Μεταξύ μας με καφέ και με τσιγάρο (Νο 140)

Το εβδομαδιαίο χρονογράφημα του grpost

δια χειρός Πέμης Γκανά

Το χρονοντούλαπο

...Κι αφού μας τσίμπησαν επτάμισι τσούχτρες (η μισή ήταν αλλεργία σε κάτι θαλασσινό, απροσδιόριστο) καήκανε μέχρι και τα γένια μας (εντάξει δεν κάηκαν και τόοοσες χιλιάδες στρέμματα όσα επί πρωθυπουργίας Καραμανλή του Ραφηναίου) φεύγει να πάει στα τσακίδια η Eldorado να μολύνει άλλες χώρες περισσότερο τριτοκοσμικές, κάναμε μπάνιο σε καθαρότερη θάλασσα λόγω μαζούτ (ο μουσιέ Κουρουμπλής το είπε και ελάλησε και όχι εγώ, τώρα αν τον πιστέψετε και κάνετε βουτιά και βγείτε μεταλλαγμένοι, τι να σας πως; 

Δείτε το σαν ευκαιρία ζωής...όλα πια εγώ βρε; 

Και ο Κουρουμπλής;) η κοινωνία εξ άλλου φταίει για

τις καταστροφές που συντελούνται ανά τους αιώνες (Τσιρώνης ο Μεγαλοπρεπής) και ίσως ίσως οι ορδές των σταυροφόρων, τότε που ήταν τρέντυ, και μόλυναν, τον ορίζοντα, φανταστείτε μόνο τις ακαθαρσίες των αλόγων, μέσα σ όλα λοιπόν, άνοιξαν με δόξα και τιμή τα σχολεία (αυτό και είναι event).

Και αγιασμό κάναμε, και προσευχή καθημερινή 8+15 ως είθισται, και ακούνε τα βλαστάρια μας καθημερινό πρωινό εξάψαλμο, βλέπεις πετάνε την συσκευασία του molto (μπλιαξ) κάτω στο τσιμέντο, το πατάει το πρωτάκι, πάρτο κάτω, κλάματα τσιρίδες, δεν ξαναπάω σχολείο, τι λες παιδί μου πρέπει να μορφωθείς, δεν ξαναπάω λέμε μαμά έπεσα και χτύπησα το γόνα μου, ναι παιδί μου όμως άνθρωπος αγράμματος ξύλο απελέκητο, ναι μαμά αλλά κοντζαμάν πρωθυπουργός και δεν ξεχωρίζει το Αυγεία από τον Αυγέα είναι δε, τόσο ανοιχτομάτης, ο μπαγάσας, που ξεχωρίζει την Λέσβο από την Μυτιλήνη, τρανό, λοιπόν, παράδειγμα, πως το σχολείο δεν χρειάζεται και όσο για το Αγγλικό, μαμά, μη φοβάσαι, το κατέχω τόσο όσο το ίνδαλμα μου, ο γκρηκ μίνιστερ : «ντου γιου λάικ μαμαζέλ Μακαρόν(!) δε γκρήκ;»...

...Ά, ρε Τσίπρα φωτιές που μου ανάβεις...

Σε βλέπουν τα μόμολα και θέλουν να κατεβάσουν τις αφίσες του στάρ γουόρς από το προεφηβικό δωμάτιο, και να βάλουν εσένα, που ανέμελος κοιτάζεις κάπου στο βάθος ατενίζοντας το λαμπρότατο μέλλον της χώρας με ελαφρό μειδίαμα (ούτε η Τζοκόντα Παυλίδης, δηλαδή), ευτυχώς πάντως που δεν γελάς, να φαίνεται φάτσα κάρτα το στραβό σου δόντι και να αντιδρά ο Παναγιώτακης (και) στον ορθοδοντικό...

Σε ακούσαμε και στην Θεσσαλονίκη!!!

Τι καλά που τα έλεγες βρε, τόσο που ξέχασα ότι ζω στην Ελλάδα του 2017 επί πρωθυπουργία σου, και πίστεψα, η αλαφροΐσκιωτη, πως ζω στις ένδοξες Ελβετίες, ήρθε όμως ο ΕΝΦΙΑΣ εκατόν δεκαεπτά ευρώ παραπάνω από τα πέρυσι, και ξύπνησα από το ονειρεμένο μου όνειρο...

Ήρθε και η δεύτερη δόση της εφορίας κι άρχισαν οι εφιάλτες...

Τι σου είναι όμως η Ελλάς, ίδιος τυφώνας Ίρμα, απ όπου περνάνε οι  μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις αφήνουν πίσω τους καμένη γη, και πάντα φταίνε οι προηγούμενοι...

Σύνδρομο αντιπολίτευσης, θαρρώ, πρέπει να το ονομάσουμε....

Έχουμε και τις διεργασίες για την εκλογή αρχηγού του ΠΑΣΟΚ, ή Δημοκρατικής Συμπαράταξης, ή Ελιάς, ή όπως αλλιώς λέγεται...

Βαρετό ε;

Το Ραγκούσης μιλά για περιχαράκωση του Κέντρου.
Και ρωτώ η αδαής:

Γιατί βρε; Τί ήταν το κέντρο;

Ξέφραγο αμπέλι;

Ο έτερος υποψήφιος μιλά για «κεντροαριστερά» την ώρα που οι περισσότεροι σκιαζόμαστε πλέον με το όρο «αριστερά» κι εγώ κλαίω τα χρόνια μου στον Ρήγα.

Μόνο μια λέξη μου έρχεται στο νου, για σας συντρόφια, και την είπε ο δικός σας ο Μέγιστος:

«ΧΡΟΝΟΝΤΟΥΛΑΠΟ»...

Τέλος μετάδοσης...

...Εσείς καλά;
Η οικογένεια;

Τα παιδιά;

Το πλερώσατε το ΕΦΚΑ σας ή είστε κακοπληρωτές σαν το κράτος;

Και αφού επιστρέψαμε άπαντες πίσω στο κλεινόν άστυ και κατάφερα να αποσπάσω το σαράβαλο λάπι τόπι μου από τα χέρια των γιων μου σας αναγγέλλω πως επέστεψα για να σας μιλώ τα πρωινά του Σαββάτου και να πρήζω καθημερινά τον μπος Σακελλαρόπουλο...

Μεταξύ μας, πάντα, με καφέ και τσιγάρο, σας φιλώ και σας ασπάζομαι και ανανεώνω το απόιτμεντ για την επόμενη εβδομάδα...