Η ανοησία του ηθικού πλεονεκτήματος κι η Αριστερά

Γράφει
ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Στη χώρα μας, αμέσως μετά τον εμφύλιο τον οποίο προκάλεσε κι έχασε η Αριστερά, έγινε σιγά σιγά κοινωνική συνείδηση το παραμύθι της περί του προοδευτισμού και του ηθικού της πλεονεκτήματος. Οι λόγοι κι οι αιτίες που συνέβη αυτό είναι πολλοί και τους έχουμε αναλύσει επανειλημμένως.

Η αλήθεια είναι ότι αν μπούμε σε μια «σκουληκότρυπα» και γυρίσουμε τον χρόνο πίσω, θα δούμε ιστορικά ότι μετά τη γαλλική επανάσταση υπήρξε ευρωπαϊκό ρεύμα, όπου νέες δυνάμεις αντιτάχθηκαν σ’ εκείνες που υπερασπίζονταν την παλιά συντήρηση. Σε σημαντικό βαθμό, μάλιστα, εξέφρασαν τα

συμφέροντα, τις αξίες και τους θεσμούς της δημοκρατίας απέναντι στην ανάσχεση και την αδράνεια. Υπό αυτή την έννοια αυτό το ρεύμα της «αναδυόμενης Αριστεράς» ήταν και προοδευτικό και φυσικά διέθετε το ηθικό πλεονέκτημα. Αφενός επειδή εκπροσώπησε τις αξίες του  1789 και του αστικού πολιτισμού κι αφετέρου επειδή ευνόησε τις συνταγματικές ρυθμίσεις και τη δημιουργία της κεφαλαιοκρατικής οικονομίας της αγοράς αλλά και το ορθολογικό κράτος.

Η δική μας Αριστερά σε τίποτα από αυτά δεν ακολούθησε. Παρ’ ότι αυτοαποκαλέστηκε «προοδευτική» και αυτοταυτίστηκε με τις «προμηθεϊκές αρετές», προσκολλήθηκε στο ανελεύθερο σοσιαλιστικό/ κομμουνιστικό  πανευρωπαϊκό σχέδιο του Στάλιν. Έτσι, σε συνδυασμό με το αίμα του εμφυλίου που προκάλεσε, αποκόπηκε από την αστική έννοια της προόδου αλλά και της ηθικής υπεροχής.

Παρ’ όλα αυτά κατάφερε και την κατέστησε συνείδηση στην ελληνική κοινωνία, μέχρι που η σημερινή κυβέρνηση την έστειλε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Αφενός επειδή αποδείχθηκε ότι η Αριστερά τρέφεται ΜΟΝΟ με φαντασιώσεις κι ουτοπίες κι αφετέρου επειδή οι δήθεν ριζοσπαστικές της πολιτικές ήταν μια επιδρομή προς την εξουσία και μάλιστα με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο.

Από την άλλη πλευρά, μόνο όποιος είναι ανόητος μπορεί να ισχυρίζεται ότι εκείνος διαθέτει ηθικό πλεονέκτημα έναντι όλων των άλλων, μόνο και μόνο με την παράθεση της Αριστερής του ταυτότητας. Αφενός επειδή εδώ και πάρα πολλά χρόνια τα περισσότερα κόμματα (Κεντροδεξιά και Φιλελεύθερα) του σύγχρονου κόσμου έχουν αποδεχθεί την πρόοδο, την ισότητα και την ελευθερία. Αφετέρου, αυτά τα κόμματα κι οι κοινωνίες ήταν εκείνες που αντιστάθηκαν και νίκησαν τις ορδές του φασισμού και του κομμουνισμού. Επιπλέον, αυτές οι πολιτικές οικογένειες διαθέτουν και προοδευτικά ένσημα, αφού είναι αντίθετες στις μοναρχίες ή στις θεοκρατικές και δεσποτικές διακυβερνήσεις. Όπως είναι αντίθετες σε κάθε αγροτική ή προαστική κοινωνία.

Να το δούμε κι αλλιώς;

Είναι δυνατόν σήμερα η Αριστερά που ασκεί διοίκηση με τον κλασικό ναρκισσισμό της να μιλά για ηθικό πλεονέκτημα με κρεμασμένες τις φωτογραφίες του Βελουχιώτη κι άλλων «ηρώων» του ολοκληρωτισμού, σε υπουργικά γραφεία;

Είναι δυνατόν σήμερα η Αριστερά που ασκεί διοίκηση να επικαλείται το ηθικό πλεονέκτημα όταν έχει πει πιο πολλά ψέματα κι από τον βαρόνο Μινχάουζεν;

Είναι δυνατόν σήμερα η Αριστερά που ασκεί διοίκηση, να επιμένει στον βαθύτατο διχασμό της εμφυλιακής περιόδου και μετά να μιλά για πρόοδο και ηθικό πλεονέκτημα;

Είναι δυνατόν σήμερα στις αρχές του 21^ου αιώνα να κυβερνά η Αριστερά που αποτελεί κατά μέγιστο ποσοστό θιασώτη της κομμουνιστικής πίστης και με απίστευτο δογματισμό και ιδεοληψίες να διαλύει το αστικό καθεστώς και την Αστική/Μεσαία τάξη;

Είναι δυνατόν σήμερα η Αριστερά να προβάλλει την εικόνα μιας δικής της δήθεν ηθικής υπεροχής και να χαρακτηρίζει όλους τους άλλους «τέκνα του διαβόλου» και δη τη στιγμή που συγκυβερνά με την πιο αποτρόπαια Ακροδεξιά;

Είναι δυνατόν να κυβερνά την Ελλάδα μια Αριστερά (που μαζί με το ΚΚΕ) προσκυνούν εικονίσματα παρωχημένων φιλοσοφιών και «θεολογιών» κι αρνούνται να εκκοσμικευθούν;

Προβληματισμούς καταθέτω και τροφή για σκέψη…