η Χριστίνα Ταχιάου
Με αφορμή τα όσα γράφονται για την απόρριψη της αίτησης άρσης ασυλίας του Άδωνι Γεωργιάδη από το Κοινοβούλιο με 216 «κατά» και μόλις 1 «υπέρ», νιώθω υποχρεωμένη να αιτιολογήσω την ψήφο μου.
Ψήφισα κατά της άρσης ασυλίας επειδή αυτό επέβαλε η συνείδηση και η λογική μου, μετά τη μελέτη της δικογραφίας. Να διευκρινίσω, στο σημείο αυτό, ότι κατά το Σύνταγμα και το νόμο, όταν η Βουλή καλείται να αποφασίσει για την άρση της ασυλίας βουλευτή, δεν εξετάζει τη
βασιμότητα της κατηγορίας. Εξετάζει μόνον δύο πράγματα:
α) αν το καταγγελόμενο αδίκημα “συνδέεται με την πολιτική ή κοινοβουλευτική δραστηριότητα του βουλευτή” και β) αν η δίωξη ή η μήνυση ή έγκληση “υποκρύπτει πολιτική σκοπιμότητα”.
Το αδίκημα για το οποίο κατηγορείται ο Άδωνις Γεωργιάδης είναι η μη έκδοση φορολογικών στοιχείων, αδίκημα το οποίο, σαφώς, δεν συνδέεται ούτε με την πολιτική ούτε με την κοινοβουλευτική του δραστηριότητα. Όμως, εξετάζοντας τις περιστάσεις υπό τις οποίες έγινε η καταγγελία, και γνωρίζοντας την «πολιτεία» του καταγγέλοντα, έκρινα –όπως κι άλλοι 215 βουλευτές- ότι η καταγγελία υποκρύπτει πολιτική σκοπιμότητα. Ότι έγινε προκειμένου να κερδίσει δημοσιότητα ο καταγγέλλων, ο οποίος είναι – κάτι σαν – πολιτευτής ενός ευρύτερου χώρου μιας λαϊκίστικης δεξιάς και μοιάζει να έχει μένος κατά του Άδωνι Γεωργιάδη. Γι αυτό ψηφίσαμε κατά της άρσης ασυλίας κι όχι επειδή υπάρχει συντεχνιακή λογική, κουκούλωμα και μεταξύ κατεργαραίων σύμπνοια.
«Μήπως αυτή η τοποθέτηση έρχεται σε αντίθεση με την πάγια διατυπωμένη θέση του Ποταμιού περί αναθεώρησης του άρθρου 63 του Συντάγματος που παρέχει ασυλία;» θα ρωτήσει κάποιος. Όχι, το αντίθετο. Η θέση του Ποταμιού είναι «Να αναθεωρηθεί το άρθρο 63 που παρέχει ασυλία στους βουλευτές. Οι βουλευτές πρέπει να προσφεύγουν στην προστασία της Βουλής μόνον όταν θεωρούν ότι η δίωξή τους είναι πολιτική ή καταχρηστική, όπως συμβαίνει στη Βρετανία. Όχι να τη διαθέτουν αυτοδίκαια, ακόμη και όταν κατηγορούνται για εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου» Δηλαδή, εάν ερχόταν ο Άδωνις Γεωργιάδης και ζητούσε την ψήφο μου για να του χορηγηθεί ασυλία για μια τέτοια υπόθεση, θα του την έδινα.
Έως ότου γίνει πράξη η εφαρμογή της πρότασής μας, καλώς ισχύει κι εφαρμόζεται η προστασία του άρθρου 83 του Κανονισμού της Βουλής για την περίπτωση της πολιτικής σκοπιμότητας.
Δεν μπορώ, επίσης, και να αγνοήσω την πραγματικότητα της κουλτούρας της εύκολης προσφυγής στη δικαιοσύνη, για να το θέσω κομψά. Εάν δεν υπήρχε κάποιου είδους προστασία, ορισμένοι βουλευτές μπορεί να περνούσαν περισσότερο χρόνο στην Ευελπίδων παρά στο Κοινοβούλιο.
Η Χριστίνα Ταχιάου είναι βουλευτής Α' Θεσσαλονίκης με Το Ποτάμι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου