Οι κρατικοδίαιτοι μανδαρίνοι, οι ανοησίες τους κι οι εστίες διαφθοράς…

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Οι λογής λογής κρατικοδίαιτοι πολιτικοί κι υπηρεσιακοί παράγοντες, οι εραστές της γραφειοκρατίας κι οι στρουθοκάμηλοι της διαφθοράς, δεν λένε να κάτσουν ήσυχοι.

Μετά από τον περιβόητο Καραβίτη που έκανε μια ολόκληρη χώρα άνω κάτω με τα λάθη του ΕΝΦΙΑ, ήρθε προχθές μια άλλη κυρία, γραμματέας εσόδων η ιδιότητά της, Κατερίνα Σαββαϊδου τ’ όνομά της, να κάνει άνω κάτω την αγορά.

Η κυρία αυτή, γνήσιο τέκνο των σοσιαλκρατιστών του δημοσίου τομέα, αποφάσισε ότι οι εταιρικές παροχές προς τα στελέχη των επιχειρήσεων, θα αποτιμώνται σε χρήμα, άρα θα φορολογούνται!

Η ασάφεια του νόμου και της εγκυκλίου που ακολούθησε προς τις ΔΟΥ, προϊόν βαθειάς αγραμματοσύνης, το μόνο που κατάφερε ήταν να κάνει άνω κάτω την αγορά.

Κι όχι μόνο αυτό. Να δημιουργήσει προϋποθέσεις για νέες εστίες διαφθοράς πέριξ του δημοσίου.

Τι συνέβαινε, όμως, μέχρι τώρα κι ήταν πάγια τακτική όλων των μεγάλων επιχειρήσεων και δη σ’ όλο τον κόσμο;

Η επιχείρηση, προσέφερε κινητό τηλέφωνο στα στελέχη της.

Όχι για να κάνουν δωρεάν τηλέφωνα, μα για να συνομιλούν με πελάτες της επιχείρησης ακόμη και σε ώρες εκτός ωραρίου εργασίας.

Η επιχείρηση προσέφερε σε κάποια κορυφαία στελέχη της, μια πιστωτική κάρτα, ούτως ώστε να δαπανούν από εκεί χρήματα που απαιτούνται για τις δουλειές της, όπως ένα γεύμα εργασίας ή η αγορά ενός δώρου προς ένα στέλεχος μιας άλλης εταιρείας με την οποία υπάρχει επωφελής συνεργασία ή προσδοκάται μια τέτοια.

Η επιχείρηση προσέφερε σε κάποια στελέχη της, αυτοκίνητα για να εξυπηρετούν τις εργασίες της κι όχι να κάνουν τις βόλτες τους.

Ειδικά με το ζήτημα παροχής αυτοκινήτων σε στελέχη τους, πολλές επιχειρήσεις συντηρούσαν –με προφανή οφέλη για το Κράτος- ολόκληρο τον κλάδο της πώλησης αυτοκινήτων στον τόπο μας, μέσω του leasing.

Είναι, μάλιστα, χαρακτηριστικό, ότι οι περισσότεροι εργαζόμενοι που λαμβάνουν τέτοιες παροχές, υπογράφουν έγγραφα συμφώνως με τα οποία αυτές γίνονται με τη  βούληση της εταιρείας κι όχι ως υποχρέωση προς εκείνους.

Εξ ου και δεν ήταν ανταλλάξιμες με χρήμα.

Όχι, λέει η στυγνή γραφειοκράτης, γνήσιο τέκνο του μπολσεβοκρατούμενου, αριστεροδέξιου δημόσιου τομέα.

Αυτά είναι παροχές προς τον εργαζόμενο και πρέπει να φορολογούνται.

Οι πρώτοι και μόνοι που έτριψαν τα χέρια τους ήταν κάποιοι εξ εκείνων των ελεγκτών των ΔΟΥ, που ουδείς έχει ενδιαφερθεί για τον τρόπο που ενώ έφτασαν από τα χωριά τους με μπαλωμένα παπούτσια, έχουν βρεθεί με τεράστιες ακίνητες περιουσίες και καταθέσεις που καταλήγουν σε πολλά μηδενικά.

Εκείνοι που σήμερα –ας λέμε τα πράγματα με το όνομά τους- παζαρεύουν ακόμη κι ένα πενηντάρικο για χαρτζιλίκι!

Εκείνοι που θα παζάρευαν πενηντάρικο πενηντάρικο τα έξοδα των επιχειρήσεων για εταιρικά κινητά τηλέφωνα ή για εταιρικές πιστωτικές κάρτες, κλείνοντας το μάτι στον επιχειρηματία ή τον λογιστή του…για να τους τακτοποιήσει μ’ ένα ποσό όσο με το ΔΙΒΕΕΤ που…χάνεται, για να έχει ήσυχο το κεφάλι του….

