Ο ... Μολώχ του κέρδους αντιμέτωπος με μπούφους

Από τη Θεσσαλονίκη
γράφει
ο Μιχάλης Δεμερτζής

Συζητιέται έντονα η αναστολή των εργασιών της Eldorado ακριβώς την επομένη της υπέρ επενδύσεων ομιλίας του Α. Τσίπρα στην ΔΕΘ.

Δικαίως, από τη μία. 

Από την άλλη, τι ακριβώς μας κάνει εντύπωση;

Θα έπρεπε να έχουμε καταλάβει ως τώρα, πως στη ζωή τίποτα δεν είναι σίγουρο εκτός από τα αντίθετα που έχει προαναγγείλει ο ΣυΡιζΑ.

Το ζήτημα, όμως, εν προκειμένω δεν είναι η συγκεκριμένη υπόθεση της εξόρυξης χρυσού, δεν είναι καν οι

αφιλόξενες συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι μεγάλες επενδύσεις.

Αυτό που καίει τα πάντα στον τόπο μας τα τελευταία δύο χρόνια είναι η ανύπαρκτη σχέση του κυβερνώντος κόμματος με την πραγματικότητα.

Γιατί, αν τα έχεις βάλει γενικώς με το κέρδος, αντίπαλός σου δεν είναι μόνο οι μεγαλοεπιχειρηματίες. Είναι και ο περιπτεράς, ο οδηγός ταξί, ο ιδιωτικός υπάλληλος, ο δημόσιος, η ζωή η ίδια. Οπότε, όποιος νομίζει ότι για τη μιζέρια που παρατηρούν πολλοί στην κοινωνία μας φταίνε οι ειδήσεις, ίσως θα πρέπει να το ξανασκεφτεί…

Και αν ο Καρανίκας, που στέλνει με Aριστερή περηφάνια από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης την Eldorado στα τσακίδια, είναι ο γνωστός αγαπημένος Καρανίκας, τι να πει κανείς για τον υπουργό Οικονομίας και Ανάπτυξης που δήλωσε ότι «δεν θα γίνουν όλα θυσία στον Mολώχ του κέρδους»…

Στον Μολώχ του κέρδους!

Πού νομίζει ότι βρίσκεται; Στη Σιγκαπούρη;

Όχι ο υπουργός του οτιδήποτε. Της Οικονομίας και της Ανάπτυξης.

Η περίπτωσή του θυμίζει τον υπουργό Παιδείας που θεωρεί ότι δεν πρέπει να αφήνουμε την αγορά να καθορίζει την κατεύθυνση των πανεπιστημίων. Των ελληνικών.

Εκείνος βλέπει γύρω του Καλιφόρνια, αλλά σίγουρα δεν θα τα χαλάσουν εκεί.

Τα επισκιάζει όλα ο κοινός τους σκοπός κατά των κερδοσκόπων.

Κερδοσκόποι είμαστε όλοι βεβαίως, αλλά αν ζητηθούν διευκρινίσεις, θα πουν ότι δεν λένε για το ψωμάκι του λαού, αλλά για τους μεγάλους, τους κακούς κερδοσκόπους, τις απρόσωπες αγορές δηλαδή, με τις ανάλγητες τράπεζες και τα κυνικά funds, τον καπιταλισμό- καζίνο και άλλα όμορφα.

Άσχετα αν πολλοί από αυτούς τους κακούς πλήρωναν τους μισθούς του δημοσίου μέχρι πρόσφατα, τότε που εμείς τα θυσιάζαμε όλα στον Μολώχ των μπουζουκιών, και εμμέσως συνεχίζουν να το κάνουν.

Άσχετα, επίσης, αν κομμάτι του συστήματός τους είμαστε κι εμείς, εδώ, με τις καταθέσεις μας στα τραπεζικά ιδρύματα και τις κρατήσεις μας στα ασφαλιστικά ταμεία.

Οι αγορές, βλέπετε, δεν είναι θεότητες.

Είναι τα χρήματα του κόσμου και οι άνθρωποι που τα διαχειρίζονται.

Ψιλά γράμματα.

Σημασία έχει το αφήγημα, η ιδέα. «Οι άνθρωποι πάνω από τους αριθμούς» και άλλα γοητευτικά.

Κι ας είναι άνω ποταμών.

Γιατί, ακόμα μεγαλύτερη σημασία έχει ο τρόπος που τα λες, σαν τα ανέκδοτα.

Αν τα λες καλά, όλα είναι δυνατά.

Δεν μπαίνουν μόνο οι άνθρωποι πάνω από τους αριθμούς, μπαίνουν και οι μπούφοι πάνω από τους ανθρώπους.

Σε περίπτωση που δεν το μάθατε, η προστασία του μπούφου έχει «παγώσει» το αιολικό πάρκο στον Καφηρέα της Εύβοιας. Σαν τις πεταλούδες της Πάρου.

Γιατί, αν είναι να κάνουμε ολοκληρωτικό πόλεμο στις επενδύσεις, δεν αρκεί να τα βάλουμε με τις τράπεζες. Πρέπει να τα βάλουμε με οτιδήποτε νέο.

Να σου, λοιπόν, και το καλό και «απάτητο» περιβάλλον που νωρίτερα το «πατήσαμε» με αυθαίρετα. Θα το υπερασπιστούμε ακόμα και έναντι του εαυτού του!

Καμία Καλιφόρνια, καμία Σιγκαπούρη.

Φινλανδία είμαστε και, εν πάση περιπτώσει, δεν θα τα θυσιάσουμε όλα στον Μολώχ της αιολικής ενέργειας...!