Ο έντιμος συμβιβασμός κι η εσωτερική κατάσταση

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Αφού γύρισαν τη μισή Ευρώπη ο Τσίπρας και ο showman Βαρουφάκης, αφού εισέπραξαν τσάι και συμπάθεια απ’ όσους συνάντησαν κι αφού δήλωσαν υπερήφανα ότι «δεν εκβιαζόμαστε», ήρθε και το κερασάκι από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για να δέσει το γλυκό.

Οι ασυναρτησίες της «επανάστασης» και της εικονικής διαπραγμάτευσης, είναι ηλίου φαεινότερο ότι αφορούσαν μόνο το εσωτερικό εκλογικό ακροατήριο της κυβέρνησης.

Η δε απλή λογική –και μόνο- αναφέρει ότι η

χθεσινή απόφαση της ΕΚΤ να μη δέχεται πλέον ελληνικά ομόλογα, ήταν περισσότερο από επιβεβλημένη.

Διαφορετικά, ο Ντράγκι θα βρισκόταν υπόλογος, ακόμη και για απιστία, ειδικά μετά τις άφρονες δηλώσεις Τσίπρα και Βαρουφάκη, ότι η Ελλάδα δεν βρίσκεται πλέον σε πρόγραμμα – μνημόνιο.

Το ζήτημα τώρα είναι ότι οι ελληνικές τράπεζες θ’ αντιμετωπίσουν πρόβλημα.

Μέχρι τώρα δανείζονταν με 0,05% επιτόκιο και τώρα πλέον με 2,55%!

Οι οικονομολόγοι ισχυρίζονται ότι η μεσοσταθμική τους επιβάρυνση θα κυμανθεί περίπου στο 0,7% και το επιπλέον κόστος τους θα αγγίξει περίπου το 1,2 δις €.
Περίπου 75 δις € της ΕΚΤ προς τις ελληνικές τράπεζες μετατρέπονται σε ELA, o οποίος -διευκρινίζω για όσους καταλαβαίνουν- δεν είναι ταμιευτήριο αλλά εργαλείο κινδύνου.

 Ο ELA, επιπλέον, δεν επιτρέπει τα χρήματά του να γίνουν έντοκα γραμμάτια του ελληνικού δημοσίου και θα δυσκολευτεί πολύ να δεχθεί ως ενέχυρο δάνεια του χαρτοφυλακίου των τραπεζών όταν υπάρχουν τα ομόλογα του EFSF σ’ αυτές.

Η στροφή γίνεται πιο δύσκολη για την κυβέρνηση αλλά χωρίς αυτή και την ολοκλήρωση της αξιολόγησης την 1η Μαρτίου θα δυσκολευτεί  να πληρώσει συντάξεις και μισθούς.

Το δε βέβαιο είναι ότι η Ευρώπη δεν δέχεται την αμφισβήτηση, ούτε τον αντικομφορμισμό του ΣΥΡΙΖΑ κι όσων των εκφράζουν.

Κι απ’ όποια πλευρά κι αν το δει κάποιος, πέφτουν στο κενό οι διαβεβαιώσεις που έδιναν οι ηγήτορες του ΣΥΡΙΖΑ στο ελληνικό εκλογικό σώμα, ότι τάχα υπήρχαν ευήκοα ώτα των θέσεών τους στην Ευρώπη.

Όποιους είδαν, τους είπαν ότι πρέπει να συνεχίσει η Ελλάδα να τηρεί τις δεσμεύσεις της.

Το δε απόρρητο έγγραφο των Γερμανών που διέρρευσε, ομού με την απόφαση της ΕΚΤ, είναι δηλωτικό της κατάστασης, της διάθεσης και των προθέσεων των δανειστών.

Είναι σαφές ότι η ελληνική κυβέρνηση πραγματεύεται από τη θέση του πιο ανίσχυρου παίκτη και με τα μάτια της στραμμένα στο εσωτερικό.

Κι όσο πιο γρήγορα απομακρυνθεί ο τόπος από την «ατμόσφαιρα ρήξης», τόσο πιο γρήγορα θα υπάρξει η επανένταξή του στον μονόδρομο που υπάρχει.

Είναι βέβαιο ότι έχουν γίνει συζητήσεις για «πρόγραμμα γέφυρα» ή όπως αλλιώς θα ονομαστεί ένα νέο μεσοπρόθεσμο μνημόνιο.

Το οποίο θα ενσωματώνει την αξιολόγηση του προηγουμένου και θα συνδέει την παλιά προσπάθεια με τη νέα.

Ο έντιμος συμβιβασμός είναι η καλύτερη λύση για τον τόπο.

Μακριά από κακοτοπιές κι επαναστατικές διαθέσεις.

Μακριά από τα βράχια της 28^ης Φεβρουαρίου.

Μακριά από το …ατύχημα.

Ίσως οι προγραμματικές δηλώσεις του νέου πρωθυπουργού, προβάλλουν ως μια ευκαιρία που θα επανατοποθετηθεί ο έντιμος συμβιβασμός.

Εκτός αν αναζητά το ατύχημα…

Την ίδια ώρα και πριν την διαταγή σιωπητηρίου από το Μαξίμου, οι υπουργοί της κυβέρνησης, προανήγγειλαν απίστευτα πράγματα, τα οποία μαθηματικά οδηγούν στο ατύχημα.

Να θυμηθούμε μερικά;

Ο Σταθάκης προανήγγειλε ότι σταματούν οι ιδιωτικοποιήσεις των περιφερειακών αεροδρομίων.

Ο Δρίτσας προανήγγειλε την παύση ιδιωτικοποίησης του ΟΛΠ και του ΟΛΘ.

Ο Λαφαζάνης προανήγγειλε την παύση ιδιωτικοποίησης ΔΕΗ, ΑΔΜΗΕ κι ΕΛΠΕ, την κατάργηση των εφαρμοστικών νόμων, 12 χιλιάδες ευρώ αφορολόγητο και κατάργηση του ΕΝΦΙΑ για τους αγρότες.

Ο Βούτσης κι ο Κατρούγκαλος, ανακαλούν τις απολύσεις και διαθεσιμότητες που έγιναν στο δημόσιο, στα πλαίσια του μνημονίου.

Ο Κουράκης προανήγγειλε την επιστροφή των διοικητικών υπαλλήλων που απομακρύνθηκαν από τα Πανεπιστήμια, των διαθεσίμων καθηγητών και των σχολικών φυλάκων.

Ο δε Στρατούλης προανήγγειλε την αναστολή του νόμου που προβλέπει νέο τρόπο στον υπολογισμό των συντάξεων.

Πού πάμε;

Και πώς όλοι αυτοί θα δεχθούν –αν κι όταν- τον αναγκαίο έντιμο συμβιβασμό;

Αναζητούνται εύηχες κι επικοινωνιακές λέξεις κι έννοιες, που θα βαφτίζουν το κρέας ψάρι…