Μεταξύ μας με καφέ και με τσιγάρο (Νο 31)

Το εβδομαδιαίο χρονογράφημα του grpost,

δια χειρός Πέμυς Γκανά

Η παραλία.

Hallo, hallo....

Ένα μπάνιο είπε να κάνει η γυναίκα και της βγήκε ξινό.

Γιατί πως να το κάνουμε, ναι μεν έχουμε τις καλύτερες, ομορφότερες, γαλανότερες, αλμυρότερες, καθαρότερες θάλασσες του κόσμου, έχουμε και παραλίες που σφύζουν από τη γαλάζια σημαία εκεί σηκωμένη να κυματίζει δίπλα στον πύργο του ναυαγοσώστη, έχουμε όμως και την Ελληνική Αγία Οικογένεια...

Νόμιζε πως θα πήγαινε στην παραλία κουνιστή και λυγιστή μες το κίτρινο μπικίνι.

Φορώντας το καταπληκτικό, σχεδόν διάφανο καφτάνι, τα χαριτωμένα τσοκαράκια της, κρατώντας την μοδάτη τσάντα.

Ένα τεράστιο καπέλο κατά προτίμηση μαύρου χρώματος θα έδινε έναν

τόνο μυστηρίου στο όλο look...

Αμ δε!!!

Αφού έφαγε δυο ώρες κίνηση στο δρόμο - που στο καλό πάνε όλοι Κυριακάτικα; σπίτια δεν έχουν;- να σκάει από την ζέστη και την αγωνία, έφυγε απ τον ιδρώτα το self tanning ή ζει ακόμη; και αφού πάρκαρε ντάλα στον ήλιο σε παρακείμενο χωματόδρομο, έφτασε επιτέλους στην παραλία.

Άπλωσε την πετσέτα της, κίτρινη καναρινί με πορτοκάλι, προσεκτικά διαλεγμένη να ταιριάζει με το μαγιό.

Άδειασε και την υπερμεγέθη  τσάντα της -δώρο με ένα αντιηλιακό και ένα ρίμελ, από κεντρικό καλλυντικάδικο γνωστό τοις πάσι-  i phone, κλαμεράκια, αντιηλιακό, λοσιόν after sun, before sun, after eight...(ουπς αυτό το τελευταίο είναι από άλλο ανέκδοτο) lip για τα χείλη και ένα ειδικό σπρέι για τα μαλλιά, τι; δεν το ξέρετε;...α! καταπληκτικό προϊόν, για να μην καταστρέφει ο ήλιος το ντεκαπάζ...όχι ποτέ δεν το δοκίμασα, μα μου το σφύριξε φίλη που έχει...και ντεκαπάζ και σπρέι.

Ευχαριστημένο λοιπόν το κορίτσι με το κίτρινο μαγιό ξάπλωσε κάτω από τα δυνατά μπιτ του beach bar, παράγγειλε και ένα διπλό φρέντο καπουτσίνο με χαμηλά λιπαρά, υποκατάστατο ζάχαρης και έξτρα παγάκια, φόρεσε το καπέλο και χαμογελαστή ξεκίνησε εκείνη ακριβώς την στιγμή που οι δερματολόγοι παθαίνουν παράκρουση, την ηλιοθεραπεία της.

Όμορφοι άνθρωποι παντού.

Νέοι γεροδεμένοι, παίζουν ρακέτες ρίχνοντας αυτάρεσκες, λοξές ματιές, ¨με κοιτάζουν δε με κοιτάζουν¨ και δώστου πόζα και φιγούρα.

Άντρες με μούσια, τριών ημερών, τριών εβδομάδων, τριών μηνών, ακόμη και τριών Ιεραρχών, γεμάτοι τατουάζ -ψέματα, κανα δυο δεν έχουν και φαίνονταν από χιλιόμετρα, δακτυλοδεικτούμενοι οι καημένοι- όλοι πάνω από ένα iphone, να ακούνε μουσική και να παίζουν παιχνίδια.

Κοπέλες επιμελημένα ατημέλητες, ελαφρά βαμμένες οι περισσότερες, ίσα να τονίζουν τα χαρακτηριστικά τους, μην φανταστείτε κάτι υπερβολικό είπαμε, υπάρχει dress code παραλίας, σουλατσάρουν πάνω κάτω στην αμμουδιά με το λάιτ αναψυκτικό ανά χείρας.

Λοξές αυτάρεσκες ματιές ¨με κοιτάζουν, δε με κοιτάζουν¨...

Έκλεισε απαλά τα μάτια της.

Τα γνωστά, τι να σας λέω τώρα, όλοι τα ξέρετε...

Ο μονότονος παφλασμός του κύματος την νανουρίζει, η μυρωδιά του λαδιού που ξυπνά μνήμες παιδικές, οι ήχοι σαν να χάνονται, τα γέλια των ανθρώπων ακούγονται μακρινά.

Ακόμα και τους γλάρους αισθάνεται να κάνουν κύκλους και να κρώζουν μέσα στο πέλαγο...

