Ο Αλέξης Τσίπρας κι ο Λουκάς Παπαδήμος

Γράφει
ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Έβλεπα χθες τους τεμενάδες της ελληνικής κυβέρνησης (Δραγασάκης) προς τον Γερμανό πρόεδρο της Deutsche Bundesbank, Γενς Βάιντμαν, και θυμήθηκα τις πρόσφατες δηλώσεις του Αλέξη Τσίπρα. Ο οποίος με φρασεολογία  που θύμιζε προκήρυξη, ανέφερε ότι τα χρόνια της κρίσης η δημοκρατία ευτελίστηκε επειδή, μεταξύ άλλων, τραπεζίτες έγιναν πρωθυπουργοί, αναφερόμενος στον Λουκά Παπαδήμο.  Πλέον του

ανιστόρητου της δήλωσής του αφού τραπεζίτες έγιναν πρωθυπουργοί σε καίριες φάσεις της ιστορικής διαδρομής του τόπου, είναι ολοφάνερο ότι ροκανίζει πάλι την αλήθεια και χαϊδεύει πάλι τα ώτα και τα κατώτατα ένστικτα μερίδας ψηφοφόρων.

Ο Λουκάς Παπαδήμος υπήρξε για πολλούς ο πιο αποτελεσματικός πρωθυπουργός των χρόνων της κρίσης, που όταν έπεσε θύμα τρομοκρατίας ο πρωθυπουργός δεν αισθάνθηκε καν την ανάγκη να τον επισκεφθεί στο νοσοκομείο που νοσηλεύτηκε ενάμιση μήνα.

Είναι σαφές και γνωστό ότι ο Αλέξης Τσίπρας κι η Αριστερά τρέφουν τεράστιο μίσος προς τους επιτυχημένους ανθρώπους. Άλλωστε, θεωρούν την αριστεία πομπή.

Όμως, ας θυμηθούμε κάποια χαρακτηριστικά γεγονότα.

Το 2010, η Ελλάδα έχει πάρει φωτιά από τις επιθέσεις της Αριστεράς και της Ακροδεξιάς στα πεζοδρόμια και στις πλατείες, εξ αιτίας της υπογραφής του πρώτου μνημονίου από τον Γιώργο Παπανδρέου.  Είναι η περίοδος που η Αριστερά κι η Ακροδεξιά βρίσκουν κοινή συνισταμένη –εκτός άλλων- στον αντιευρωπαϊσμό. Πολιτικοί προπηλακίζονται ή δέχονται φονικές επιθέσεις, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας δέχεται ύβρεις και μούντζες στην παρέλαση της Θεσσαλονίκης, ενώ τα ίδια συμβαίνουν (2011) συντονισμένα σε άλλες 20 πόλεις της χώρας.

Ο Γιώργος Παπανδρέου, έχοντας οδηγήσει τη χώρα στο μνημόνιο κατόπιν συμφωνίας που αργότερα έγινε γνωστή με τον τότε επικεφαλής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος Καν, προχωρά αιφνιδιαστικά και χωρίς κανένα λόγο σε άλλη μια ακατανόητη ενέργεια, με πρότασή του για δημοψήφισμα προκειμένου να επικυρωθούν οι αποφάσεις της συνόδου κορυφής (Οκτώβριος 2011). Με τις οποίες προβλεπόταν «κούρεμα» κατά 50% του ελληνικού χρέους, πρόσθετο πακέτο βοήθειας 130 δις ευρώ, ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με ποσό ύψους 30. Όλα αυτά, φυσικά, με μνημόνιο δημοσιονομικής προσαρμογής μέχρι το 2021 και μηχανισμό εποπτείας της Ελλάδας, προκειμένου να προχωρήσουν οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις .

Ταυτοχρόνως, με την κατάσταση τεταμένη στο εσωτερικό της χώρας, οι Ευρωπαίοι αρχίζουν να συζητούν και να προτείνουν (Σόιμπλε σε Βενιζέλο) την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, την αλλαγή του νομίσματος με παράλληλη υποτίμηση, χρεοκοπία, δέσμευση καταθέσεων και πολλαπλάσια λιτότητα. Ο Παπανδρέου «αδειάζεται» από τους βουλευτές του κι η χώρα καταφεύγει σε κυβέρνηση εθνικής ενότητας με τη συμμετοχή του ΠαΣοΚ, της Νέας Δημοκρατίας και του ΛΑΟΣ.

