Case study προς αποφυγήν

Γράφει

ο Γιώργος Αγαλιώτης

Εντάξει η Κύπρος πληρώνει για τα λάθη της ,εμείς το ίδιο ,όλες οι χώρες του Νότου ναι ευθύνονται για τη λάθος οικονομική πολιτική που ακολούθησαν τη τελευταία τουλάχιστον δεκαετία.

Δεκτό να κουρευτούν τα κρατικά ομόλογα ,να μπει νέα δυσβάστακτη φορολογία ακόμη και να κουρευτούν καταθέσεις έστω και αν το πλήγμα είναι ανεπανόρθωτο στη τραπεζική πίστη, με ότι αυτό

 συνεπάγεται για τη συστημική απρόσκοπτη λειτουργία της ενιαίας αγοράς.

Να δεχτώ ακόμη πως αυτά είναι βήματα για ένα ενιαίο τραπεζικό σύστημα που ετοιμάζεται κλπ.

Παρακολουθώντας όμως την εξέλιξη και αντιμετώπιση της κρίσης και στις δύο όχθες του Ατλαντικού διαπιστώνουμε δύο διαφορετικές προσεγγίσεις .

 Η FED ως έσχατος δανειστής και μέσω των προγραμμάτων πιστωτικής χαλάρωσης , διοχετεύει την απαιτούμενη ρευστότητα στο σύστημα έως ότου έλθει η ανάκαμψη . Ήδη οι μακροοικονομικοί δείκτες εμφανίζουν ορατά σημάδια βελτίωσης

Στην άλλη όχθη η ECB αδυνατώντας για λόγους αρχιτεκτονικής της Ευρωζώνης και πολιτικής βούλησης να κάνει το ίδιο ωθεί τις Εθνικές κυβερνήσεις σε προγράμματα λιτότητας τα οποία έως τη σήμερον έχουν τουλάχιστον αμφίβολα αποτελέσματα .
Όλοι όσοι αυτοαποκαλούνται Ευρωπαϊστές προσβλέπουν σε μία Ομόσπονδη Ευρώπη ,με ένα κοινό νόμισμα , μια Κεντρική Τράπεζα σε ρόλο έσχατου δανειστή ,κοινή ακολουθούμενη Οικονομική Πολιτική και κάποια στιγμή στο μέλλον σε ενιαία Ευρωπαϊκή Κυβέρνηση και φυσικά έναν Υπουργό Οικονομικών.

Αυτό είναι το όραμα.

Οι πρωτοκαθεδρίες των οικονομικά ισχυρών χωρών, πολλώ δε μάλλον η υποταγή των αδύναμων οικονομικά χωρών στα Εθνικά συμφέροντα των οικονομικά δυνατών είναι ευνόητο πως θα υπάρχουν στη πορεία αυτή αλλά δεν είναι θεμιτές .

Όμως ακόμη και αν στη πορεία του χρόνου αποδειχθεί πως μέσω της ακολουθούμενης πολιτικής στην Ευρώπη θα έλθει η ολοκλήρωση και η ομοσπονδοποίηση, ο πολιτικός τρόπος που χειρίζονται τα θέματα οι σημερινές πολιτικές ηγεσίες και επιβάλλουν τη θέλησή τους στους αδύναμους κρίκους της αλυσίδας, θα είναι case study προς αποφυγήν στις σχολές πολιτικής οικονομίας του μέλλοντος .

Τέλος μετά λύπης μου η σημερινή «Μαύρη Τρίτη», σηματοδοτεί μια αντίστροφη πορεία δείχνοντας πως όταν έλθει η ώρα της Ευρωπαϊκής Πολιτικής και Οικονομικής Ολοκλήρωσης ίσως τα περισσότερα των Εθνικών κρατών, οι λαοί και οι ηγεσίες τους να μη θέλουν πλέον να ακολουθήσουν ή ακόμη χειρότερα σηματοδοτεί την είσοδο σε μία νέα περίοδο οικονομικής και πολιτικής αστάθειας η οποία μαθηματικά θα οδηγήσει στη διάσπαση της Ευρωζώνης και στην αποστροφή προς το νόμισμά της το σημερινό νομισματικό έκτρωμα που ονομάζουμε "ευρώ" .

Κατά τα άλλα φταίνε όπως πάντα οι αγορές οι οποίες εδώ και πολύ καιρό έχουν εντοπίσει το πρόβλημα και παίζουν ανοιχτά το στοίχημα.

Ειδικά δε όσον αφορά τους ρυθμούς αντίδρασης , οι αγορές βρίσκονται έτη φωτός μπροστά στις εξελίξεις από μια Ευρωπαϊκή Πολιτική ηγεσία που κάθε μέρα που περνάει θυμίζει ερευνητή αλχημιστή ο οποίος πειραματίζεται !