Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος
Όποιος μελετά την σύγχρονη ελληνική ιστορία αντιλαμβάνεται μέσα από τις σελίδες της ό,τι σε όλες τις περιόδους στις οποίες η ελληνική πλευρά ήταν ευάλωτη ή πολιτικά ασταθής, υπήρξαν τεράστια προβλήματα με τους εξ ανατολών γείτονες.
Κάποια κατέληξαν σε κρίσεις και τραγωδίες.
Να θυμηθούμε το 1955 στο μικρό κενό που δημιουργήθηκε από τον θάνατο του Παπάγου, που στο άψε σβήσε δημιουργήθηκαν τα Δεκεμβριανά στην Κωνσταντινούπολη;
Να θυμηθούμε τα γεγονότα στην Κύπρο το 1963, όταν στην Ελλάδα κορυφωνόταν η αντιδικία του «ανένοδοτου» που είχε κηρύξει ο Γεώργιος Παπανδρέου κι η εσωτερική κατάσταση θύμιζε εμφύλιο πόλεμο;
Να θυμηθούμε το 1967 που η θλιβερή χούντα του Παπαδόπουλου ήθελε να κάνει πόλεμο με τους Τούρκους και καταλήξαμε ν’ αποσύρουμε την ελληνική Μεραρχία, που είχε ως συνέπεια την ουσιαστική αποδυνάμωση της μεγαλονήσου, με κορύφωση την αδυναμία ουσιαστικής αντίστασης στην εισβολή του 1974;
Να θυμηθούμε τα γεγονότα του 1974 και τον Αττίλα, όταν η χώρα ήταν ουσιαστικά ακυβέρνητη;
Να θυμηθούμε, την ίδια χρονιά τον Αττίλα 2, μόλις ανέλαβε ο Καραμανλής κι επιχειρούσε να μαζέψει τ’ αμάζευτα που άφησαν πίσω τους οι άφρονες στρατιωτικοί;
Να θυμηθούμε τα Ίμια, τις ώρες που μόλις είχε αναλάβει την πρωθυπουργία ο Σημίτης κι μερικοί άφρονες –και της δικής μας πλευράς- ήταν μη ελεγχόμενοι;
Να τονίσουμε και κάτι ακόμη;
Η ίδια η σύγχρονη ιστορία μα ες διδάσκει ότι όσες φορές οι Τούρκοι πολιτικοί και στρατιωτικοί βρέθηκαν στριμωγμένοι, είτε από τις πολιτικές επιλογές τους είτε από την πίεση της κοινής τους γνώμης για εσωτερικά ζητήματα, «εφηύραν» ελληνοτουρκικές κρίσεις.
Για ποιον λόγο τα αναφέρω αυτά;
Επειδή αυτή τη στιγμή συμβαίνουν και τα δυο.
Εμείς είμαστε αδύναμοι από τα οικονομικά προβλήματα που έχει προκαλέσει η κρίση κι οι Τούρκοι στριμωγμένοι από όλες τις πλευρές στα εσωτερικά κι εξωτερικά τους κεφαλαιώδη ζητήματα.
Κι επειδή, αυτή τη στιγμή η τουρκική κινητικότητα και η εν γένει προκλητικότητα στην Κύπρο, δείχνει να κορυφώνεται, πέριξ των κυπριακών κοιτασμάτων φυσικού αερίου.
Αναλύοντας τα δεδομένα δεν μπορούμε να μη σταθούμε σε δυο σημαντικές παραμέτρους.
Η πρώτη, αφορά εμάς κι έχει να κάνει με την οικονομική στενότητα που έχουμε αλλά και την διαφαινόμενη πολιτική αστάθεια πέριξ του πολιτικού μας σκηνικού.
Βρισκόμαστε σε πολύ λεπτό σημείο, πολύ περισσότερο αφού η Κύπρος έχει παίξει καλά το πολιτικό της παιγνίδι κι έχει συνάψει σημαντικές συμφωνίες τόσο με το Ισραήλ, όσο και με τις ΗΠΑ. Κάτι που δεν έχουμε κάνει εμείς, είτε από ιδεοληψίες είτε από ανικανότητα είτε επειδή είμαστε «πνιγμένοι» στην γκρίζα κι άραχλη καθημερινότητά μας.
Η δεύτερη παράμετρος, αφορά τους Τούρκους κι έχει να κάνει με την δύναμη που νιώθει ότι έχει ο Ερντογάν, αλλά και τα πολλά ανοιχτά μέτωπα που έχει δημιουργήσει.
Κανένα απ’ αυτά δεν κλείνει, παρ’ ότι γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του όλες τις μεγάλες δυνάμεις του κόσμου.
Παλαιότεροι κι έμπειροι διπλωμάτες φοβούνται ότι ο Τούρκος σύγχρονος σουλτάνος, βλέπει το πεδίο της Ανατολικής Μεσογείου ως πεδίο το οποίο θα μπορούσε να τον ενισχύσει πολιτικά. Τόσο στο εσωτερικό του όσο και στο εξωτερικό, πολύ περισσότερο αν αναλογιστούμε ότι στους περιπάτους του τουρκικού ερευνητικού σκάφους εντός των οικοπέδων της Κύπρου, η αντίδραση Ευρώπης κι ΗΠΑ ήταν «χλιαρή».
Είναι και κάτι ακόμη.
Η ύπαρξη του ισλαμικού φόβητρου Isis, βρίσκεται στα σύνορα της Τουρκίας κι ο Ερντογάν παίζει το δικό του χαρτί απέναντι στην προβληματισμένη, αν όχι φοβισμένη Δύση.
Οι διπλωμάτες που αναφέραμε προηγουμένως ισχυρίζονται ότι ο Τούρκος σουλτάνος θεωρεί ότι η Δύση τώρα τον έχει ανάγκη, άρα μπορεί να κλείσει τα μάτια στις προκλήσεις και τις τακτικές του.
Το θέμα, λοιπόν, είναι ιδιαιτέρως σημαντικό.
Η σύγχρονη ιστορία μας διδάσκει και κάτι ακόμη:
Ότι αν ξεκινήσει μια κρίση δύσκολα μαζεύεται.
Τόσο στη γειτονική χώρα, όσα κι εδώ στη χώρα μας.
Ας μη ξεχνάμε ότι τόσο εδώ όσο κι απέναντι κυριαρχούσαν οι διάφορες ψευτοπατριωτικές κραυγές, οι μεγαλοϊδεατισμοί κι οι κορώνες του λαϊκισμού.
Υπό αυτή την έννοια χρειάζεται νηφαλιότητα κι ομοψυχία.
Οφείλουμε δε να παραδεχτούμε ότι η επίσκεψη του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, προχθές, στο Πεντάγωνο κι οι συνομιλίες του με τον απερχόμενο υπουργό Εθνικής Άμυνας, είναι θετικό γεγονός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου