Λαϊκισμός και τερτίπια

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Πέντε μήνες χαμένοι.

Πέντε μήνες χωρίς κυβερνητική πυξίδα, στους οποίους εκτοξεύθηκε το πρόβλημα του τόπου.

Πέντε μήνες με ορυμαγδό πολιτικής ανοησίας.

Πέντε μήνες ασάφειας κι ουτοπίας.

Πέντε μήνες μιας κυβέρνησης που διοικεί την πληγωμένη χώρα, ως να είναι αντιπολίτευση.

Και τώρα η ανώμαλη προσγείωση.

Η ανώμαλη προσγείωση και του πρωθυπουργού αλλά κι

όλων όσον σέρνει μαζί του.

Κι είναι απορίας άξιο:

Στ’ αλήθεια πίστευαν ότι μια χώρα που χρωστάει 350 δισεκατομμύρια ευρώ, που χρειάζεται συνεχώς δανεικά για να ζει και να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της, που έχει κρατικές δομές από τις αρχές του περασμένου αιώνα και δεν διαθέτει παραγωγικό ιστό, μπορεί να επιβάλλει στους εταίρους –δανειστές της, τις δικές της φαντασιώσεις;

Στ’ αλήθεια πίστευαν ότι το 2% της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα κάνει το υπόλοιπο 98% να χορεύει στους ρυθμούς που θα παίζουν τα δικά του νταούλια και ζουρνάδες;

Στ’ αλήθεια πίστευαν ότι με τον λαϊκισμό που πούλησαν μέσω του προγράμματος της Θεσσαλονίκης, όπου έταξαν τα πάντα στους πάντες, θα μπορούσαν εσαεί να κοροϊδεύουν την κοινωνία;

Δεν ξέρω αν τα πίστευαν.

Εκείνο που είναι πλέον ηλίου φαεινότερο, αποτελεί το γεγονός ότι ο Τσίπρας, ο Καμμένος κι ο μοιραίος Κουβέλης, έριξαν την προηγούμενη κυβέρνηση εκβιάζοντας εκλογές, ενώ δεν είχαν κανένα σχέδιο αναφορικά με το πώς θα διαπραγματευθούν ή τι θα κάνουν.

Θυμάμαι πως όποιος ρωτούσε τότε τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα, τι θα συμβεί αν όσα λέτε δεν γίνουν αποδεκτά από τους εταίρους –δανειστές, εισέπραττε ένα μειδίαμα περιφρόνησης, περισσή αλαζονεία και καμιά απάντηση.

Συνεπώς κι εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται ότι πουλούσαν φούμαρα για μεταξωτές κορδέλες.

Δυστυχώς, η κοινωνία προτίμησε να τα αγοράσει.

Προτίμησε μέσα σε καταιγίδα, να βάλει κυβερνήτη στο αεροπλάνο αντί για έναν έμπειρο πιλότο… μια αεροσυνοδό!

Όσα κι αν καταλογίζει κάποιος στην προηγούμενη κυβέρνηση –και μπορεί να καταλογίσει τα χίλια μύρια- δεν μπορεί να αγνοήσει τρία βασικά δεδομένα:

1. Είχε καταφέρει χρηματοδότηση της χώρας με 240 δισεκατομμύρια ευρώ και δη με χαμηλά επιτόκια.
2. Είχε καταφέρει το σβήσιμο 100 δισεκατομμυρίων ευρώ από το χρέος της χώρας.
3. Είχε βάλει την Ελλάδα σε ράγες ανάπτυξης, ειδικά στο τελευταίο τρίμηνο του 2014, οπότε και ουσιαστικά ανετράπη.

Όμως, ο λαϊκισμός πρυτάνευσε.

Πούλησε εντός της χώρας επικοινωνιακά τερτίπια στοχεύοντας στο θυμικό ενός ταλαιπωρημένου λαού.

Μετονόμασε το μνημόνιο σε …πρόγραμμα, την τρόικα σε… θεσμούς, επέδειξε κούφιους λεονταρισμούς απομονώνοντας διεθνώς τη χώρα, ασκήθηκε σε …δημιουργικές ασάφειες κι έφτασε στο σημείο να χαρακτηρίσει …παράνομο ένα χρέος που δημιουργήθηκε με… νόμιμες διαδικασίες δανεισμού από αιρετές κυβερνήσεις.

Τώρα, ειδικά γι αυτό το τελευταίο, το χρέος, ικετεύει μια δέσμευση των δανειστών, για να μπορέσει να την πουλήσει στο εσωτερικό και να περάσει τα επώδυνα μέτρα που η ίδια πρότεινε!

Τα έκαναν θάλασσα!

Πρώτη φορά Αριστερά, βλέπετε.

Να γυρίσουμε στο σήμερα.

Η διαφαινόμενη αισιοδοξία για την παραμονή της  Ελλάδας στην Ευρωζώνη, που δημιουργήθηκε από την προσέγγιση των θέσεων της ελληνικής κυβέρνησης μ’ εκείνες των εταίρων –δανειστών της χώρας, άρχισε τις τελευταίες ώρες να σκιάζεται.

Είτε από τις αντιδράσεις του ΔΝΤ αναφορικά με τις επιπτώσεις από την αύξηση των εργοδοτικών εισφορών και της υπέρογκης φορολογίας στις επιχειρήσεις, που θα πλήξουν ακόμη περισσότερο την επιχειρηματικότητα και θα μεγεθύνουν τον κρατισμό,

είτε από τις αντιδράσεις στο εσωτερικό της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ.

Όμως, ο φόβος του πολιτικού κόστους για την κυβέρνηση, δεν μπορεί να σταματήσει τη συμφωνία.

Επιβάλλεται να κλείσουν αμέσως οι εκκρεμότητες.

Λίγες ώρες μείνανε.

Πολιτικά παιγνίδια, προσωπικοί εγωισμοί και τερτίπια, δεν χωράνε πλέον.

Ας το γνωρίζουν τόσο ο πρωθυπουργός, όσο κι εκείνοι οι σύντροφοί του που εξακολουθούν να ζουν εκ του ασφαλούς στα σύννεφα της ουτοπίας τους.

Ούτως ή άλλως, όσα αναφέρονται στις κυβερνητικές προτάσεις είναι τόσο επώδυνα για την κοινωνία, που πλέον η .. πρώτη φορά Αριστερά, δεν μπορεί να έχει κανένα άλλοθι…