Ή μήπως δεν είναι έτσι;

Ή μήπως δεν τα γνωρίζουμε όλοι, αλλά επικρατεί μια άνευ προηγουμένου ομερτά, είτε από τον φόβο της πολυνομίας είτε από την εκδικητικότητα των κρατικοδίαιτων εκβιαστών;

Μου έλεγε προσφάτως επιχειρηματίας βαθειά πληττόμενος από την κρίση, ότι έχει αποφασίσει από εδώ και στο εξής να μη δώσει ούτε πέντε ευρώ δωράκι σ’ εκείνους τους γραφειοκράτες που δήθεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα του Κράτους.

«Η πείνα τους χαρά μου», είπε χαρακτηριστικά.

Το ζήτημα είναι τι θα γίνει επιτέλους με όλους αυτούς τους κρατικοδίαιτους υπηρεσιακούς παράγοντες που αρνούνται πεισματικά να κατανοήσουν ότι το πάρτι από τα δανεικά τελείωσε κι ότι πρέπει επιτέλους να φτιάξουμε Κράτος;

Το ζήτημα είναι τι θα γίνει με όλους εκείνους που αναζητούν κι επινοούν νέες μεθόδους να ταλαιπωρούν τις επιχειρήσεις και την αγορά και δη για ίδιο όφελος;

Το ζήτημα είναι τι θα γίνει με πολιτικούς και κόμματα που αντί να μειώνουν το Κράτος, το μεγεθύνουν κι εγκαθιδρύουν νέες εστίες κρατισμού, κρατικής παρέμβασης και διαφθοράς;

Το ζήτημα είναι τι θα γίνει μ’ εκείνους που ακούνε μεταρρυθμίσεις κι ανεβάζουν πυρετό;

Τι θα γίνει μ’ εκείνα τα κόμματα που για το μόνο που νοιάζονται είναι να καταλάβουν –για πρώτη φορά λένε- την εξουσία για να ….ξαναβολέψουν εκείνους που…ξεβολεύτηκαν;

Τι θα γίνει με τα κόμματα που αντί να προχωρήσουν σε κατάργηση του τεράστιου Κράτους, εκείνα κάνουν ότι μπορούν για να το συντηρούν;

Ποιος επιτέλους θα νοιαστεί για να δημιουργηθεί ένα Κράτος μικρότερο, καλύτερο, πιο παραγωγικό και κυρίως ένας Κράτος - συμπαραστάτης κι όχι δυνάστης του πολίτη;

Υπάρχει ελπίδα;

Φοβάμαι όχι!

Αν ο τόπος έχει πολιτικούς προσηλωμένους στον κρατισμό, σαν κι αυτούς που κυβερνούν, ενώ όσοι περιμένουν στην ουρά για να κυβερνήσουν είναι ασυγκρίτως φανατικότεροι οπαδοί του ρόλου και της μεγέθυνσης του Κράτους, δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα…

Αν αναλογιστούμε μάλιστα, ότι ο πρώην υπουργός και υποτιθέμενα «γαλουχημένος» στον …ιδιωτικό τομέα, Γιάννης Μιχελάκης, εκστόμισε στην εκπομπή του Χατζηνικολάου ότι με την ….φορολόγηση των πιστωτικών καρτών θα …εντοπιστεί το…μαύρο χρήμα, τότε …φέξε μου και γλίστρησα…

Πόση ανοησία μπορεί ν’ αντέξει αυτός ο λαός;

Υστρ. 1: Το γεγονός ότι μετά τον σάλο που δημιουργήθηκε απέσυραν τη διάταξη της κρατικοδίαιτης κυρίας κι εξέδωσαν διευκρινιστική εγκύκλιο περί του τι ισχύει ή όχι, καταδεικνύει την ανοησία τους.

Η κυρία, όμως, παραμένει ακόμη στη θέση της, όπως και πλείστοι όσοι χαρτογιακάδες, ανίκανοι να συντάξουν ακόμη κι ένα κείμενο του τύπο «Λόλα να ένα μήλο, κόκκινο σαν τη μαμά Σοβιετική Ένωση»….

Υστρ.2 : Για την κυρία δεν άκουσα το παραμικρό από φιλοκυβερνητικούς βουλευτές και εφημερίδες προσκείμενες στη Νέα Δημοκρατία.

Κατά τα άλλα τους έφταιγε ο…Θεοχάρης.