Περί φορολογίας

Γράφει

ο Στέφανος Μάνος

Πίσω από την ασύμμετρα υψηλή φορολογία κρύβεται η υπόθεση ότι η μεγάλη περιουσία αποκτήθηκε παράνομα (από κλοπιμαία και φοροδιαφυγή). Άλλοτε είναι έτσι και άλλοτε όχι. Κρύβεται επίσης το εξαιρετικά διαδεδομένο αίσθημα του φθόνου (γιατί έχει αυτός κάτι που δεν έχω εγώ). Κρύβεται επίσης η αθλιότητα της δημόσιας διοίκησης που, επειδή δεν είναι ικανή να εντοπίσει τη φορολογική ύλη, φορολογεί υπέρμετρα και άδικα εκείνη την ύλη που έχει ήδη βρει. 

Πρόσφατο παράδειγμα ο ΕΝΦΙΑ. 

Χρειαζόντουσαν 2,8 δις, αλλά βεβαίωσαν 4,3 υπολογίζοντας ότι ένα 35% δεν θα πλήρωνε. 

Η επιβάρυνση όσων πλήρωσαν ήταν υπέρμετρη.

Θέλω να παραθέσω μερικές σκέψεις

για τη φορολογία.

1.      Επιβάλλονται φόροι στους πολίτες προκειμένου να χρηματοδοτηθούν οι κρατικές δραστηριότητες . Αν οι κρατικές δραστηριότητες είναι περιορισμένες και χαμηλού κόστους, η φορολογία παραμένει χαμηλή.

     
      2.      Οι πολίτες συνεισφέρουν στα κρατικά βάρη ανάλογα με τις δυνάμεις τους. Παραβίαση της αρχής αυτής "ανάλογα με τις δυνάμεις τους" πρέπει να είναι απαράδεκτη.

     
     3.      Η φορολογία για να είναι αποτελεσματική (δηλαδή να επιτρέπει τη συλλογή της με το χαμηλότερο δυνατό κόστος) πρέπει να είναι απλή και ευρέως κατανοητή.

     4.      Φόροι υπέρ τρίτων δεν πρέπει να υπάρχουν. Διότι διαχέουν φορολογικά βάρη στους πολίτες και έτσι αλλοιώνεται και πάντως δεν ελέγχεται η αρχή "ανάλογα με τις δυνάμεις τους". Δεν πρέπει να υπάρχουν και διότι εκπαιδεύουν τους τρίτους (για τους οποίους ο φόρος) ότι μπορούν να πλουτίζουν άκοπα σε βάρος των άλλων.

    5.       Οι περισσότεροι άνθρωποι φιλοδοξούν να σχηματίσουν κάποια περιουσία. Την αποκτούν είτε κληρονομώντας την, είτε από τις αποταμιεύσεις τους. Η φορολογία της περιουσίας στηρίζεται σε μαρξιστική θεώρηση του κόσμου και στην αδήριτη ανάγκη συγκέντρωσης χρημάτων για την κάλυψη των κρατικών δαπανών. Μπροστά στην ανάγκη, το κράτος καταφεύγει σε κυνικά ανήθικη πρακτική.

   6.      Προϋπόθεση για ην οικονομική ανάπτυξη είναι οι επενδύσεις. Για τις επενδύσεις προϋπόθεση είναι η ύπαρξη κεφαλαίων. Η περιουσία είναι το κεφάλαιο όποιου επιθυμεί να αναλάβει επιχειρηματική δράση. Όταν η περιουσία φορολογείται περιορίζεται η αξία της και συνεπώς περιορίζεται η ικανότητά της να στηρίξει ανάπτυξη.

   7.      Η περιουσία διακρίνεται σε ακίνητη και κινητή. Όταν φορολογείται η ακίνητη συμβαίνουν όσα έγραψα στο σημείο 6. Όταν φορολογείται η κινητή συμβαίνει ότι και για την ακίνητη και επιπλέον η κινητή (καταθέσεις, πλοία, έργα τέχνης, κοσμήματα) εξαφανίζεται (για να μη φορολογηθεί).

8.       Η φοροδιαφυγή περιορίζεται όταν οι πολίτες έχουν την πεποίθηση ότι τα λεφτά τους πιάνουν τόπο. Όταν οι κρατικές υπηρεσίες προσφέρουν υψηλού επιπέδου υπηρεσίες αντίστοιχες με τα λεφτά που εισπράττουν. Παιδεία και υγεία είναι δύο τομείς όπου οι πολίτες θα μπορούσαν, με τα λεφτά που πληρώνουν για φόρους, να έχουν πολύ καλύτερες υπηρεσίες.

9.      Η διαπίστωση ότι τα λεφτά πιάνουν τόπο είναι ευκολότερη όταν η χρηματοδοτούμενη δαπάνη είναι κοντά σε αυτόν που πληρώνει. Η εγγύτητα αυτή καθιστά και την χρηματοδοτούμενη αρχή πιο προσεκτική στο πως ξοδεύει τα χρήματα. 

     Παράδειγμα: 

    Από το σύνολο των φόρων που πληρώνετε 280 € πηγαίνουν στο Υπουργείο Υποδομών
    για την       κατασκευή δρόμων. Έκανε δρόμους; δεν ξέρετε. Τους έκανε καλά; δεν ξέρετε; 

    Πληρώσατε όμως τους φόρους σας. Μία φορά την εβδομάδα χρησιμοποιείτε την Αττική οδό και
    πληρώνετε 2,80 € επί 2. Σε 50 εβδομάδες θα έχετε πληρώσει 280 €. Μολονότι σας ενοχλεί ότι
    πληρώνετε 2,80 €, τη χρησιμοποιείτε διότι πάτε πιο γρήγορα, είναι ασφαλής, η άσφαλτος είναι σε       καλή κατάσταση. 
   Αν αλλάξουν οι συνθήκες θα πάψετε να τη χρησιμοποιείτε. 
    Στη δεύτερη περίπτωση, της Αττικής οδού, εσείς έχετε τον έλεγχο.

Πίσω από την πρόταση μου να γίνουν όλοι οι Δήμοι απολύτως αυτοχρηματοδοτούμενοι από τους δημότες τους, κρύβεται αυτή η φιλοσοφία. Ο έλεγχος της δημοτικής δαπάνης θα περάσει στους δημότες και οι δήμοι θα γίνουν φυτώρια αναπτυξιακών πρωτοβουλιών.