Ιστορίες με Μακρόν και Τσίπρα…

Γράφει
ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Όπως αποκάλυψε  την προηγούμενη εβδομάδα το gpost ("Στο Καλντερίμι"), ο πρωθυπουργός «έφαγε» πόρτα από τον Γάλλο πρόεδρο Μακρόν, όταν του ζήτησε να παραστεί στη ΔΕΘ.

Ο Γάλλος, με έξυπνο και κυρίως διορατικό επιτελείο, κατάλαβε αμέσως ότι ο Τσίπρας θέλει να τον χρησιμοποιήσει για να στήσει το επικοινωνιακό του σόου.

Ήταν η δεύτερη πόρτα του Μακρόν.

Η πρώτη ήταν  κατά

το περίφημο και μυστηριώδες ταξίδι του στο Παρίσι στις 30 Ιανουαρίου, όταν συναντήθηκε τελικά με τα στελέχη της Rothschild κι είχε ζητήσει να δει και τον υποψήφιο- τότε- Γάλλο πρόεδρο, που αρνήθηκε.

Προφανώς, ο δικός μας, του το κράτησε μανιάτικο, εξ ου και η απρέπεια με τον ενικό που χρησιμοποίησε στην υποδοχή (λες κι έκαναν μαζί καταλήψεις) , εξ ου και η αμήχανη γλώσσα του σώματός του και το βλέμμα συνεχώς στο πάτωμα.

 Άλλωστε, δεν έχουν ξεχαστεί οι εκδηλώσεις συμπάθειας και στήριξης στις προεδρικές εκλογές του κομμουνιστή υποψηφίου Μελανσόν. Με πρωτοσέλιδα φιλικών προς την κυβέρνηση εφημερίδων, στα οποία ο … νεοφιλελεύθερος Μακρόν εμφανιζόταν ως το ίδιο κακός με τη… Λεπέν! Ούτε έχουν ξεχαστεί όσα έλεγε περί … Ολανδρέου για τον τ. Γάλλο πρόεδρο.

Ξαφνικά, λοιπόν, τα κυβερνητικά παπαγαλάκια και οι spin doctors των υπογείων του μεγάρου Μαξίμου, επιχειρούν να μας πείσουν, περίπου, ότι ο Μακρόν ήρθε στην Ελλάδα για να συναντήσει τον Τσίπρα και να συνεννοηθούν ν’ αλλάξουν μαζί την Ευρώπη!

Έχουμε πει άλλωστε. Η Αριστερά στην επικοινωνία λαμβάνει Νόμπελ.

Η αλήθεια είναι μια.  Ο Μακρόν ήρθε στην Ελλάδα για να πάρουν δουλειές οι γαλλικές εταιρείες. Με πρώτιστο ενδιαφέρον  τα νερά της … Θεσσαλονίκης. Αυτά που ο Τσίπρας έλεγε ότι είναι περιουσία του λαού και δεν θα ιδιωτικοποιηθούν!

Σε όλα τα άλλα, τα αμιγώς πολιτικά, Τσίπρας και Μακρόν έχουν τεράστιες και θεμελιώδεις διαφορές.

Ο Μακρόν απεχθάνεται τον λαϊκισμό, τον χαρακτηρίζει ασθένεια, ενώ  πιστεύει σε μικρό κράτος και μεγάλη Ευρώπη. Ο Τσίπρας είναι ο μετρ του λαϊκισμού ενώ πιστεύει στον κρατισμό και δαιμονοποιεί την Ευρώπη.

Ο Μακρόν είναι πραγματικός μεταρρυθμιστής και το έχει αποδείξει.

Εσχάτως δε ξεκίνησε μια ιδιαιτέρως φιλόδοξη μεταρρύθμιση στα εργασιακά, με την οποία προσδοκά ότι η Γαλλία θα ωφεληθεί μακροπρόθεσμα, βελτιώνοντας την ανταγωνιστικότητά της και τη θέση της στην Ευρώπη έναντι της Γερμανίας.  Ο Τσίπρας δεν μπορεί να μεταρρυθμίσει το παραμικρό εκ πεποιθήσεως κι εμμονών – ιδεοληψιών και υποταγής στο κομματικό και πελατειακό κατεστημένο του.

Ο Μακρόν εξελέγη πρόεδρος κι επέλεξε να γίνει δυσάρεστος κάνοντας το πανθομολογουμένως ορθό. Οι δε συνεργάτες κι υπουργοί της κυβέρνησής του αποτελούν κορυφαία μέλη της γαλλικής κοινωνίας και των τομέων στους οποίους ο καθένας εργαζόταν.  Ο Τσίπρας όταν εξελέγη πρωθυπουργός, προτίμησε να χαϊδεύει αυτιά, να στήνει επαναστάσεις στην Ευρώπη με τα πουκάμισα έξω και στην κυβέρνησή του έχει κορυφαία μέλη των ελληνικών καφωδείων και της αρλούμπας. Με αποτέλεσμα τις κλειστές τράπεζες, δυο νέα μνημόνια, φορολογικές επιδρομές και συνεχή μέτρα μέχρι το 2020.

Κάθε σύγκριση μεταξύ Μακρόν και Τσίπρα, δυστυχώς είναι συντριπτική εις βάρος του Έλληνα πρωθυπουργού…

Δυστυχώς!

Και δεν στέκομαι καν στην εικόνα της υποδοχής του Γάλλου προέδρου στο προεδρικό Μέγαρο, όπου ο Τσακαλώτος παρουσιάστηκε ως λέτσος κι ο Κουράκης έφτιαχνε την κοτσίδα!

Ούτε, ότι στο αεροδρόμιο πήγε να τον υποδεχθεί ο … κυβερνητικός εκπρόσωπος… ως να επισκεπτόταν τη χώρα μας κάποιος ομόλογος του.

Ίσως, αν ερχόταν ο Μαδούρο, θα έτρεχε σύσσωμο το υπουργικό συμβούλιο…