Εκείνη ακριβώς την εποχή ο Λουκάς Παπαδήμος έχει ολοκληρώσει την οκταετή θητεία του ως αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και θεωρείται από μεγάλο μέρος του  συστημικού πολιτικού συστήματος ως κατάλληλος να ηγηθεί αυτής της κυβέρνησης εθνικής ενότητας.  Αφού, εκτός άλλων, είχε προσωπικές σχέσεις (λόγω της θέσης του στην ΕΚΤ) με όλους τους υπουργούς Οικονομικών των χωρών της Ευρωζώνης.  Μόνο ο μοιραίος Γιώργος Παπανδρέου, ευρισκόμενος μονίμως εκτός τόπου και χρόνου, είχε προτείνει για πρωθυπουργό τον … Φίλιππο Πετσάλνικο!!! Και κάποιοι άλλοι γραφικοί από τη Λαϊκή Δεξιά, ισχυρίζονταν ότι δεν πρέπει να γίνει πρωθυπουργός ο Παπαδήμος, αφού έτσι θα ισχυροποιηθεί και θα… ιδρύσει κόμμα! Παρ’ όλα αυτά, τον Νοέμβριο του 2011, ο Λουκάς Παπαδήμος ορκίστηκε πρωθυπουργός με ψήφο εμπιστοσύνης 225 βουλευτών.

Εδώ προκύπτουν δυο ερωτήματα για τον Αλέξη Τσίπρα:

1. 225 βουλευτές που έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στον Λουκά Παπαδήμο ευτέλισαν την δημοκρατία;
2. Το 80% θετικής αποδοχής που είχε στης δημοσκοπήσεις από την κοινωνία ο νέος πρωθυπουργός , ευτέλιζαν τη δημοκρατία;

Πάμε παρακάτω.

Η κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου, πέτυχε την μεγαλύτερη διαγραφή δημόσιου χρέους στην παγκόσμια ιστορία. Διαγράφηκαν τότε 107 δις ευρώ που κατείχαν ιδιώτες (τράπεζες, ταμεία, funds κλπ) ενώ ταυτοχρόνως κατάφερε να λάβει το μεγαλύτερο πρόγραμμα χρηματοδότησης που έγινε ποτέ, ύψους 154 δις ευρώ. Οι δε υπουργοί του παρήγαγαν σοβαρότατο έργο με πιο χαρακτηριστική περίπτωση την άρση του γελοίου καμποτάζ στην κρουαζιέρα, από τον Άδωνι Γεωργιάδη. Ένα καμποτάζ με την οποία κρατούσαν δέσμια την ανάπτυξη οι οπισθοδρομικοί συνδικαλιστές της Αριστεράς και τα κόμματά τους. Μετά την άρση του,  εκατοντάδες κρουαζιερόπλοια ετησίως επισκέπτονται τα ελληνικά λιμάνια, με εύλογα τα οφέλη για τις τοπικές κοινωνίες και την εθνική οικονομία. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι τα περισσότερα ελληνικά λιμάνια ΔΕΝ διαθέτουν κατάλληλες υποδομές για να υποδεχθούν τα θηριώδη κρουαζιερόπλοια με τους χιλιάδες επιβάτες, με αποτέλεσμα ακόμη και σήμερα να χάνονται για τη χώρα τεράστια ποσά.

Προσέξτε:

Ο ίδιος ο Λουκάς Παπαδήμας αρνήθηκε σθεναρά τις πιέσεις της τρόικας για δέσμευση της δημόσιας περιουσίας (που στις μέρες μας παραχώρησαν απλόχερα οι Τσίπρας και Καμμένος), δεν προχώρησε σε μειώσεις συντάξεων που φορτικά του ζητούσε η τρόικα και διέσωσε τον 13^ο και 14^ο μισθό στο δημόσιο. Ενώ διέσωσε τις ελληνικές τράπεζες από την πλήρη κατάρρευση. Αρνήθηκε δε, την είσπραξη του μισθού του ως πρωθυπουργού!

Τι έδωσε;

Έδωσε ένα πρόγραμμα λιτότητας και μαζέματος των ελληνικών οικονομικών, που ούτως ή άλλως ήταν περισσότερο από αναγκαίο.

Προσέξτε:

Την περίοδο που ήταν πρωθυπουργός έκανε μελέτη, μέσω του ΚΕΠΕ, για να ληφθούν άμεσα μέτρα εξοικονόμησης πόρων που δεν θα αγγίζουν την κοινωνία. Ας θυμηθούμε τι πρότεινε:

