Φώτιος - Φανούριος, ο ελαχιστότατος!

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Έχω αναφερθεί επανειλημμένως στην καιροσκοπική τακτική του Φώτη Κουβέλη, ο οποίος δεν χρειάστηκε παρά έναν χρόνο για να διαλύσει το κόμμα του και να καταστεί ένας ακόμη γυρολόγος του πολιτικού συστήματος.

Για να λέμε τα πράγματα όπως ακριβώς είναι, οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε ότι με τη στήριξή του στην κυβέρνηση που προέκυψε μετά τις εκλογές του 2012, έκανε μια τεράστια υπέρβαση κι έδειξε ότι μπορεί νε εξελιχθεί σε μια δύναμη πολιτικής σταθερότητος με μεταρρυθμιστικά χαρακτηριστικά.

Φευ! Η πολιτεία των υπουργών και στελεχών της ΔΗΜΑΡ στην κυβερνητική τους θητεία, άλλα έδειξε. Δογματισμοί κι ιδεοληψίες βρέθηκαν στην ημερησία διάταξη και συχνά πυκνά προκάλεσαν «ασφυξία» και παλινδρομήσεις στην κυβερνητική πορεία. Η δε ακατανόητη αντίδρασή με την αποχώρησή του από την κυβέρνηση όχι μόνο επέφερε τα τραυματικά ποσοστά των ευρωεκλογών, αλλά έβαλε όλη τη ΔΗΜΑΡ σε μια άνευ προηγουμένου περιδίνηση.

Εν συνεχεία, με τη στάση και τα ήξεις αφίξεις στο ζήτημα της προεδρικής εκλογής με την οποία φλερτάρισε εντόνως σε προσκήνιο και παρασκήνιο, έδειξε το πρόσωπο ενός καιροσκόπου του πολιτικού συστήματος.

Με τη χθεσινή του στάση συμφώνως με την οποία προανήγγειλε την επιστροφή του στον ΣΥΡΙΖΑ από τον οποίο είχε αποκοπεί με φωνασκίες το 2010, κλείνει έναν κύκλο πολιτικής περιπλάνησης.

Ο Φώτης Κουβέλης βλέπει προφανώς ότι με την επιστροφή του στον ΣΥΡΙΖΑ, θα έχει περισσότερες πιθανότητες να κάνει πράξη το θέλημά του και να διαβεί ως ανώτατος άρχων τις υψηλές πύλες του Προεδρικού Μεγάρου.

Φυσικά, ουδόλως τον απασχολεί το γεγονός ότι η χώρα δεν χρειάζεται άμεσες εκλογές, ουδόλως τον απασχολεί ότι η συντριπτική πλειοψηφία της κοινής γνώμης είναι αντίθετη στο ενδεχόμενο αυτό.

Δεν γνωρίζω ποια επιχειρήματα θα αναζητήσει ο Φώτης Κουβέλης για να αντιτάξει απέναντι σ’ όσους θα τον αποκαλούν καιροσκόπο ή περιπλανώμενο πολιτικό ηγέτη.

Εκείνο που γνωρίζω είναι ότι και στην πολιτική, ο καθείς κοιμάται όπως στρώνει…

Ο Φώτης Κουβέλης αποδεικνύεται μικρός, ελαχιστότατος, για να μπορέσει να μείνει στην ιστορία της Αριστεράς, όπως έδειξε ότι μπορεί να συμβεί με την υπέρβασή του το 2012…