Γράφει
ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος
‘Όταν έχεις ένα πρωθυπουργό που μετά από πέντε μήνες στην
κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι «τώρα αρχίζει η διαπραγμάτευση»…
Όταν έχεις ένα υπουργό Οικονομικών που πέντε μήνες τώρα
δεν κάνει άλλη δουλειά από το κουνάει το δάκτυλο στους ομολόγους του και να τους
κάνει μαθήματα…
Όταν έχεις υπουργούς που άλλα λέει ο ένας κι άλλα ο άλλος…
Τότε, δεν διαθέτεις το
παραμικρό ίχνος αξιοπιστίας.
Ειδικά σ’ αυτούς που πρέπει να σε πάρουν στα σοβαρά.
Όταν σχεδόν το μισό από το κυβερνόν κόμμα, δελεάζεται από
το ενδεχόμενο να βρεθεί η χώρα εκτός Ευρωζώνης κι ίσως Ευρωπαϊκής Ένωσης…
Όταν όλες οι εκτός θεσμών χώρες της Ευρώπης θέλουν να
εισέλθουν στους μηχανισμούς των προνομίων κι εμείς με τους διάφορους γραφικούς
μιλάμε για έξοδο…
Όταν θέλεις να συμφωνήσεις με τους δανειστές σου και
ζητάς τη βοήθεια των ΗΠΑ προς τούτο και ταυτοχρόνως με νόμο απελευθερώνεις
τρομοκράτες και φλερτάρεις ασυστόλως με
τη Ρωσία του Πούτιν που βρίσκεται στο στόχαστρο της παγκόσμιας κοινότητας…
Όταν την ώρα που η Δύση έχει στο στόχαστρο τον Πούτιν
λόγω των αγριοτήτων του στην Ουκρανία κι ένας επαγγελματίας Αριστερός υπουργός
(Λαφαζάνης) διαδίδει ότι η Ελλάδα θα λάβει προκαταβολή …5 δισεκατομμυρίων ευρώ
για έναν αγωγό που δεν θα γίνει ποτέ… κι ύστερα δηλώνει (προχθές στη Βουλή) ότι
δεν καταλάβαμε καλά….
Όταν τις ημέρες που «καίγεται» ο τόπος με την εξέλιξη των
διαπραγματεύσεων, ο πρωθυπουργός οδεύει στη Μόσχα, σ’ άλλο ένα αδιέξοδο –εκ του
αποτελέσματος- ταξίδι…
Όταν ξοδεύεις το πολιτικό σου κεφάλαιο σε ατέρμονες
συζητήσεις χωρίς αποφάσεις κι αποτελέσματα, είτε λόγω των Αριστερών ιδεοληψιών
είτε λόγω ουτοπικών αναζητήσεων σε εναλλακτικές επιλογές…
Όταν δεν έλαβες κανένα μάθημα από την ίδια ατελέσφορη
περιπέτεια των Κυπρίων…
Τότε, δεν μπορεί παρά να χαρακτηρίζεσαι επικίνδυνος
ερασιτέχνης.
Όταν τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο κι ο κυβερνητικός συνοδοιπόρος
του, αλλά και σημαντικό τμήμα της κοινωνίας, δεν αντιλαμβάνονται ότι με τις πολιτικές
τους οδήγησαν τη χώρα σε … υποσαχάρια πραγματικότητα…
Όταν ουδείς επιθυμεί πραγματικά –κι αυτό το βλέπουν οι
δανειστές- να εκσυγχρονίσει το κράτος και την οικονομία…
Όταν έχεις καταστήσει το κέρδος «ποινικό αδίκημα» και
υπερφορολογείς την εργασία και τις επιχειρήσεις για να μπορεί ο κάθε Στρατούλης
να συνταξιοδοτεί χιλιάδες πενηντάρηδες…
Όταν αντί στον μονόδρομο της Ευρώπης αναζητούμε με περίσσεια
πολιτική επιπολαιότητα λύσεις τύπου Ρωσίας, Κίνας, Ιράν, Βενεζουέλας ή στα Brics…
Όταν εξακολουθούμε να πληρώνουμε μισθούς και συντάξεις –αλλά
και τις υπέρογκες βουλευτικές αποζημιώσεις- επειδή οι Ευρωπαίοι κι οι άλλοι
θεσμοί μας δάνεισαν 240 δισεκατομμύρια με χαμηλά επιτόκια…
Όταν μόνο για τους συνταξιούχους της ΔΕΗ πληρώνουμε 600
εκατομμύρια ετησίως… δια νόμου κι ύστερα ισχυριζόμαστε ότι δεν μπορεί να
μειωθούν οι συντάξεις ή απορούμε επειδή μας ζητούν ισοδύναμα έσοδα είτε από το
ΦΠΑ είτε από φορολογία…
Όταν το τρισκατάρατο ΔΝΤ ζητά μέτρα για μείωση των
δαπανών στο θλιβερό ελληνικό δημόσιο κι η κυβέρνηση Τσίπρα καταθέτει πρόγραμμα
με έσοδα από νέους φόρους…
Τότε είμαστε μια χώρα σε βαθιά σύγχυση.
Ποιος θα βάλει το χέρι του για να σωθεί;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου