Μεταξύ μας με καφέ και με τσιγάρο (Νο 161)

Το εβδομαδιαίο χρονογράφημα του grpost

Δια χειρός Πέμης Γκανά

Μπάνο λένε και σκιάζεται ο ντουνιάς…

Κύριοι γείτονες διαμαρτύρομαι εντόνως, οριζοντίως, καθέτως, μη σας πω, και διαγωνίως.

Και γνωρίζετε πολύ καλά πως δεν διαμαρτύρομαι συχνά.

Είμαστε μια φιλήσυχη οικογένεια που πιστεύει πως δεν πρέπει να υπάρχουν σύνορα, όρια, να απολαμβάνουμε την ζωή μας δίχως ταυτότητες, αφεντικά, δίχως στρατούς και αστυνομίες, και οι άνθρωποι, ιδανικά, θα πρέπει να είναι τουλάχιστον ίδιοι (όχι ίσοι, ίδιοι).

Σας παραθέτω λοιπόν τα

αληθινά γεγονότα της διένεξης που έγινε προχθές ημέρα Τρίτη και ώρα μεσημβρινή:
Ντύθηκε, αρχιναύαρχος (καθότι έχουμε και απόκριες) ο γιος μου, ο μοσχαναθρεμμένος, ο καλοζωισμένος, ο τροφαντός, με το ροζ όμορφο και αφράτο μαγουλάκι του και βγήκε, το ζαχαρένιο μου, στον ακάλυπτο (σαν παιδάκι) να παίξει.

Καθώς, ως γνωστό, ο ακάλυπτος ανήκει στα ζούδια του και δεν έχει όρια -σύνορα και τα τοιαύτα, με χαρά λοιπόν, το καλό μου, καλωσόρισε και το δικό σας το παιδί...
(Μεταξύ μας τώρα, το χετε κοιτάξει, σαν ζαβό μου φαίνεται το παιδί σας) 

Αρχίσανε να παίζουνε, μα ο γιος σας πολύ σύντομα ανέπτυξε επεκτατικές, καπιταλιστικές (θου Κύριε), και κατ επέκταση, ιμπεριαλιστικές βλέψεις!

Ήθελε, λέει, να παίζει μόνο του στον κοινόχρηστο!

Γιατί άκουσον άκουσον, λέει, του ανήκει!

Ήρθε, λοιπόν, κλαίγοντας, το λατρευτό μου, και άλλαξε στολή, έβαλε μια των κομάντο, που την έχουμε και εύκαιρη, και ξαναπήγε στον ακάλυπτο του εξ αδιαιρέτου μας...

Το ζαβό σας τον παρενοχλούσε καθ όλη την διάρκεια του παιχνιδιού, του έκανε χειρονομίες και τον τρομοκρατούσε,.
Ξέρετε τώρα, μπούλιγκ.
-Είμαι γίγαντας εγώ, και συ μια μύγα (μύγα το μωρό μου, μύγα).

Δεν άντεξε άλλο τον εξευτελισμό, και ήρθε κλαίγοντας, το ακριβό μου, και πήγε και κρύφτηκε στην ντουλάπα...

Έμεινε ίσαμε δυο μέρες, μέσα εκεί.

Τι μουσακά του φτιάξαμε, που είναι το αγαπημένο του, τι γουρουνοπούλα, τι ροστ μπίφ, μέχρι μπιφτέκια απ του Χατζηθωμά του φέραμε...

Τίποτα εκείνο.
Δυο παξιμάδια έφαγε, τρεις θρούμπες, και ένα ταψί γιομιστά με φέτα (βαρελίσια, δεν την τρώει την άλλη του ντενεκέ, έχει δυσανεξία στους ντενεκέδες, το γλυκό μου).
Πείτε μου είναι φαγητό αυτό;
Θα μου αρρωστήσει, αναιμικό θα γίνει.

Φθισικό...
-Βρε, του είπα, θα αφήσεις αυτό το απολειφάδι να σε τρομοκρατεί; Συ, που όπου πατάς τρέμει η γης; Μπάνο λένε, και σκιάζεται ο ντουνιάς. Ροδοκόκκινος κιμπάρης εσύ, σαφρακιασμένο με μουστακάκι το άλλο.

Πήρε κουράγιο, το πουλάκι μου, φόρεσε την καλή του στολή, την επίσημη, του στρατηλάτη του μεγαλέξανδρου και ξαναπήγε...

Τι ήθελε να πάει;

(Εγώ φταίω, εγώ, που τον έστειλα να πάει να παίξει. Γιατί η μάνα Καρανίκα εξυπνότερη είναι δηλαδή, και δεν έστειλε πουθενά τον σταυραετό της; Αντιρρησία συνείδησης τον έκανε, και τώρα τσεπώνει ίσαμε τρία χιλιάρικα τον μήνα. Μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει ζεστά χρηματάκια και συμβουλεύει και τον p.m για θέματα στρατιωτικά. Τέτοια μεγαλεία) 

Το ρήμαξε, το λατρεμένο μου, στις κλωτσιές και στις φάπες το κακόπαιδο σας.
-Αν ξαναπατήσεις θα σου σπάσω τα πόδια, το απείλησε το αναιδέστατο.
Έκλαψε το ευαίσθητο μου.
-Γιατί μανούλαμ δεν με αφήνει ο πασάκας να παίξω; Κοινόχρηστος χώρος δεν είναι, το είπε και η αυτού γαληνότητα, ο Αλέξης Τσίπρας, πως όπως το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του έτσι και ο ακάλυπτος ανήκει και σε εμένα!
Πείτε μου, τι να πω η έρμη μάμα;
Να του πω την αλήθεια πως στο εν λόγω εξ αδιαιρέτου κατέχω, απ τα συμβόλαια και την κληρονομιά, το 51%;

Θα του γκρεμίσω τον κόσμο τον όμορφο, τον γαλάζιο που ζει, εκεί που όλα ανήκουν (δίχως κόπο) σε όλους, κεί που όλοι είμαστε ίσοι και ίδιοι;

Κοιτάξτε καλά γειτόνοι, αν μου στεναχωρήσετε κι άλλο το γλυκό μου τ αγοράκι, θα με αναγκάσετε να προβώ σε ακρότητες!

Θα εγκαλέσω στην διένεξη μας και τους διπλανούς, καλή σχέση, είναι αλήθεια, δεν έχω μαζί τους,   θα χρειαστώ την βοήθειά τους!

Εν ανάγκη θα μαλώσουν τον μπουνταλά σας και θα οριοθετήσουμε επιτέλους τον ακάλυπτο, να βάλουμε σύνορα και συρματοπλέγματα...

Αυτά είχα να σας πω, και για τα υπόλοιπα αρμόδια είναι τα δικαστήρια.

ΥΓ1. Γιατί το αγόρι σας όταν παίζει ναυμαχία με το μπουμπούκι μου συνεχώς το κλέβει και στο τέλος του παίρνει όχι μόνο τις φρεγάτες αλλά και τα σώβρακα;

Εεεεε;

ΥΓ.2. Βρήκα τρόπο ν’ απαλλαγούμε από τον Μπάνο.

Να βάλουμε τον κ. Σακελλαρόπουλο να τον καλέσει σε μονομαχία γουρουνοπούλας!

Όταν ο πρόεδρος Μπάνος θα ξεκουμπώνει τα κουμπιά της οκτάρας στολής με τα παράσημα για να μην εκτοξευθούν, ο δικός μας θα ξεκινάει κανονικά…