουλε μας πίσω στα γνώριμα τα Καλντερίμια...

Τι κάνετε;

Πώς είστε;

Μας θυμηθήκατε;

Είχαμε αρχίσει να ανησυχούμε και καλέσαμε και το αμπελελέ!!!

Εμείς εδώ, καλά...

Γράφαμε, κύριε Σακελλαρόπουλε, γράφαμε και στις γιορτές και στις σχόλες.

Αλλά έτσι είστε εσείς τα αφεντικά...

Έρχεστε όποτε θέτε, φεύγετε όποτε θέτε.

Ιμπεριαλιστές!

Α! Και καπιταλιστές!

Το λέει κι η φίλη μου η Αγγελική….