Συσσωρευμένη η κούραση της εβδομάδας βγαίνει, και ο ύπνος γλυκός έρχεται.

Αμ δε!!!

Δεν έχει καταλάβει η ταλαίπωρη πως δίπλα της κατέφτασε, φορώντας πλαστική σαγιονάρα η Ελληνική οικογένεια.

Μαμά, μπαμπάς και κακομαθημένα κουτσούβελα στριμώχνονταν σε μισό τετραγωνικό, με δυο ξαπλώστρες και μια ομπρέλα και κάναν χώρο για άλλους τρεις...

Έφτασε και η παρέα τους κρατώντας ήδη το φραπόγαλο, μέσα στο πράσινο πλαστικό σέικερ απ το σπίτι, βρασμένο πια από τον ήλιο.

Τα παιδιά ξεχύνονται στην θάλασσα και οι μπαμπάδες στις μπύρες.

Γέλια δυνατά, σχόλια ενοχλητικά μα πρωτίστως αδιάκριτα. 

Γέλια και δυνατές φωνές που καλύπτουν ακόμη και την δυνατή μουσική.

Οι μαμάδες με την κυτταρίτιδα να περισσεύει, βγάζουν τα απαραίτητα, ξέρετε τώρα...κρακεράκια, μπισκοτάκια, δυο σακουλάκια φουντούνια, ένα σακουλάκι τσιπς ρίγανη και ένα με φυσικό θαλασσινό αλάτι  -άντε μου μάθατε όλοι αυτό το ροζ των Ιμαλαίων-  και φυσικά ένα μπολ με καρπούζι, έτσι για να δροσιζόμαστε και για το υγιεινό της διατροφής.

Δυο πακέτα μωρομάντηλα και δροσερό ice tea, α ναι, και ένα αντιηλιακό για τα παιδιά με δείκτη 10, ευρείας φυσικά...

Και αρχίζει η Ελληνίδα μάνα να ουρλιάζει...

Από την ξαπλώστρα βεβαίως βεβαίως. Σιγά μην κινηθεί, διακοπές έχουμε...

-Γιωργάκηηηηη, μην κάνεις πατητές τον αδελφό θα τον πνίξεις...

-Ελενίτσααααα, μην πας στα βαθιά, έχει σκυλόψαρα...

Ξυπνά το κορίτσι από τον μακάριο ύπνο της την ώρα ακριβώς που η μάνα καλεί τα παιδιά της για φαγητό.

Γιατί η Ελληνίδα μάνα πάει τα καμάρια της στην παραλία στη μία το μεσημέρι και τα παιδιά τρώνε στις δύο και τριάντα...ακριβώς...

Τώρα αν οι γιατροί διατείνονται ότι  απαγορεύεται ε; τι να σας πω, κουμάντο στα παιδιά τους οι γιατροί, δεν ξέρει τώρα η μάνα;

Βγαίνουν και τα τάπερ με το φαγητό που τελικά το τρώνε όλο οι μαμάδες και έπειτα με τα γυαλιά ηλίου και τα καπέλα μπαίνουν στην θάλασσα να δροσιστούν.

Στέκονται μισή ώρα με τα χέρια στην μέση εκεί ακριβώς που σκάει το κύμα και μετά πόντο πόντο κατακτούν και τα θαλάσσια ύδατα...

Καλά τώρα μην φανταστείτε πως κολυμπούν όσο πατώνουν πάνε περπατώντας, και στέκονται...

Σημαδούρες στα ρηχά.

Βγαίνουν έξω και μετά από το κλασσικό ¨Γιωργάκηηηη παλιόπαιδο, θα σε τσακίσω εάν σε πιάσω¨... αρχίζουν τα τηλέφωνα.

Στην αδελφή της συννυφάδας, στη φίλη με τα τρίδυμα που είναι καθ οδόν...

Μιλάνε δυνατά, κοιτώντας λοξά, αυτάρεσκα  ¨με ακούν όλοι, δεν με ακούν;¨.

-Μούρλια είναι η θάλασσα και η παραλία, ελάτε, ελάτε.

Αυτό το τελευταίο προκαλεί τρόμο...θα έρθουν και άλλοι σαν αυτούς; και με παιδιά;

Το κορίτσι με το κίτρινο μπικίνι έχει ήδη πονοκέφαλο...

Και σαν φτάνουν και οι υπόλοιποι, ένα στρατός από παιδιά με σωσίβια, μπάλες και απόχες μαζί και  ένα μωρό που σπαράζει στο κλάμα ¨κοιμόταν το καημένο στο δρόμο και το ξυπνήσαμε ¨, το κίτρινο μαγιό έντρομο εγκαταλείπει την παραλία, ξεχνώντας ακόμη και να πληρώσει την ξαπλώστρα, την ομπρέλα, τον ήλιο, την θάλασσα α! ναι, και το καπουτσίνο...

Νόμιζε πως θα έκανε ένα ήσυχο μπάνιο στην θάλασσα, μέσα στο φανταχτερό κίτρινο μπικίνι...

Αμ δε!!!

Καλημέρες,

καλοκαίρι Ελλήνων ενταύθα...