1. Περικοπές αμοιβών κληρικών κατά 50%. Ούτως ώστε να εξοικονομηθούν 92,5 εκ. ευρώ από τη συνολική δαπάνη των 185 εκ.
2. Κατάργηση αμοιβών διοικήσεων συλλογικών οργάνων. Δηλαδή εξοικονόμηση 8,5 εκ ευρώ.
3. Κατάργηση αμοιβών βουλευτών για συμμετοχή τους στα θερινά τμήματα της Βουλής. Εξοικονόμηση 3 εκ. ευρώ.
4. Κατάργηση αντιμισθίας συνεργατών των βουλευτών. Εξοικονόμηση 11 εκ. ευρώ.
5. Μείωση των μελών της κυβέρνησης, με εξοικονόμηση 2 εκ. ευρώ.
6. Παύση λειτουργίας του τηλεοπτικού σταθμού της Βουλής. Εξοικονόμηση 3 εκ. ευρώ.
7. Μείωση κατά 50% των συντάξεων πρώην πρωθυπουργών. Εξοικονόμηση 2,5 εκ. ευρώ.
8. Μείωση κατά 50% του αριθμού των συμβούλων των υπουργών. Εξοικονόμηση 8 εκ.
9. Κατάργηση των μετακλητών υπαλλήλων, με εξοικονόμηση σχεδόν 62 εκ. ευρώ.

Εδώ,  προκύπτει κι άλλο ερώτημα για τον Αλέξη Τσίπρα: Ευτέλισαν τη δημοκρατία μας όλα αυτά;

Πάμε παρακάτω.  Όλα όσα πρότεινε ο Λουκάς Παπαδήμος, σήκωσαν θύελλα αντιδράσεων στη Βουλή και φυσικά δεν εφαρμόστηκαν ποτέ.

Την ίδια ώρα, ο σημερινός κυβερνητικός θίασος ήταν στα πεζοδρόμια και στις πλατείες, έσπαγε, κατέστρεφε, έβριζε κι αποκαλούσε … Γερμανοτσολιάδες τον ίδιο, τους υπουργούς του και τους βουλευτές των κομμάτων που στήριζαν την κυβέρνησή του. Κι όταν αργότερα έφτασε στην εξουσία ως πρωθυπουργός ο Αλέξης Τσίπρας, προσέλαβε τον… Καρανίκα (ενδεικτικά τον αναφέρω) και εκατοντάδες άλλους, δίνοντάς τους και… υπερωρίες!

Πάμε παρακάτω. Όταν ο Λουκάς Παπαδήμος ολοκλήρωσε το έργο του και υπό την πίεση του Αντώνη Σαμαρά (κυρίως) που βιαζόταν να γίνουν εκλογές για να γίνει πρωθυπουργός, αποχώρησε το ίδιο αθόρυβα όπως είχε έρθει.  Χωρίς να έχει δεσμεύσει τη χώρα στο παραμικρό, πλην του προγράμματος λιτότητας που θα διαρκούσε λίγα χρόνια.

Κι άλλες ερωτήσεις προς τον Αλέξη Τσίπρα:

1. Ποιος ευτέλισε, λοιπόν, τη δημοκρατία μας. Ο τραπεζίτης Παπαδήμος ή ο ίδιος που παραχώρησε αυτοματοποιημένο μνημόνιο μέχρι το 2060 και υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια; Κάτι που είχε αρνηθεί ο Παπαδήμος;
2. Είναι δυνατόν να μπορεί να παραπλανά τόσο πολύ τους Έλληνες διαστρεβλώνοντας ακόμη και την πραγματικότητα ή απλώς θέλει να επαναφέρει προεκλογικά έναν λόγο ανερμάτιστο, λαϊκίστικο, τριτοκοσμικό και δραχμικό; Επενδύοντας στα κατώτατα ένστικτα των ψηφοφόρων του;

Όπως και νάναι, ο Λουκάς Παπαδήμος αποτελεί μια σημαντική περίπτωση επιτυχημένου Έλληνα. Κάτι που αρνείται να κατανοήσει η Αριστερά κι ο Αλέξης Τσίπρας. Ο Παπαδήμος δεν ήταν απλώς ένας διοικητής της ΤτΕ, δεν ήταν απλώς ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας. Δεν ήταν απλώς ο πρωθυπουργός που στήριξαν 225 βουλευτές. Είναι ένας διανοούμενος καθηγητής Πανεπιστημίων, έχοντας διδάξει σε μερικά από τα κορυφαία του κόσμου, όπως το Harvard και το MIT. Έκανε, όμως, το λάθος να μην ενστερνίζεται τις μαρξιστικές ιδέες ή τις θεωρίες συνωμοσίας της Αριστεράς και της Ακροδεξιάς.

Υπό αυτή την έννοια, μόνο ανιστόρητες, ιδεοληπτικές, μικρόψυχες και γεμάτες απαξίωση και μίσος μπορούν να χαρακτηριστούν οι πρόσφατες δηλώσεις του Αλέξη Τσίπρα.

Για μια ακόμη φορά, ο πρωθυπουργός ζυγισθείς ευρέθη ελλιποβαρής….